“Ik krijg huilende ouders over de vloer, omdat hun kind als leerling in een school geweigerd werd. Het inschrijvingsdecreet duwt onze scholen in een onmenselijk keurslijf. Tweelingen worden door de computer naar aparte scholen gestuurd”, laakt Koen Seynaeve, coördinerend directeur van de scholengemeenschap Sint-Donaas in Brugge.
Dezer dagen worden 4.000 gezinnen in de Brugse regio opgezadeld met het nieuwe Vlaams inschrijvingsdecreet. Ze kregen van het departement Onderwijs een maand de tijd om online de naam van drie scholen op te geven waar ze wensen dat hun kind volgend schooljaar het eerste jaar van het middelbaar onderwijs volgt.
Geen capaciteitsprobleem
Koen Seynaeve, coördinerend directeur van Sint-Donaas, één van drie vrije Brugse scholengemeenschappen, is woedend: “Er was in de Brugse regio geen capaciteitsprobleem. Maar het inschrijvingsdecreet wordt opgelegd aan de scholen in alle Vlaamse centrumsteden, enkel omdat Antwerpen en Gent geconfronteerd worden met witte en gekleurde scholen. Ze wil alle scholen in de grootsteden gelijke kansen geven, maar straft onze regio hierdoor.”
“Want het gevolg is dat een computer vorige week beslist heeft wie waar volgend jaar les mag volgen. Het is een loterij geworden, met schrijnende toestanden. Tal van ouders kregen een droge e-mail, met de melding dat de kandidatuur van hun zoon of dochter niet aanvaard werd.”
Tweeling gescheiden
“Ik heb zelfs weet van een Brugse tweeling die door de computer gescheiden werd. De ene mag wel naar de school van zijn voorkeur gaan, de andere niet! Iemand die zich op de allereerste dag inschreef, kreeg een njet, iemand die zich de dag voor het verstrijken van de termijn aanmeldde, een verlossende e-mail.”
“Een gezin dat op 500 meter van het Sint-Lodewijkscollege woont, moet zijn zoon volgend jaar naar een andere school, veel verder af, sturen. Kinderen huilen omdat ze volgend jaar niet naar dezelfde school mogen als hun buurmeisje of beste vriendinnetje.”
Wachtlijst
“Momenteel staan er door dit nieuwe systeem honderd leerlingen op een wachtlijst”, vult Hans Redee, stafmedewerker van scholengemeenschap Sint-Donaas, aan. “En dat ondanks het feit dat er voldoende plaatsen zijn in de Brugse scholen. Het Vlaams inschrijvingsdecreet voedt de hype rond sommige populaire scholen, het systeem is een populariteitstest, maar de meest kwetsbare leerlingen zijn het slachtoffer van dit systeem.”
“De grootste problemen doen zich voor in scholen die de studierichting 1B aanbieden. Dat is het vroegere technisch- en beroepsonderwijs. Zij zitten met onoplosbare wachtlijsten. Kinderen die het al wat moeilijk hadden in het basisonderwijs en geen getuigschrift behaalden, komen in 1B terecht. Omdat zij wat meer aandacht nodig hebben, zijn die klassen beperkt tot gemiddeld zestien leerlingen.”
Illusie
“De computer oordeelde bijvoorbeeld dat een meisje, dat ervan droomt om bakker te worden, niet naar Ter Groene Poorte mag. Ze moet naar de meer algemene studierichting 1A, onder het mom dat beide opleidingen gelijkwaardig zijn. Of naar een andere technische school, gespecialiseerd in industriële technieken.”
“De overheid koestert nog altijd de illusie dat alle scholen gelijk zijn wegens de eindtermen en de theoretische richtlijnen. Iedereen weet toch dat je in het eerste jaar van de bakkerijopleiding al veel toepassingen ziet die betrekking hebben op het bakkersberoep.”
“Moet ik nog voorbeelden aanhalen? Een gezin verhuist en schrijft een kind in de hogere jaren in, maar zijn twaalfjarige broer krijgt geen plaats in dezelfde school. Kan het nog cynischer? Een kind dat minder mobiel is, krijgt geen voorrang voor een rolstoelvriendelijke school! Internen met een plaats in het internaat, krijgen geen ticket voor de school. Kinderen zijn nummers geworden, een willekeurig algoritme bepaalt hun toekomst.”
Geen vertrouwen
“Wat ik laakbaar vind, is dat de Vlaamse overheid geen vertrouwen meer heeft in de schooldirecties”, vervolgt Koen Seynaeve. “Wij zijn in de ogen van de Vlaamse topambtenaren en parlementairen allemaal boemannen die enkel foute dingen doen. Maar wij hebben de ervaring en de kennis om kinderen naar de juiste school te sturen.”
“Als in het verleden een school geen extra leerlingen kon opnemen, wegens de beperking van de infrastructuur, werd er gepraat met de ouders. Op een menselijke manier een alternatief gesuggereerd. En als die ouders echt voet bij stuk hielden, vonden we wel een oplossing. Nu wordt het inschrijven in een school koel verzakelijkt.“
In de woestijn
“We moeten 300 telefoongesprekken voeren, in een poging om een en ander recht te trekken. Na het njet van de computer worden ouders de woestijn ingestuurd. Er is overleg tussen de scholen, om na te gaan waar er nog plaats is. In principe moeten we wachten tot 12 juni, dan pas weten we definitief welke ouders het winnend ticket verzilverd hebben.”
“ In volle examenperiode (!) – wie heeft dat beslist? – moeten ouders hun handtekening plaatsen en weten wij met zekerheid dat ze hun kind effectief ingeschreven hebben. De mensen op de wachtlijst leven tot dan in onzekerheid. Gezinnen die in de grote vakantie naar onze regio verhuizen en dan hun kind nog willen inschrijven, mogen het vergeten….”, aldus de coördinerend directeur.
Lees ook: Killer robots doen hun intrede in Brugs secundair onderwijs
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
