Juf Martine (62) gaat na 42 jaar met pensioen in basisschool Mikado in Oeselgem: “Mooie erehaag als afscheid”

© VADU
Valentijn Dumoulein
Valentijn Dumoulein medewerker KW

Een mooie ode viel juf Martine Vanhamme (62) te beurt in basisschool Mikado op haar laatste werkdag in Oeselgem. Daar vormden de 200 leerlingen uit het kleuter en lager onderwijs een erehaag voor de juf die er een carrière van 42 jaar heeft op zitten.

Juf Martine werd ’s morgens in alle vroegte bij haar thuis in Oeselgem door enkele collega’s met de fiets opgehaald. Van daar ging het naar school, waar ze samen met het lerarenkorps mocht ontbijten. Nadien vormden alle leerlingen een erehaag en kreeg ze een mooi boeket bloemen en nog wat cadeautjes. “Er volgde intussen ook nog een show waarbij alle leerlingen voor haar hebben opgetreden”, zegt directrice Els Desmet. “We zaten eerst met een projectweek rond de dierentuin en die kende zijn apotheose op vrijdag 1 maart. Eens dat achter de rug was hebben we juf Martine een waardig afscheid geven, want ze verdient het absoluut.”

“Ik zal de structuur en het ritme missen”

Het is dan ook weinig mensen gegeven ruim 40 jaar op dezelfde plek kunnen werken. “Ik heb na mijn studies als leerkracht eerst twee jaar interimjobs gedaan en dan kon ik enkele uren per week aan de slag in de basisschool waar ik als kind zelf nog op de schoolbanken heb gezeten”, zegt juf Martine, die sindsdien altijd les heeft gegeven aan leerlingen van het vijfde leerjaar. “Toen ik begon was het immers nog een tijd dat er te veel leerkrachten waren. We waren met vier afgestudeerde leraars die vaak moesten stempelen omdat er te weinig lesuren beschikbaar waren. Daar kwam verandering in toen het ‘directeurke’, zoals meneer Holvoet als hoofd van de basisschool toen in de wandelgangen genoemd werd, me op een dag in zijn bureau riep. Vrij onverwacht, want dat was het weekend voor het nieuwe schooljaar zou starten. Hij vertelde me dat zuster Felicia – van wie ik zelf nog les had gehad – had beslist er om er toch mee te stoppen en dat ik in allerijl van haar mocht overnemen. Gelukkig had ze alle lesmateriaal netjes op stencils achtergelaten, dus de overgang verliep vrij vlot.”

Digitaal

Martine heeft in de loop der jaren veel veranderingen meegemaakt, al blijf ze altijd trouw les geven aan het vijfde leerjaar. “Nu verloopt alles digitaal, maar ik stam natuurlijk nog uit een tijd van de borden met krijt. Nu is het niet altijd evident, want leerstof is op zo’n digitaal bord vlug weer verdwenen. De mentaliteit van de leerlingen is in al die jaren wel dezelfde gebleven. We hebben hier brave leerlingen, ook al zal dat wel iets te maken hebben dat we nog in een gezellig dorp leven waarin de school mooi bewaard is gebleven. Wat ik het meeste aan de job zal missen? De structuur en het ritme die bij schooldagen hoort. Ik heb ondertussen zelf drie kleinkinderen, dus ik blijf gelukkig nog omringd door de jeugd. Mijn man Christian is al twee jaar met pensioen en nu zullen we wellicht meer tijd hebben om wat meer te gaan fietsen of eens naar de zee te gaan. Dan kan je indien gewenst ook al eens blijven overnachten tot de maandag.”

© VADU

De juf zag in de loop der jaren tientallen kinderen in haar klas passeren. “Ondertussen geef ik al les aan kinderen van de tweede generatie en zie ik mama’s en papa’s aan wie ik zelf nog les heb gegeven. Zo besef je pas hoe vlug de tijd gaat”, zegt ze. “Op mijn laatste werkdag heb ik ook mijn dienstenstaat mee naar huis gekregen, een dikke map met wat ik in de loop der jaren allemaal gedaan heb. 40 jaar op papier vervat, dat is vrij imposant, al zullen het vooral de vele herinneringen zijn die me zullen bij blijven.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier