Op Allerheiligen vorig jaar overleed Erik Uyttenhove op 73-jarige leeftijd na een korte ziekte van zes weken bij hem thuis in de Lijnwaadstraat. Eén jaar later missen echtgenote Marijke Dewaele en enige dochter Evy hun man en papa nog altijd.
Vrijdag 1 november zal voor Marijke (69) en dochter Evy (43) voortaan altijd nog triestiger dan vroeger zijn. Op die dag zal het immers precies één jaar geleden zijn dat haar man en papa overleed. Zes weken na de vaststelling van een ernstige ziekte overleed hij in zijn eigen huiskring. Erik dacht oorspronkelijk dat hij maagzweren had. Marijke ging naar de apotheek en haalde medicijnen voor de maag. De huisarts stelde voor om een maag- en darmonderzoek te laten uitvoeren in het Sint-Andriesziekenhuis in Tielt.
“Na dat onderzoek zei de vrouwelijke specialiste dat er niets aan zijn maag en darmen was.” Erik en Marijke waren heel blij, maar hij bleef maar last hebben. Erik toonde de specialiste nog eens de plaats waar het pijn bleef doen. Deze zei dat dit de maag niet was en dat ze beter nog een onderzoek zouden doen. Op een vrijdagnamiddag volgde een scanonderzoek in het Sint-Andriesziekenhuis. Eens terug thuis keek Erik tv. Even later arriveerde de dokter. Ze zei dat hij agressieve pancreas- en leverkanker had, met uitzaaiingen naar de galwegen en longen. Het echtpaar kon dat nieuws niet geloven.
“Erop of eronder”
“Op maandag moesten we terug naar het ziekenhuis in Tielt. De specialiste zei: Het is erop of eronder! We wisten niet wat te zeggen. Ze stelde chemo voor, maar ze wist niet wat er mogelijk was omdat hij in een korte periode al tien kilogram kwijt was. De daaropvolgende dagen kreeg Erik één chemo. Mijn voorstel om naar Gent of Leuven te gaan, werd afgewimpeld omdat ze in dit ziekenhuis hetzelfde deden. Op een bepaald moment moest er bij Erik een stent in zijn galwegen worden gestoken. Hij zou naar huis mogen, maar dat mocht dan weer niet.”
“Kort erna zei de specialiste dat ze niets meer voor hem konden doen, enkel zijn pijn verzachten. Toen besloot ik om Erik mee te nemen naar huis. Ruim één week verzorgde ik hem thuis tot aan zijn overlijden. Méér dan drie weken at hij maar drie lepeltjes pudding per dag. Hij liet geen traan, toch niet als ik erbij was. In die korte periode kwamen nog veel familieleden, buren en vrienden langs. Met de kermis van eind september was dochter Evy weg en ik besloot even te praten over zijn gezondheid. Ik vroeg of ik een kerkdienst moest houden. Erik was katholiek, las iedere avond, maar hij wilde geen kerkdienst. Hij stelde ook zelf de begrafenisondernemer Sabbe voor, omdat hij van Meulebeke afkomstig was.”
Urne op de kast
Precies op 1 november 2023 overleed Erik. “Ik stond er alleen voor, omdat onze enige dochter andersvalide is. Gelukkig steunden de families van beide kanten en de buren ons. Sommigen kwamen zelfs met eten langs. We zijn nu bijna één jaar verder. Ik ween nog vaak, maar ik moést vooruit, voor Evy.” De urne van Erik staat thuis in zijn vertrouwde omgeving. Iedere dag praat Marijke ertegen. Dochter Evy heeft het daarmee moeilijker en kan ook een bepaalde foto van haar papa niet zien staan. Overdag gaat ze naar het dagcentrum Regenboog in Kuurne.
“Ik heb het al heel de maand moeilijk”, bekent Marijke. “Al die data van vorig jaar komen terug. Ik mis hem enorm. Ik was 14, hij 19 toen we elkaar leerden kennen. We waren 54 jaar samen en vierden nog onze gouden bruiloft in maart 2023. In hetzelfde jaar overleed hij … Erik was zo’n rustige man. Ik heb een totaal ander karakter en toch kwamen we goed overeen.”
“Ik mocht altijd alles doen wat ik wou: naar optredens gaan, aankopen doen, … Hij was nooit boos. De maandag was onze dag, samen met Evy. Op woensdagmiddag bakte hij frietjes voor onder meer de kinderen van goede vrienden. Wat ik op vrijdag 1 november zal doen? Thuis blijven. Er zal wel iemand langskomen. Hun bezoekjes zijn welkom, maar ze moeten niet met bloemen afkomen. Ik zal zijn urne wel zelf laten opfleuren met orchideeën.”
1 november
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
