“Dit is een donderslag bij heldere hemel.” Tal van mensen uit groene milieus reageren verslagen op het plotse overlijden van groene man Piet Hardeman uit Heuvelland. De gedreven beschermer van trage wegen en natuur werd onwel op zijn 80ste. “Het zal nu even stil worden op zijn Stiltepad.”
“Zo’n gezonde man, een wandelaar… ongelooflijk dat hij er niet meer is.” Peter Bossu, coördinator van Natuurpunt De Bron reageert erg geëmotioneerd op het plotse overlijden van de natuurvrijwilliger. “Koppig keihard doordoen, Hardeman had zijn naam niet gestolen”, aldus Bossu. “Met resultaat: kijk naar die mooie natuurgebieden, zijn verdiensten voor Heuvelland waren onvoorstelbaar.”
In zijn Heuvelland werd Piet dinsdagmiddag plots onwel op zijn fiets. Er werden nog pogingen opgestart om hem te reanimeren, maar er kon geen hulp meer baten.
Idealist pur sang
Frank Verdru uit Westouter kreeg dinsdagmorgen bezoek van Piet. “Hij zat nog vol plannen”, zegt hij. “Het zag ernaar uit dat hij minstens 100 zou worden. Zijn enthousiasme, engagement, doorzettingsvermogen, passie voor de natuur waren gigantisch, ondanks alle kritiek die hij soms over zich heen kreeg. Een idealist pur sang. Wat hij heeft betekend voor de streek is met geen woorden te beschrijven. Zonder hem was er geen Tweebergenpad of Stiltepad. Het zal er nu even stil worden, maar zijn paden blijven we met veel respect bewandelen om hem op die manier te eren.”
Kotjepiepersbos
Als zoon van wijlen Emiel Hardeman, die tijdens zijn burgemeesterschap het Kotjepiepersbos kocht, kreeg Piet de liefde voor natuur mee van thuis, het landelijke dorp Westouter in Heuvelland. “Ik hield van jongs af aan van onze ‘bergen’. In de jaren 70 leerde ik de grande randonnée in Wallonië kennen en ik was verkocht: stappen op eigen tempo in de natuur was mijn ding”, vertelde Piet over zijn jeugd bij de West-Vlaamse Milieufederatie, die hem onlangs portretteerde in een recente uitgave van hun tijdschrift.
Geen blad voor de mond
Piet werd leraar Frans in het Sint-Pauluscollege in Wevelgem, engageerde zich in zijn vrije tijd voor de natuur in de Westhoek en nam daarbij geen blad voor de mond: een paar jaar geleden verzette hij zich nog tegen openlijk tegen de verharding van het jaagpad langs de IJzer bij Roesbrugge en Stavele.
Hij was regiocoördinator van de vzw Grote Routepaden voor West-Vlaanderen sinds het ontstaan van de vereniging in 1977. Sinds 1988 was hij voorzitter van de Stichting Marguerite Yourcenar, een vereniging voor natuurbehoud in Heuvelland aan beide kanten van de Franse grens en sinds 1990 was hij conservator van Heuvellandse Natuurpuntgebieden.
Scherpenberg gekocht
Danny Jacobs, CEO van de Bond Beter Leefmilieu, omschrijft Hardeman als “een monument in de natuurbeweging”. “Het feit dat de West-Vlaamse heuvels zo groen, bosrijk en dooraderd met trage wegen zijn, is in grote mate mee zijn verdienste”, aldus Jacobs. “Ik leerde Piet bijna 30 jaar geleden kennen. Een man vol overtuigingen en zelf erg overtuigend. Hij overhaalde een kwarteeuw geleden mij en mijn collega Erik Grietens om Trage Wegen vzw op te richten. Enkele jaren later bezochten we potentiële geldschieters, Koning Boudewijnstichting en een invloedrijk notaris in Poperinge om de Scherpenberg opkopen. Dit is een natuurparel geworden.”
Tintelingen in zijn ogen
“Het is moeilijk te vatten. Onze pionier, strijdmakker, voorganger, collega conservator en zoveel meer”, reageert Guido Vandenbroucke, conservator van De Blankaart. “Ik probeer me te troosten met de gedachte dat ik Piet vele keren tijdens zijn leven heb kunnen bedanken voor al zijn inspanningen, engagementen en dat ik dan tintelingen in zijn ogen zag en hoe hij dan zijn rug rechtte.”
Levenswerk
“Piet behoort tot de generatie natuurbeschermers die van natuurbescherming in hun regio hun levenswerk maken”, vervolgt Vandenbroucke. “Met een allesomvattend engagement heeft Piet de natuur in Heuvelland vormgegeven, zichtbaar, bewandel- en beleefbaar gemaakt. Piet kon en deed alles en motiveerde op die manier vele vrijwilligers. Hij was de aankoper van natuurgebieden in Heuvelland, schreef mee aan de beheerplannen, stond met de bosmaaier op het terrein om het beheer uit te voeren, hielp bij de fondsenwerving om nog meer natuurgebieden te kunnen aankopen, stippelde nieuwe wandelpaden uit om de mensen van de natuur te laten genieten, was natuurgids en veel meer.”
Vele zaadjes
“Hij heeft vele zaadjes gelegd die pas de komende jaren tot volle groei zullen komen. Hij heeft vele aanzetten gegeven voor projecten die door anderen nu worden gekopieerd. Piet heeft omwille van zijn rechtlijnigheid en strijdbaarheid niet van iedereen de verdiende erkenning en waardering gekregen. Dat is heel jammer. Het is onze taak om zijn onmiskenbare rol binnen natuur- en landschapsontwikkeling en zachte recreatie in de regio levendig te houden.”
Koesteren
“Onze beweging werd uitgebouwd op de basis die mensen als Piet voor ons legden”, stelt Bart Vanwildemeersch van de West-Vlaamse Milieufederatie. “Hij was even bezorgd om wereldproblemen als de lokale en benaderde ze op zijn manier: assertief maar innemend, steeds warm zonder te verzuren. Dit zijn grote schoenen om te vullen, maar we gaan zijn erfenis assertief en warm koesteren.”
“Het afscheid van Piet is een enorm verlies”, zegt ook Natuurpuntvrijwilliger Lieven Stubbe. “Met alle medestanders moeten en zullen we zijn enorme nalatenschap blijven koesteren en ontwikkelen.”
Piet was de man van Els Geeraert, vader van Klaas en Lies en opa van Aiko en Bodhi. (TP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
