Na een onderwijscarrière van 40 jaar in het eerste leerjaar van vrije basisschool Sint-Henricus gaat Freddy Volcke (62) met pensioen. Officieel pas op 1 september, maar in de praktijk houdt de coronacrisis hem nu al weg uit de klas. Het sympathieke wijkschooltje zonder meester Freddy: het gemis zal groot zijn.
Freddy ging destijds zélf op Sint-Henricus naar school. Op 1 oktober 1979 maakte hij zijn droom waar: starten als onderwijzer op de plaats waar hij leerling was geweest. Hij zou er op zijn legerdienst na onafgebroken in het eerste leerjaar staan. Meester Freddy ademde de school. Hij belichaamde haar. Op de wijk werd hij Koning Freddy genoemd of de burgemeester van Sint-Henricus. En tijdens al die uren die hij aan het verenigingsleven besteedde tussen pot en pint ook weleens voor de grap Fleddy Vorcke.
Coronaroet in het eten
Opmerkelijk: Freddy heeft in zijn lange loopbaan bijna nooit een lesdag gemist. Zelfs als hij zich ziekjes voelde en de dokter hem aanraadde om thuis te blijven, ging hij toch naar de klas. De aard van het beestje. Maar nu, net vóór de eindmeet, gooide het coronavirus roet in het eten. Eerst gaf hij de kindjes van het eerste leerjaar nog afstandsonderwijs vanuit zijn kot, maar toen de jongens en meisjes effectief weer naar school mochten, bleef hij uit veiligheidsoverwegingen thuis. Voorlopig is er, door de huidige omstandigheden, van een afscheid door de grote (school)poort geen sprake, maar zoals directeur Stijn Margodt zegt uitstel is geen afstel.
De eerste communie
Freddy, die in de Paleputstraat in zijn wijk woont, is getrouwd met Carine Vanallemeersch (58). Ze hebben drie zonen: Pieter (34), Maarten (32) en Jasper (29). Hij is de opa van Luca (5), Levi (2) en Lewis (2) en de plusopa van Febe (2). In 1979 behaalde Freddy zijn onderwijzersdiploma aan de normaalschool van Oostakker. Op 1 oktober van dat jaar startte hij zijn carrière in het eerste leerjaar van Sint-Henricus. Hij nam er tot dit jaar de eersteklassertjes onder zijn hoede, enkel onderbroken door zijn legerdienst in 1981.
“Lesgeven in het schooltje van mijn kindertijd én altijd aan het eerste leerjaar: ik heb geluk gehad”, glimlacht Freddy. “De leeftijd van die jonge leerlingen lag me. Ik voelde me een tweede papa voor hen en vond het fijn om de basis te mogen leggen voor hun verdere onderwijs. Het was fantastisch om de kinderen te zien verlangen naar lezen en rekenen en om hun gedrevenheid te stimuleren. Ik kreeg van de leerlingen genegenheid, affectie en dankbaarheid zonder ernaar te moeten hengelen. Ook het vertrouwen van de ouders was een motivatie om er op 1 september telkens weer tegenaan te gaan.”
“Een van de jaarlijkse hoogtepunten was de voorbereiding op de eerste communie. Dat vond ik super om te doen. Die stralende, trotse gezichtjes na een geslaagde eerstecommunieviering gaven me een extra boost om door te gaan met die leuke leeftijdsgroep.”
Contact met mensen
Uiteraard is er veel veranderd in de 40 jaar waarin Freddy voor de klas heeft gestaan. De opkomst van de informatica bijvoorbeeld, al is dat zeker niet het enige.
“De kinderen zijn veel mondiger geworden en weten over bepaalde dingen meer dan vroeger. Ook volgen de ouders het reilen en zeilen van hun kind op de voet. Ze hebben extra aandacht voor de prestaties en sociale vaardigheden van hun zoon of dochter. Ik had het geluk om in een kleine school les te geven en dat bood tal van voordelen. Je vormt een hecht en warm team met je collega’s, die je door en door kent en die ook weten wat ze aan jou hebben. Plus: ieder kind is door iedereen op school gekend en de vertrouwensband met de ouders is groot. Helaas: wat voor mij het slotstuk van mijn carrière moest worden, is met de coronaschaar afgeknipt. Ik mis het contact met mijn allerlaatste lichting kindjes. Hun lach, hun gekwebbel, hun knuffels en hun complimentjes. Ik mis ook de collega’s.”
“Ik heb contact met mensen nodig. Tussen het volk voel ik me in mijn nopjes. Waar er ambiance is of gemaakt moet worden, ben ik van de partij. Zo ben ik meer dan 20 jaar lid van het kermiscomité van Sint-Henricus geweest. Ik heb ook minstens tien van de tweejaarlijkse schoolfeesten gepresenteerd, eerst op de speelplaats en daarna in de kermistent. Voorts heb ik als medewerker en presentator mee mijn schouders gezet onder de Sint-Henricusloop.”
“Op 1 september sluit ik dit 40-jarige hoofdstuk af. Ik heb er vrede mee genomen dat er ook aan alle goede dingen een eind komt. Thuis wat klussen, voor de kleinkinderen helpen zorgen en met mijn vrouw fietsen: ik zal mij niet vervelen. Eén ding is zeker: mijn schooltje blijft een heel speciale plek in mijn hart innemen.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier