Tegen het historisch decor van het platgebombardeerde Ieper repeteerden Oekraïense vluchtelingen woensdag voor hun muzikale manifestatie van komende vrijdag op de eerste ‘verjaardag’ van de oorlog in de schaduw van de iconische Lakenhallen. De stad roept op tot zoveel mogelijk toeschouwers. “Als blijk van solidariteit, we zijn het aan onze voorouders verplicht.”
“Deze week maakt Ieper zich op voor de laatste muzikale protesten onder het Nieuwerck van de Lakenhallen”, zegt Iepers vredesambtenaar Filip Deheegher. Inwoners speelden er sinds mei vorig jaar elke week muziek, als statement tegen de oorlog in Oekraïne en blijk van solidariteit voor de slachtoffers.
Het muzikaal sluitstuk is voor de “nieuwe Ieperlingen”. “De vluchtelingen uit Oekraïne, die opgevangen worden in de stad”, aldus Deheegher. “Ze musiceren nu vrijdag, dag op dag één jaar nadat de oorlog uitbrak. Iedereen is om 18 uur uitgenodigd op de Grote Markt, om met hen kennis te maken en samen stil te staan bij één jaar oorlog.”
Ieper Vredesstad
De Oekraïeners repeteerden woensdag in het Vleeshuis, waar metershoge historische foto’s uithangen van de verwoestingen die de Groote Oorlog meer dan honderd jaar geleden aanrichtte in Ieper. “Een beklijvend beeld”, bevestigt Deheegher. “En een blijvende herinnering aan de historische plicht van Ieper Vredesstad. We zijn het aan onze gevluchte voorouders verplicht om oorlogsvluchtelingen op te vangen. Met het muzikaal initiatief en de opkomst van het publiek tonen we dat ze meer dan welkom zijn in onze stad.”
Zowel kinderen als volwassenen uit Oekraïne brengen straks zang en muziek op piano en gitaar. “Van vrij hoog niveau, merkte ik tijdens de repetitie”, vervolgt Deheegher. “Een van de musicerende vluchtelingen blijkt een klassieke gitarist uit het conservatorium van Kiev, maar ook jongeren van amper 11 en 16 jaar brachten speelden los uit de pols indrukwekkende stukken op de piano.”
Irina Serik (39) keek woensdagnamiddag vol bewondering naar haar zoon Tigran (16), die repeteerde op de piano. “Wij komen uit Kiev en verblijven hier intussen elf maand”, vertelt ze. “Mijn man is achtergebleven. De oorlog heeft ons leven veranderd en het blijft moeilijk om plannen te maken voor onze toekomst. We verlangen naar het einde van de oorlog, zodat we kunnen terugkeren. Voorlopig proberen we hier nog elke dag iets moois te creëren en er het beste van te maken. We willen ons gewoon ‘normaal’ voelen, ook al kunnen we de oorlog niet vergeten en blijft het pijnlijk om gescheiden te zijn van familie, die probeert te overleven.”
Dankbaar
De vluchtelingen zijn Ieper dankbaar. “Dank u wel”, zegt Irina in haar beste Nederlands. “We houden vrijdag de muzikale manifestatie om te tonen dat we de oorlog en onze pijn niet vergeten zijn. Nog dag sterven er mensen.”
Ook aanwezig tijdens de repetitie: Kristien Beyens (67) uit Ieper. Ze staat een groep vluchtelingen bij als vrijwilliger sinds hun aankomst vorig voorjaar in het Ieperse Kapucijnenklooster.
“Ik probeer hen overal bij te helpen: contacten leggen, bijstand bij een doktersbezoek, administratieve verplichten, noem maar op”, aldus Kristien. “Nu probeer ik streekbewoners en scholen te enthousiasmeren om de muzikale wake bij te wonen. Tijdens de repetitie kreeg ik kippenvel van hun muziek. Het grijpt je naar de keel. In Oekraïne is het een gewoonte om met jongeren en ouderen samen te zingen en zich te uiten met muziek. Meteen na hun aankomst in het opvangcentrum vroegen ze om tweedehands instrumenten, waarmee ze eindelijk weer wat kunnen herleven.”
“Geen einde van onze acties”
“Het sluitstuk van de wekelijkse muziekprotesten betekent niet het einde van onze acties”, benadrukt Deheegher. “Ook in de toekomst zullen we nog signalen uitsturen dat oorlog niet de manier is om conflicten op te lossen. Inmiddels duurt de oorlog in Oekraïne een jaar en we staan dichter bij een escalatie dan bij een diplomatieke oplossing.” (TP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
