Warm applaus en geblaf weerklonken zaterdag in de Onze-Lieve-Vrouwekerk van Poperinge voor Pascal Lapanne (56), die het vanuit zijn rolstoel opnam voor mensen met een beperking en begin dit jaar onverwacht overleed. Tijdens zijn laatste jaren van zijn leven ontmoette Pascal zijn “levensgezel” Simba, die hem hielp tot het laatste moment. Zijn dochter Laure en kleindochter Elly mogen Simba nu adopteren. “We zijn enorm dankbaar.”
Pascal Lapanne zetelde acht jaar voor Open Vld in de Poperingse gemeenteraad en nam het meermaals op voor mensen een beperking. Nadat hij vijftien jaar geleden zijn nek brak en verlamd raakte, belandde Pascal in een rolstoel, maar met een gezonde dosis humor bleef de man altijd positief, met de blik op de toekomst. De laatste drie jaar van zijn leven werd Pascal geholpen door Simba, een assistentiehond die was opgeleid door de vzw Hachiko in Merelbeke.
“Simba werd zijn beste maat, zijn levensgezel”, vertelt Laure (30), de dochter van Pascal. “Hij heeft zijn laatste levensjaren sterk veranderd door hem vaak te helpen thuis: helpen met de jas, bepaalde zaken oprapen en aanreiken, de voordeur en koelkast openen, een doos melk uithalen… Ook toen hij maandenlang in het ziekenhuis lag, bleef Simba belangrijk voor mentale steun. Toen ontstond ook een hechte band tussen Simba en mij, en mijn vijfjarige dochter Elly, de oogappel van Pascal. We hadden niet durven denken dat de laatste ziekenhuisopname van papa zo zou eindigen.”
Tijdens de uitvaart mocht Simba niet ontbreken. Hij troostte de familie van Pascal op de eerste rij en blafte mee toen Laure op het einde van de plechtigheid opriep tot een staande ovatie en oorverdovend applaus voor Pascal.
“Simba is vier jaar oud. Dat is nog vrij jong, dus we kunnen hem in principe plaatsen bij een ander baasje. Maar in deze situatie weten we dat hij een houvast betekent voor de familie van Pascal”, zegt Françoise Dardenne, vrijwilliger bij Hachiko. “Ook voor elke hond is het bijzonder zwaar om afscheid te nemen van het baasje. Ik vond het altijd geweldig om te zien hoe Pascal en zijn hond met elkaar omgingen. Voor Simba kan ik mij nu geen betere plek inbeelden dan bij zijn familie.”
“We zijn enorm dankbaar dat we papa’s levensgezel mogen adopteren. Anders zou het aanvoelen als een tweede afscheid”, reageert Laure, die het tijdens de uitvaartplechtigheid te moeilijk had om een tekst te brengen. “Maar ik kan nog elke dag tegen papa vertellen, want voor mij is hij er nog steeds.”
De familie van Pascal roept vrienden en kennissen op om Hachiko vzw te steunen met een gift. “Dat is meer dan welkom. Het is voor onze vereniging de enige manier om het leven van mensen zoals Pascal te veranderen”, besluit Françoise. (TP)
Overlijden
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
