Op 20 november is op 86 jarige leeftijd Frans Boury overleden. Deze rasechte Wevelgemnaar startte met Optiek Boury, de bloeiende zaak op de hoek van de Roeselarestraat en de Nieuwstraat. Hij wordt ook door velen nog herinnerd als de snelle aanvaller bij SV Wevelgem City.
“Voetbal was een rode draad door zijn leven”, vertelt Ann, zijn dochter die de zaak ondertussen leidt. “Ik herinner me de doorrookte cantines waar ik met mijn pa wekelijks naar toe ging, zowel thuis in Wevelgem als op verplaatsing”.
“SV Wevelgem was zijn club. Hij stuurde zelfs Club Brugge naar huis. Frans speelde meer dan 500 wedstrijden voor het eerste elftal tot een dubbele beenbreuk een einde maakte aan zijn carrière.
Frans Boury startte samen met zijn broer een brillen en juwelen-winkel in het ouderlijke huis in de Menenstraat. Stel je één kastje voor, kleiner dan de gemiddelde dressoir. Mede door zijn populariteit door het voetbal groeide de zaak snel. Eerst een verhuis met de gebroeders naar de Roeselarestraat, kort daarna een eigen zaak als Optiek Boury, op de plek waar de winkel nog steeds floreert.
Ann herinnert haar vader als een sociale man. Toen hij, al op het eind van zijn carrière, een bril moest aanpassen bij een bewoner van het rusthuis, bleef hij soms uren weg. Hij maakte met iedereen die hij kende een praatje. Hij was ook stichtend lid van Probus-Leiegalm. Dit staat voor een vereniging van oudere ‘professional business men and women’, en stelt zich tot doel om vriendschap en menselijk contact te versterken. Daarnaast was hij ook een drijvende kracht van de samenwerking tussen een vijftal zelfstandigen die activiteiten organiseerden in de buurt. De Sint-Maartenstocht met kaarsen in de pompoenen ziet Ann nog voor zich. Het bloemenhof was dan weer de thuishaven van de tennisclub waar Frans ook een belangrijk deel van zijn vrije tijd doorbracht.
Professioneel was hij gedreven. Je moet van A tot Z top zijn, was zijn motto. De zaak draaide met zijn vrouw Monica in de winkel en Frans als technieker meer achter de schermen. Hij was trots op zijn kinderen Hans, Ann en Stefanie en bleef geïnteresseerd ook toen zij meer op het voorplan kwamen. Hij gaf de ruimte om hun eigen ding te doen, ook al maakte hij zich soms zorgen bij grotere investeringen. Tot op het einde vroeg hij regelmatig “Hoe is het in de winkel?” Ann kijkt met grote waardering terug. “Hij zei af en toe: Ik ben tevreden met mijn leven. Is dat niet mooi?”
De uitvaart vindt maandag 29 november plaats in de Onze-Lieve-Vrouwkerk in Kortrijk.
Overlijden
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
