Deze ochtend vond om 11 uur in een volle Sint-Martinuskerk de uitvaart plaats van Karlos Callens, 35 jaar burgemeester van Ardooie en deelgemeente Koolskamp. Hij overleed vorige week zondag plots na een slepende ziekte. Veel Ardooienaren maar ook heel wat prominenten brachten hem een laatste groet.
Vanaf 9.30 uur kon men de familie en de overleden begroeten in het gemeentehuis. Daarna werd de kist overgebracht naar de Sint-Martinuskerk waar de uitvaartplechtigheid startte. Het was de wens van de burgemeester dat er maar weinig voorbehouden plaatsen zouden zijn omdat volgens hem iedere burger gelijk is. Er was wel een zitje voorbehouden voor onder andere minister Vincent Van Quickenborne (Open VLD), provinciegouverneur, enkele burgemeesters, het schepencollege en Soudal-Quick Step-manager Patrick Lefevere.
Muzikaal
Tijdens de dienst waren er muzikale intermezzo’s. Schoondochter Gwendolin Supply zong in het begin van de plechtigheid ‘Vole’ van Céline Dion en haar vader Danny iets later ‘Tears in Heavon’ van Eric Clapton. We hoorden ook ‘A bridge ‘over troubled water’ van Simon and Garfunkel en we zouden durven zeggen op Karlos toepasselijke songs als ‘Simply the best’ van Tina Turner en ‘My Way’ van Frank Sinatra.
Toespraken waren er onder andere van familielid Nele Benoot en oud-Hantal-collega Pieter Demet. Karlos zijn zoon Pieter had het waarschijnlijk over zijn vader’s leven via een bandopname, omdat het ‘live’ misschien eventjes te emotioneel zou zijn. Zijn kleinkinderen Albéric en Célestine lazen elk om beurt het dankgebed voor.
Buiten de kerk volgden een 200-tal toeschouwers, hoofdzakelijk Ardooienaren, de uitvaart op groot scherm.
Authentiek
Minister Vincent Van Quickenborne van Open VLD nam afscheid van Karlos als vriend en ook een beetje in naam van de eerste minister. “Hij was nog een authentieke burgemeester en zei me ooit eens dat er meer ‘klakken dan hoeden’ waren bij de bevolking. Hij was enorm populair in zijn gemeente en destijds als Vlaams Parlementslid erg gewaardeerd. Zijn zoon Pieter werkte nog op mijn kabinet. En weet je dat Karlos ooit verkozen werd als Vlaams parlementslid in een periode dat er niet zoveel Open-VLD-parlementsleden waren.”
Gouverneur Carl Decaluwé kende Karlos vooral als een volkse burgemeester. “Hij stond tussen zijn inwoners. Als Vlaams deed hij veel voor zijn gemeente en ook voor de ondernemingen en de landbouw in de regio.”
Lachen als…
Burgemeester Bert Maertens (N-VA) vindt hem net als zijn voorgangers een volksmens. “Ik zat veel samen met hem in vergaderingen waar hij meestal geen blad voor de mond hield. Karlos vertelde ook graag een kluchtje en kon ‘lachen als een paptaart’.”
Veel leden van ‘De Orde van Sint-Maarten’ waren op de uitvaart. Martine Vanden Berghe en Marie-Rose Bossuyt van de Orde vonden hem een joviale burgervader die overal waar er iets te doen was ook te zien was. En als hij mensen kon helpen, dan deed hij dat. Hij was trouwens zelf bestuurslid van de Orde.”
“De meisjes van Chiro Nele zijn hier uit respect voor onze burgemeester”, zegt Charlotte Meeuws, voorzitter van de ouderraad van de Chiro. “Schepen Véronique Buyck deed veel voor de Chiro, maar de burgemeester stond daar altijd achter.”
Mario Biebuyck die een 13-tal jaar geleden naar Ardooie kwam omdat hij in d’Arta werkte, heeft hem persoonlijk wel eens gesproken. “De burgemeester leerde ik kennen als iemand die de mensen hielp waar hij kon. Een sympathieke man. Jammer dat hij er niet meer is.”
Na de uitvaartdienst begeleidde de Koninklijke Muziekmaatschappij Sint-Cecilia Karlos Callens naar zijn laatste rustplaats waar hij begraven werd in de familiegrafkelder.
Bijzonder rouwprentje
Er werd tijden de uitvaartplechtigheid wel een bijzonder rouwprentje uitgedeeld met een gedicht van de hand Van Karlos zelf met als titel: Een ventje van den buiten’. Het typeert 100 procent de overleden burgervader. We geven het u integraal mee:
‘Een ventje van den buiten
Met korte broek en slessen aan
naar schole voor de lere
al schoppend op een steen
op strate weg en were
De meester van zijn schole
wat een strenge vent
had geen compassie met die tjole
stoere taal was hij gewend
Bij thuiskomst had hij werk
de koeien stonden klaar
de emmer was ijzersterk
en nu melken maar
Met vriendjes was het spelen
in ’t hooi en in de wei
en nu en dan een krieke stelen
bij de buren van de rij
Met koorde, nette en een stok
ving hij vogels in de sneeuw
met stutten als een lok
een muske of een spreeuw
Hij had een boge zelf gemaakt
met een wisse uit een tak
en plooien tot ze bijna kraakte
daaraan een koorde van een jute zak
Met zijn botten veel te groot
ging hij vissen in een plas
met een tettink en wat brood
de vangst zat in een glas
Dat was het leven van het ventje
dat vandaag veel groter is
hij staat nu op een prentje
als burgemeester in een nis.’
(IB)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
