De kiem voor het twee dagen durende scholenprotest is in het Klein Seminarie terug te vinden. Zowel de spontane als de gecoördineerde protestmars gingen aan de poorten van misschien wel de meest legendarische Roeselaarse school van start. Geschiedenisleerkracht Johan Strobbe: “Hopelijk wordt er bij de derde poging voor een nieuw toekomstplan van een wit blad vertrokken.”
“Het waren zeer bewogen en intense dagen”, geeft Johan Strobbe (55) toe. De man staat er al sinds 1989 voor de klas, maar beleefde nog maar weinig dergelijke ingrijpende momenten als deze week. “Van echt les geven is er deze week niet veel in huis gekomen. De leerlingen stelden tientallen vragen over het toekomstplan voor Sint-Michiel en dan is het onze taak om hen daar duidelijkheid in te verschaffen. Begin deze week viel nog de kritiek te horen dat veel leerlingen gewoon zomaar in de marsen mee stapten en niet wisten waarover het plan ging. Wel, ondertussen weet élke leerling van Sint-Michiel hoe de vork aan de steel zit.”
Positief aan dit verhaal is dat een pak jongeren voor hun mening zijn uitgekomen, zegt Johan. “Wij moeten kritische leerlingen vormen. Deze week is daar onomstotelijk bewijs voor geleverd. Maar tegelijk vind ik het ook mijn persoonlijke plicht om op te komen voor degelijk onderwijs in Roeselare. Ik stel gewoon vast dat de visie van de scholengroep Sint-Michiel niet die van mij en een pak andere leerkrachten is. Want voor alle duidelijkheid, ik sta niet alleen met mijn grieven.”
Volgens Johan is alles gestart met de oprichting van de scholengroep zelf. “Ondertussen al achttien jaar geleden. Sindsdien is de eigenheid van elke school langzaam aan wat vervaagd. De structuur van Sint-Michiel is steeds groter geworden en de tentakels spreiden zich alleen maar verder uit.”
“Zelfs minster van Onderwijs Hilde Crevits is naar Roeselare moeten komen. Dat klopt gewoon niet”
“Bij de start werkten er misschien twee of drie mensen bij de algemene diensten, nu zijn dat er al meer dan veertig. Maar hebben die allemaal voeling met de scholen zelf? Neen. Dat is gewoon niet mogelijk.”
Eenheidsworst?
Het toekomstplan voor de tien scholen van Sint-Michiel lijkt Johan een vreemde kronkel, klinkt het. “Economisch kan dit misschien voordeel opleveren, maar op onderwijs mág je gewoon niet besparen. Dit dreigt echter te gebeuren, mocht dit plan uitgerold worden. Sint-Michiel zelf zegt wel geen eenheidsworst te zullen serveren, maar daar geloven wij maar weinig van. Ze voeren enkel nog promotie voor de scholengroep zelf, niet meer voor elke school afzonderlijk. Terwijl je als ouder en leerling toch bewust kiest voor een specifieke school en niet voor een scholengroep? Geen enkele leerling zal ooit zeggen dat hij les volgt bij Sint-Michiel.”
Dat het tweede toekomstplan zoveel commotie zou veroorzaken, had Johan ook zelf niet durven denken. “Ik had wel gehoopt op wat weerwerk, maar dit was ongezien. De ontevredenheid bij leerlingen én leerkrachten zit erg diep. De weerzin tegen dit plan is zeer groot, zoveel is duidelijk. Anders volgen er geen twee betogingen in evenveel dagen. Vooral de belofte rond meer inspraak, die na het eerste plan in juni 2017 werd gemaakt, werd niet ingelost. En dat heeft sporen nagelaten. Het eerste plan werd keihard afgeketst en nu presenteert men een quasi identieke versie. Dat kan toch niet?”
Sint-Michiel spreekt zichzelf nu ook tegen, zegt Johan. “Eerst moest de Broederschool verdwijnen, in het nieuwe plan blijft die bestaan en wordt dat als een erg positief punt naar voor geschoven. Die gedachtegang kan ik echt niet meer volgen. Door dergelijke bokkensprongen is het wantrouwen alleen maar gegroeid.”
Dat burgemeester Kris Declercq uiteindelijk heeft ingegrepen, bewijst alleen maar de machteloosheid van Sint-Michiel. “De scholengroep weet niet langer van welk hout pijlen gemaakt. Zelfs Vlaams minister van Onderwijs Hilde Crevits is tussenbeide moeten komen. Dat klopt gewoon niet.”
“Bepaalde Facebookpagina’s spelen de man en niet langer de bal. Dat betreur ik oprecht. De inhoud telt”
Het hele plan wordt nu voor onbepaalde tijd in de koelkast gestopt. “Een time-out. En dat is goed. Er moet echt even op pauze gedrukt worden, want zo kan het echt niet verder. Het is duidelijk dat de huidige plannen enorm polariserend werken en daar wordt niemand beter van. Ik vind ook dat de persoonlijke aanvallen moeten stoppen. Zelf heb ik niemand bij naam aangevallen, mij gaat het over de inhoud en de toekomst van onze scholen. Maar op sociale media zijn zeer harde woorden gevallen. Bepaalde Facebookpagina’s spelen echt de man en niet langer de bal. Jammer.”
Centen en gebouwen
Of er een toekomstplan nodig is voor Sint-Michiel, daar is Johan duidelijk over. “We mogen niet vernieuwen om zomaar te vernieuwen. Het huidige systeem is goed en veel van mijn collega-leerkrachten zien geen enkele reden om daar verandering in te brengen. Maar blijkbaar moeten de structuren en gebouwen per se vernieuwd worden, maar zullen grotere entiteiten ons leerlingen een beter gevoel geven? Hen beter onderwijs schenken. Sint-Michiel speelt in dit hele verhaal een schijnheilige rol. Ze zeggen wel te willen inzetten op de talenten van de jongeren, maar eigenlijk draait het louter om centen en gebouwen. Als iemand uit de directie letterlijk zegt: er passeert een trein van 32 miljoen euro, dan weet je genoeg.”
Het onderhandelingscomité van de scholengemeenschap (OCSG) keurde dinsdagavond het toekomstplan af. “Zeven van de tien scholen zijn immers tegen. En de Roeselaarse scholen die wel pro hebben gestemd, werden onder druk gezet. Hoe dan ook kan een mogelijk toekomstplan op 1 september 2019 niet uitgerold worden. Zo is er voor de ouders van de 12-jarigen die nu een schoolkeuze moeten maken, ook duidelijkheid, want de huidige situatie blijft minstens nog even bestaan.”
Hoe dan ook komt er een derde poging om Sint-Michiel in een nieuwe vorm uit te bouwen. “Voor alle duidelijkheid: wij zijn niet tégen vernieuwing, maar die moet op een goeie manier gebeuren. Als er ons een knap toekomstplan gepresenteerd wordt, zullen we niet moeilijk doen. Maar ik hoop dat er van een blanco blad vertrokken wordt en er ook inspraak van leerkrachten, leerlingen en ouders komt. Als we samen aan tafel kunnen schuiven, kan er iets mooi groeien. Daar ben ik van overtuigd. Maar dan moet er duidelijk gezegd worden waarom er verandering nodig is. Want als er opnieuw mist wordt gespoten, zullen de leerlingen weer op straat komen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier