“Mijn mama en mijn nichtjes liepen ooit school in die gebouwen, het voelt dus voor mij ook wel vreemd aan.” Voor Lieven Calis, directeur van de Sint-Jozefsschool in Ieper, is het even slikken als hij een grote werfkraan het oude schoolgebouw langs de Meenseweg tegen de vlakte ziet gewerkt. Het pand is honderd jaar oud en heel wat Ieperlingen versleten er hun broek op de banken. “Maar de kosten voor een renovatie waren veel te hoog en daarom kozen we ervoor een nieuw school te bouwen”, vertelt de schooldirecteur.
De Ieperse Sint-Jozefsschool, die dit jaar precies 200 jaar oud is, kom je momenteel niet binnen zonder langs werfhekken te wandelen. De reden daarvoor zijn de werken die er bezig zijn, meer bepaald de afbraak van het oude deel van de onderwijsinstelling. “De gebouwen die tegen vlakte gaan, werden in 1922 in gebruik genomen. In de loop van de jaren gebeurden er heel wat verbouwingen. Vooral mijn voorganger Guido Lazeure weet daar alles over.”
Nieuwbouw was betere optie
“Een deel van de site was echter totaal verouderd. Alleen al op vlak van evacuatie waren de oudste schoolgebouwen niet meer volgens de voorschriften: smalle doorgangen en kleine houten trappen. Daarnaast was de verwarming niet meer oké, er waren geen dubbele muren, geen isolatie, noem maar op. Mochten we het in gebruik hebben gehouden, dan was er echt heel veel werk aan. We maakten de berekening en een nieuwbouw bleek toch een betere optie, waarvoor we dan ook opteerden.”
Nieuwe gebouwen
Zo’n twee jaar geleden opende de Sint-Jozefsschool zijn nieuwe gebouwen. Die bestaan uit onder meer 19 klaslokalen, 3 zorgklassen, een sportzaal en een eetzaal. De oude schoolgebouwen bleven nog even staan, maar worden nu tegen de vlakte gewerkt.
“Alleen al op vlak van evacuatie waren de oudste schoolgebouwen niet meer volgens de voorschriften”
“In het kader van onze nieuwbouw, voerden we een ruil van gronden uit met de buren van het woonzorgcentrum Huize Sint-Jozef, dat hier op de site te vinden is. De oude schoolgebouwen liggen nu eigenlijk op grond van het zorgcentrum, terwijl wij onze nieuwe school konden optrekken op een stuk terrein dat vroeger tot het woonzorgcentrum behoorde”, vertelt Lieven Calis.
Veel emotionaliteit
Met de afbraak van de panden verdwijnt een stuk Ieperse onderwijsgeschiedenis. “De school stond lange tijd onder leiding van de zusters en ooit was er een internaat. De wasserij van het woonzorgcentrum had een onderkomen in het gebouw, met een grote waterput, want ze hadden toen veel water nodig om te wassen. Het deel dat dienst deed voor het secundair onderwijs werd in de jaren 80 in gebruik genomen door de lagere school en een deeltje van het kleuteronderwijs. Dat gebeurde omdat onze school hard was gegroeid”, aldus de directeur.
“Dat deze gebouwen tegen de vlakte gaan, doet mij ook iets. Maar we hadden geen keuze”
“Mijn mama ging hier in de jaren 50, begin jaren 60 naar het middelbaar. Ook mijn nichtjes volgden er les en verbleven er op internaat. Meester Rik, onze onderwijzer die in juni met pensioen gaat, gaf meer dan 38 jaar les in het gebouw. Er hangt dus heel veel emotionaliteit aan vast. Ook mij doet het iets, maar we hadden geen keuze.”
Grasveld
Eenmaal de oude gebouwen zijn verdwenen, komt er niet meteen iets nieuws in de plaats. “De zone tussen onze nieuwe school en het woonzorgcentrum staat nu ingevuld als gedeeld gebruik”, verduidelijkt Lieven. “Wat wil zeggen dat zowel onze leerlingen als mensen die in het woonzorgcentrum verblijven er mogen gebruik van maken. Er zal een deel gras komen en wanneer de gebouwen eenmaal verdwenen zijn, krijgen de bewoners een beter uitzicht, wat voor hen wel aangenaam is.”
Ondertussen gaan in de school de voorbereidingen verder voor het groot feest dat op zaterdag 23 maart op het programma staat. Die dag wordt het 200 jaar bestaan van Sint-Jozef gevierd. Onder andere op de Facebookpagina van de school wordt die 200ste verjaardag al elke dag voorbereid.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
