Tim Meiresonne neemt eind september deel aan de Spartathlon, een loodzware looprace tussen Athene en Sparta van liefst 246 km. Na zes jaar trainen, zou dit de bekroning op de sportieve carrière zijn van de atleet die zowel in Aartrijke als in London woont. “Ik liep al ultramarathons van 160 km. Bij de Spartathlon komen daar nog eens twee marathons bij”, aldus de ultraloper.
In het kielzog van de Griekse boodschapper Pheidippides, die zo’n 2.500 jaar geleden tijdens de Perzische oorlog 246 kilometer liep van Athena naar Sparta om hulp te zoeken, starten eind september 400 superatleten uit 55 landen aan de Spartathlon. Met de nadruk op starten, want ruim de helft haalt de eindmeet niet. Die zekere Pheidippides moet een bijzondere man geweest zijn, want volgens de overlevering liep hij Athena-Sparta in slechts 36 uur.
Sinds 1984 wordt de Spartathlon – de organisatie zelf omschrijft de race als de zwaarste in zijn soort – jaarlijks ingericht langs een gereconstrueerde route. De loodzware ultraloop wordt gelopen op zaterdag 28 september. Starten gebeurt om 7 uur onder de Heilige Rots van de Akropolis in Athene om 246 km later te eindigen in Sparta, aan het standbeeld van Koning Leonidas. Wat de wedstrijd nog uitdagender maakt, is dat je, net als Pheidippides, in minder dan 36 uur tijd de eindbestemming moet bereiken. De Sangaspas geeft het parcours extra pit. Deze berg zorgt ervoor dat deelnemers na 160 km maar liefst 1.200 hoogtemeters moeten overbruggen.
Tim Meiresonne (43), die halftijds in de Ossebilkstraat in Aartrijke en halftijds in London woont, vliegt eind september naar Griekenland om deel te nemen aan de Spartathlon. Hij is niet aan zijn proefstuk toe, maar de Spartathlon is wel zijn grootste en zwaarste uitdaging tot nu toe. “Klopt, zes jaar geleden heb ik met dit idee aangeklopt bij mijn trainer, Christoph Verkruysse van Sportsolid uit Oedelem. Ook voor Christoph is het zijn vuurdoop, want het is voor het eerst dat hij iemand begeleidt naar de Spartathlon.”
Hoe belandde dit stevige project op je to-do-lijstje?
“Twintig jaar geleden heb ik puur op karakter ‘de 20 km door Brussel’ gelopen. Daar kreeg ik de smaak te pakken. Marathons, triatlons, ironmans… van het één kwam het ander. Enkele jaren geleden leek een ironman voor mij het summum, maar mijn honger geraakte niet gestild. Na enkele jaren triatlon was het plezier eraf. Te competitief. Ik wou mijn eigen grenzen verleggen en vond een uitdaging in het ultralopen. In diezelfde periode las ik ook ‘Het hoofd weegt zwaarder dan de benen’ van Olivier Verhaeghe. In dat boek beschrijft hij zijn verhaal en weg naar de Spartathlon. Zes jaar geleden ben ik met het idee naar Christoph gestapt en eind deze maand is het ein-de-lijk zover. Dat het zes jaar zou duren, was niet het plan. Maar onder meer corona was een spelbreker.”
Stress voor het ‘Grote Moment’?
“Eigenlijk niet, hooguit wat gezonde stress. Ik heb hier zo hard naartoe gewerkt en de liefde voor de sport is altijd op de voorgrond gebleven. Die zes jaar training zijn een zeer geleidelijke opbouw geweest, waardoor ik enorm gegroeid ben in de sport en ondertussen kan terugvallen op veel ervaring. Ik wéét dat ik fysiek tot het uiterste zal gaan, maar nu kijk ik er vooral ongelooflijk naar uit. Deze ultraloop volmaken, zou de kers op de taart zijn. De voorbije zes jaren heb ik hier naartoe getraind en geleefd. Daarbij mag ik zeker ook mijn gezin niet vergeten. Dit is niet alleen mijn avontuur, maar ook dat van hen. De voorbije jaren en zeker de voorbije maanden stonden voor een groot stuk in het teken van mijn trainingsschema. Ook mijn coach Christoph ben ik zeer dankbaar. Dit is een avontuur van ons beiden, zonder hem zou het niet gelukt zijn. Het is ons verhaal.”
Aan de Spartathlon deelnemen doe je niet zomaar, wat zijn de voorwaarden?
“Het is inderdaad geen kwestie van je aanmelden en trainen. Je moet als ultraloper voldoen aan bepaalde selectievoorwaarden. Je moet je kwalificeren. Zo is er een lijst van ultralopen waarvan je minstens één moet gelopen hebben binnen een bepaalde tijdsduur. Daar is het misgegaan bij mij, anders had ik vorig jaar misschien al deelgenomen. Maar doordat de selectievoorwaarden telkens strenger worden – er zijn steeds meer kandidaten, ultralopen zit in de lift – heb ik me mispakt. Zo dacht ik twee jaar geleden om me te kwalificeren door een 100 mijl-race te lopen op 24 uur tijd. Toen ik de voorwaarden las, was dat de opgelegde tijd om te kunnen deelnemen of zo herinnerde ik me dat toch. Zo gezegd, zo gedaan en ik liep de Thames Path 100 mile in 21 uur en 17 minuten. Binnen dus! Tot mijn coach me moest ontgoochelen. De voorwaarden waren verstrengd, je moet een 100 mijl-race kunnen lopen onder de 21 uur. Dat was zo’n ontgoocheling, vooral omdat het binnen mijn mogelijkheden lag, maar doordat ik dacht ruimschoots binnen tijd te zijn had ik het rustig aangepakt. Maar kom, ik had de voorwaarden beter nog eens herbekeken. Het jaar daarna kon ik me wel kwalificeren via de Bello Gallico 100 mijl in België. Maar dan nog is een kwestie van uitgeloot te worden.”
Hoe bereid je jezelf voor op zo’n onbekende uitdaging? Heb je raad gevraagd aan mensen die de Spartathlon al uitliepen?
“Het is een proces van jaren. En neen, ik heb niemand gesproken die deze ultraloop al volbracht. Samen met mij nemen wel nog zeven Belgen deel, las ik op de deelnemerslijst. Ik weet waarop ik moet letten en dat zijn mijn tempo en voeding. Het is een kwestie van doseren. Het zal zwaar zijn, ik liep wel al enkele ultramarathons van 160 km, maar de eindmeet ligt pas op 246 km. Er komen daar met andere woorden nog eens twee marathons bij. Op 36 uur tijd kan er veel gebeuren, maar ik zal er toch ook proberen van te genieten. Mijn vrouw en enkele vrienden gaan mee en volgen de hele tocht mee.”
Geniet je tijdens zo’n ultraloop ook wat van het landschap of is het vooral lopen en afzien?
“Het verhaal rondom de Spartathlon klinkt misschien romantisch, maar het parcours is dat allerminst. (lach) De hele afstand wordt zowat gelopen over asfaltwegen, waar het verkeer passeert. Idyllische plekjes of andere hotspots moet je niet verwachten. Ik hoop niet dat het enkel afzien wordt. Zoals ik al zei, zal ik er ook proberen van te genieten.”
Wat na september? Heb je al een nieuw doel gesteld?
“Ik heb nog verschillende dromen, de Marathon des Sables lopen is daar een van. Deze zesdaagse ultraloop van 250 km wordt gelopen in de woestijn van Zuid-Marokko. Daarnaast staan er nog enkele prachtige trails in de bergen op mijn verlanglijstje. Er valt nog zóveel moois te beleven. Maar ik weiger daar nu aan te denken, uit respect voor de Spartathlon race. We zullen eerst proberen deze beer te schieten en dan het vel verkopen alvorens we denken aan nieuwe uitdagingen!”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
