Leerkrachten van scholengemeenschap Houtland: “Geen examens zou drama zijn”

“Onze scholen zijn niet de motor van de besmettingen”, zeggen ‘onze’ leraars Johan Sabbe en Jeffrey Dael, die na hun dagtaak in de klas ook nog medewerker zijn voor KW. Drie weken verplichte sluiting van de scholen bezorgt deze Torhoutenaar en Kortermarknaar gemengde gevoelens.

Hoe ervaart de werkvloer de verplichte sluiting die het Overlegcomité aan het basis- en secundair onderwijs oplegt vanwege de fiks stijgende covid-besmettingen? We legden die vraag voor aan onze KW-medewerkers Johan Sabbe (61) en Jeffrey Dael (48). Zij zijn al decennia leerkrachten en werken voor dezelfde scholengemeenschap Houtland. Johan is 41 jaar regent wiskunde aan de Middenschool Sint-Rembert in Torhout, Jeffrey geeft 26 jaar les aan het Margareta Maria Instituut in Kortemark, waar hij het Nederlands aanleert aan anderstalige nieuwkomers.

Examens

“Voor mijn 128 leerlingen van het eerste en het tweede jaar secundair, van wie er maar één meisje in quarantaine zit en dan nog niet eens ziek is, hebben de maatregelen nu gelukkig geen invloed op hun schoolwerk”, vertelt Johan Sabbe. “Eigenlijk blijft alles bij het oude, door de examens en de paasvakantie. Daar ben ik bijzonder blij om. De meeste leerlingen waren enorm bang voor een scenario zonder examens. Dat was woensdagmorgen in klas goed te horen. De angst en de verwarring vielen van de gezichten af te lezen.”

Het verheugt de wiskundeleraar dat enkele ministers binnen het Overlegcomité, onder wie Hilde Crevits, ervoor gepleit hebben om de geplande examens niet in het gedrang te brengen en het harde werk dat de leerlingen ter voorbereiding al verricht hebben, niet kapot te maken. “Dat geldt bij ons op school ook voor de leerlingen uit het derde en het vierde jaar secundair, want die hebben eveneens examens.”

“Gelukkig zijn niet alle toppolitici wereldvreemd en beseffen ze dat we het welzijn van onze jeugd niet nóg verder kunnen hypothekeren. Geen examens zou voor de leerlingen een echt drama geweest zijn! Wekenlang hebben we samen naar die examens toe gewerkt. De leerlingen kunnen nu op een eerlijke wijze bewijzen wat ze van de leerstof kennen. De examenlokalen zijn al sterk uitgebreid om de coronaregels te respecteren. En na de paasvakantie mogen we gewoon weer naar school.”

“Sowieso blijf ik het jammer vinden dat het basisonderwijs een week vroeger moet sluiten. Heel wat ouders komen daardoor in de problemen. Moeten ze hun kinderen dan toch naar opa en oma sturen? Of naar de overvolle opvang, waar er van bubbels geen sprake meer kan zijn? De praktische problemen voor veel mensen die werken, zijn groot”, aldus Johan Sabbe.

Asielcentrum

In het OKAN-klasje van het Margareta Maria Instituut in Kortemark is de situatie volgens Jeffrey Dael enigszins anders: “Ik geef les aan vijftien anderstalige nieuwkomers. Het gaat om acht verschillende nationaliteiten: vluchtelingen uit Afghanistan en Afrikaanse landen, maar ook kinderen van Bulgaarse en Poolse arbeiders. Er zitten leerlingen bij die in het asielcentrum van Poelkapelle verblijven. Daar wonen tijdelijk 200 vluchtelingen, ze zitten dicht op elkaar en er zijn al uitbraken van covid-19 geweest. Geregeld moeten die leerlingen in quarantaine. Eén jongen al vijf keer! Drie leerlingen zijn besmet geraakt. Maar de communicatie met het asielcentrum is uitstekend en corona werd steeds buiten de klasmuren gehouden!”

“Wij organiseren geen examens, maar evalueren onze leerlingen constant. Stel dat je voor Pasen een examenperiode van twee weken inlast, dan krijgen ze twee weken geen lessen Nederlands. Volgende week organiseren we, met de communicatiemiddelen die er zijn, online onderwijs. Elke leerling heeft een smartphone. Via Messenger of WhatsApp kunnen we hen thuis of in het asielcentrum bereiken met het platform Smartschool is dat moeilijker en Nederlands oefenen.”

“Het is wel verdomd moeilijk om hen te blijven motiveren om die online lessen te volgen. De meeste van mijn leerlingen staan er alleen voor, zonder ouders, terwijl assistenten in de opvangcentra meer dan hun handen vol hebben. Het wordt een hele klus om hen aan het verstand te brengen dat de school weer een week sluit, want voor hen is hun klas een veilige haven, die hen wat tegen zichzelf beschermt.”

“Als leraar moet je constant schakelen van eerste naar zesde versnelling en dat in heel korte tijd. We hebben geen tijd om erbij stil te staan, maar straks komt het einde van het schooljaar in zicht. En dan? Ik hoop dat ze wat sneller werk kunnen maken van die vaccinaties, zodat de jongeren weer wat perspectief hebben. En niet alleen de jongeren”, aldus Jeffrey Dael.

Lokale aanpak

Uiteraard hebben Johan Sabbe en Jeffrey Dael begrip voor de nieuwe lockdown, die onze ziekenzorg wil redden en apocalyptische toestanden, zoals in het Italiaanse Bergamo vorig jaar en in Brazilië nu, wil vermijden.

Toch stelt Johan Sabbe: “Mijns inziens is er eerder een regionale of lokale aanpak van de pandemie nodig, waarbij er veel sneller ingegrepen wordt. Het is niet omdat er zich in Brussel of Gent een grote uitbraak voordoet, dat je in Torhout of Brugge scholen moet sluiten. Zelfs voor knappe leerlingen uit de eerste graad is online onderwijs desastreus. Wat sommige pedagogen ook mogen beweren, als leerlingen van thuis uit les moeten volgen, verslapt hun concentratie. Je haalt er weinig leerwinst uit.”

Jeffrey Dael: “Er was begin deze week een politiek spelletje bezig tussen de federale en de Vlaamse regering. Als iedereen nu eens de bestaande maatregelen zou opvolgen, zijn we op de goede weg. Onze samenleving raakt steeds meer gepolariseerd. Voor alles wordt een zondebok gezocht. We zijn aan het afglijden. Nu is het onderwijs de schietschijf en worden ook de kappers alweer geviseerd.”

Johan Sabbe vult aan: “Alsmaar verstrengen leidt tot meer uitwassen. Denk aan de vele lockdownfeestjes en de recente, verboden carnavalstoeten. Trouwens, we balanceren op een slap koord als het politiek beleid steeds meer rechten en vrijheden afneemt. Uiteraard mogen de afdelingen intensieve zorgen van onze ziekenhuizen niet in de problemen geraken. Maar bij de centra voor leerlingenbegeleiding liggen intussen honderden dossiers over welzijn en moeilijke thuissituaties bij jongeren…”

Verveling

“Nina, mijn dochter van 16, kijkt noodgedwongen met haar ouders elke avond naar tv”, vertelt Jeffrey Dael. “Verveeld stuurt ze geregeld een selfie naar haar vriendinnen en ze krijgt meteen vijf gelijkaardige reacties. De jongeren hebben zwaar te lijden. Het is ook een kafkaiaanse situatie. Ik heb samen met een collega een muzikale stand-upkomedie geschreven over alle absurde toestanden die de pandemie al meegebracht heeft. Zelfs het wachten op voldoende vaccins wordt stilletjes aan een farce. We staan te popelen om die komedie te spelen, maar het mag voorlopig niet…”

Voorrang?

Wat vinden beide leraars van het voorstel van onderwijsminister Ben Weyts om bij de vaccinaties voorrang te geven aan leerkrachten? Jeffrey Dael: “Ik hou niet van die wedloop. Je kunt veel beroepen als prioritair aanzien: agenten of postboden? In het middelbaar onderwijs draagt iedereen een mondmasker. Geef dan liever voorrang aan kleuterleidsters en onderwijzers, die riskeren eerder besmet te worden door het nauwer contact met de leerlingen.”

Johan Sabbe beaamt dat. Hij besluit met een knipoog: “Misschien zullen we in de toekomst enkel nog mogen lesgeven aan de leerlingen die in de klas aan het venster zitten. Net als in de trein…”