Een tot de nok gevulde aula nam zaterdagmiddag afscheid van Brecht Dewyspelaere. De voormalige volleyballer, vooral gekend van bij zijn periode bij VT Marke/WeBis, overleed vorige week na een hartstilstand tijdens een fietstocht. Tijdens de afscheidsplechtigheid brachten familie en vrienden van Brecht tal van pakkende getuigenissen. “Voor ons zal je altijd een grote meneer zijn met een groot hart.”
Dat Brecht Dewyspelaere (31) erg geliefd was werd zaterdagmiddag meer dan duidelijk. De grote aula van uitvaartzorg Commeyne in Roeselare was zelf te klein om de vele aanwezigen een plaats te geven. Heel wat vrienden en kennissen volgden de uitvaart op een scherm in de gang. Tijdens de uitvaartplechtigheid brachten verschillende familieleden een mooie getuigenis.
Mama Katrien nam als eerste het woord. “Je was een creatieve ziel met veel fantasie. Je had een passie voor interactie games. Zo vond je Pokémon, zelf nu je volwassen was, erg speciaal. Om je overschot aan energie kwijt te kunnen zochten we een sport voor je. Karate was niets voor jou, je wou een teamsport en droomde ervan om keeper te worden.”
Steunpilaar Marke-WeBis
Toch kwam Brecht in de volleybalwereld terecht waar hij uitgroeide tot een erg graag gezien persoon. Eerst bij Knack, daarna bij Doskom Moorslede. Maar vooral bij Marke-WeBis zou Brecht Dewyspelaere een echte steunpilaar op en naast het veld worden.
Teamgenoot bij die volleybalploeg Louis Vandecaveye nam namens de club het woord. “Iemand met de mentaliteit van Brecht vind je niet gemakkelijk. Verliezen stond niet in je woordenboek. Brecht was altijd de luidste stem in de zaal van Marke.” Vorig jaar zwaaide Brecht het volleybal uit en ruilde hij de volleybalschoenen in voor een koersfiets.
“Gelukkig voor ons was hij enkel het volleybal moe en niet het team. Het voelde wel raar aan om Brecht na een gewonnen match niet meer ‘kampioenen’ te horen roepen. Brecht was indrukwekkend als sporter, maar nog veel meer als mens. Vorig jaar kreeg je ongeveer tijdens deze periode een overdonderend applaus voor je prestaties, laten we dit nu nog eens herhalen voor de ongelofelijke persoon die je was”, aldus Louis wiens vraag beantwoord werd met een warm applaus.
Twee knuffelberen met passie voor volleybal
Brecht Dewyspelaere had sinds vier jaar een relatie met Anouk Cannaert met wie hij vorige zomer een huis in Waregem kocht. “Jullie relatie was er boenk op. Dankij jou leerden we terug het Marke-WeBis-virus kennen. Tijdens het fietsen probeerde je ook je grenzen te verleggen. De toekomst lachte jullie toe. Maar plots was het voorbij”, aldus schoonvader Tony.
Schoonzus Axelle las een brief van haar zus Anouk voor. “We leerden elkaar kennen via de volleybal. Onze vrienden hadden misschien wel sneller door dat er iets tussen ons groeide, maar toch wisten we al snel dat het voor echt was. Twee knuffelberen, die geen champignons lusten en een passie voor volleybal hebben.”
Anouk vertelde in haar brief hoe de wereld vorige week zaterdag plots voor haar instortte. “Het ene moment was ik je lievelingssnoepjes nog aan het uitzoeken op de markt, het andere moment besefte ik dat ik je die niet naar binnen zou zien smoefelen. Ik koester voor altijd die knuffel die je me ’s ochtends nog hebt gegeven.”
Combinatie topsport en vriendschap
Vanuit Brecht’s vaste matenbende uit Gits kwamen erg lovende woorden over hoe Brecht topsport combineerde met vriendschap. “Woorden schieten ons te kort. Jij die grote, gespierde beer, met een kathedraal van een lichaam. Sporten was je passie, je energie. Het maakte je gelukkig. Je was veel getalenteerder dan ons. We probeerden jou te overtuigen om bij Gits te komen volleyballen. Maar je had nog teveel ambitie. Gelukkig oversteeg onze vriendschap het volleybalgebeuren.”
Daarnaast had Brecht ook een goede band met zijn broer en zus. “Overal was ik de zus van Brecht. Eigenlijk vond ik dat niet zo leuk dat men dat overal zei, maar nu draag ik die titel wel met veel trots. Als ik naar de toekomst kijk, zie ik nu wel een grote leegte. Onze ouders kijken er ieder jaar naar uit om op vader-en moederdag samen te zijn met hun gezinnetje. Dat we dat nu niet meer kunnen doen doet heel veel pijn.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
