Geen boeiender ras dan het West-Vlaamse, vindt ook Stephanie Coorevits. De schrijfster, psychologe en televisiemaakster laat zich graag inspireren door de West-Vlamingen en hun gewoontes.
Af en toe gaan mijn lief en ik op ‘date night’. Dat houdt in dat we uitgaan en de hele avond alleen maar met elkaar mogen praten. Zo verwoord klinkt het een beetje als een strafkamp maar dat is het wel echt niet. Het ding is, zolang je nog niet samenwoont, is elke avond waarop je met elkaar afspreekt een ‘date night’. Het vereist een zeker engagement van beide partijen om elkaar te zien.
Eens je een dak deelt, is het erg makkelijk om te verglijden in laksheid. Je bent toch elke dag/avond/nacht samen, waarom in godsnaam nog daten? Wel, omdat het fijn is om te weten dat je nog moeite doet voor elkaar bijvoorbeeld. Of omdat het een goed alternatief is voor samen naar ‘den bak gapen’ en gedachteloos voedsel in je mond proppen. Maar vooral ook omdat het geruststellend is om te weten dat je nog altijd heel makkelijk en heel graag een hele avond met elkaar kan praten.
Toen ik klein was, gingen we als gezin soms op restaurant en dan zag ik een ouder koppel eten in volledige stilte. De horror! Zo lang samen zijn dat je elkaar niks meer te vertellen hebt!
Hoe fantastisch is het als je na veertig jaar nog altijd datet met je man/vrouw?
Fast forward naar gisteren: mijn lief en ik zijn dus op ‘date night’ en we zitten op restaurant gezellig wat te praten. Na een kwartiertje komt er een ouder koppel binnen. Ik schat ze rond de zeventig. Ze nemen plaats aan een tafeltje naast het onze en ik bekijk hen – naar wat ik hoop subtiel uit mijn ooghoek. Mevrouw ziet er geweldig uit: ze komt net van de kapper, ze draagt een stijlvolle (en toch wat sexy) jurk en meneer steekt strak in het pak. Ze drinken een aperitief, bestuderen de kaart, overleggen even met elkaar en bestellen een paar gerechtjes. Af en toe zeggen ze iets maar ze lijken vooral heel erg op hun gemak in elkaars gezelschap.
Hoe fantastisch is het, bedenk ik, als je na veertig jaar nog altijd datet met je man/vrouw? En wat stom van mij om ervan uit te gaan dat niets zeggen gelijk staat aan elkaar niets meer te zeggen hebben. Is krampachtig een stilte willen vullen geen slechter teken dan in stilte van elkaar te genieten? Misschien is het wel zo dat jonge mensen zo luid zijn omdat hun hele verhaal nog geschreven moet worden. Eens je zeventig bent is dat al grotendeels gebeurd en heb je tijd om elkaar in stilte te lezen.
Stephanie
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier