Countrywereld neemt afscheid van Yves ‘Clint’ De Backere

© gf
Wim Kerkhof
Wim Kerkhof Medewerker KW

De countrywereld rouwt om Yves De Backere, bijgenaamd ‘Clint’. Hij maakte deel uit van verschillende countryclubs in de regio en was daarnaast ook een graag geziene vrijwilliger bij Nally’s Papegaaienopvang in Beernem. “Yves zag er misschien wat ruig uit, maar hij had een hartje van peperkoek”, zegt zijn ‘moatje’ Ingrid.

Yves De Backere, alias ‘Clint’, was onder meer city marshal bij de Country Eagles. Een cowboy met het hart op de juiste plaats. Maar behalve voor country en ronkende motoren, had de man met de baard ook een groot hart voor dieren, en volgens Nathalie Lycke van Nally’s Papegaaienopvang ging die liefde soms ver. “Hij liet zijn hond in zijn bed slapen omdat het dier artrose had, en adopteerde op een dag onze meest ongelukkige papegaai. Dat ene dier dat niemand wou”, haalt ze herinneringen op.

Yves was volgens Nathalie zo’n typische motard met een hartje van peperkoek. “Ruwe bolster, blanke pit. We dragen Clint – of ‘sheriff’, zoals hij door de countryjongens ook wel werd genoemd – voor altijd in ons hart”, klinkt het. Yves was bij Nally’s Papegaaienopvang een viertal jaar actief als vrijwilliger. Ook postuum draagt hij daar zijn steentje bij.

Moatje

“Hij hield niet van bloemen, vond dat ‘onkruid’. En dus vroegen we om, in plaats van bloemen of kransen, een storting te doen ten voordele van de papegaaienopvang. Clints hart lag daar”, zegt zijn vrouw Ingrid. ‘Moatje’, noemden de twee elkaar consequent.

“We spraken elkaar nooit met onze voornaam aan, ’t was altijd van ‘moatje’. Zijn pluskinderen noemden hem ‘voadertje’. Eigenlijk ben ik pas na een hele tijd – de eerste keer dat ik bij zijn ouders op bezoek ging – te weten gekomen dat Clint niet zijn echte naam was. Waar we elkaar leerden kennen? Op een country-evenement in het Boudewijnpark twintig jaar geleden. Grappig genoeg was die eerste ontmoeting niet zo fraai: ik heb hem toen een ‘roste aap’ genoemd en hij mij ‘klein dikske’”, glimlacht Ingrid bij de gedachte.

Cowboy

Zijn kenmerkende baard had Yves al sinds ’99. “Dat jaar reisde hij met vrienden van de countryclub naar het zuiden van de Verenigde Staten voor een re-enactment rond de Amerikaanse Burgeroorlog. Sindsdien heeft hij die baard nooit meer afgedaan en was hij een bezienswaardigheid op straat: kijk daar, een van die mannen van ZZ Top! ging het altijd, en dan kwamen ze Clint om een foto vragen. Toevallig was hij zelf ook een enorme fan van die groep. Hij heeft ze zeker vijf keer zien optreden”, vertelt Ingrid.

Toen ze twee jaar geleden in het huwelijksbootje stapten, dansten Yves en Ingrid echter ook op muziek van André Hazes. “Want ook dat kon hij smaken. Clint was heel ruimdenkend”, klinkt het. Zijn bijnaam ontleende hij aan een van zijn grootste helden. “Clint was zelf ook een cowboy in hart en nieren. Hij hield enorm van vissen en kamperen”, aldus nog zijn ‘moatje’.

Yves en Ingrid hebben in De Haan zelf een paar jaar een motorclub uitgebaat genaamd ‘Dakota Bikers’. “We reden geregeld ritten voor het goede doel. Clint zag er misschien wat ruig uit langs de buitenkant, maar eens je hem wat beter leren kennen was hij de goedheid zelve. Hij straalde ook een zekere rust uit.”

Nog proberen te reanimeren

Yves overleed thuis in De Haan, op zijn 67ste. “Hij is ziek geworden kort nadat we getrouwd waren, maar uiteindelijk is hij gestorven door een hartinfarct. Ik heb hem nog zelf proberen te reanimeren”, vertelt Ingrid. Het afscheid valt haar dan ook bijzonder zwaar. “Clint en ik waren tenslotte ook altijd samen. De leegte die hij achterlaat is enorm”, zucht ze.

Yves liet ook een heleboel kleinkinderen achter. “De oudste is bijna 17, de kleinste zes maanden. We zijn nu bezig met een herinneringsboek te maken, want ook voor hen valt het afscheid van opa zwaar. Hij was altijd heel toegeeflijk: moh moh moh, zei hij als ze van mama of papa iets niet mochten”, glimlacht Ingrid.

En ondertussen kwam er bij Nally’s Papegaaienopvang al voor meer dan 400 euro aan giften binnen. “Je kunt niet geloven hoeveel deugd mij dat doet”, aldus Ingrid. “Echt een hele troost.”

(WK)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier