Een Oekraïens gezin met drie zonen heeft op de vlucht voor het oorlogsgeweld onderdak gevonden in Izegem. “We zijn dankbaar voor de hulp die we hier krijgen. Maar emotioneel is het zwaar, omdat we ook familie en vrienden moesten achterlaten. We willen dan ook terug van zodra het kan”, zeggen Dima en Olena.
De solidariteit die het Oekraïens gezin ervaart is enorm. De drie voetballende zonen kregen meteen de kans om bij Mandel United te gaan meetrainen. En ook onderdak was geregeld via een Oekraïense connectie. Larysa Dernova woont met haar gezin in Ingelmunster en kende de familie al langer.
Tolk
“Mijn zus is een stukje jonger dan ikzelf en studeerde samen met hen. Toen wij met ons gezin naar Oekraïne op bezoek gingen mochten we ook logeren in een appartement van hen. We zijn ook afkomstig van dezelfde streek, Horlovka is de stad waar we opgroeiden.”
Ook Iryna Teplytska, die al twee decennia bevriend is met Larysa, komt uit die regio. Zij is nu getrouwd met Filip Vercambre en woont in Roeselare. “Maar ik had hier nog mijn appartement in de Roeselaarsestraat in Izegem. Dat kwam te huur te staan, maar we laten eerst onze vrienden hier nog logeren.”
Zo was in een mum van tijd een onderkomen voor het gezin van Dima en Olena (beiden 47) Kharlamov en zonen Nykyta (13), Yaroslav (10) en Ivan (8) geregeld. Larysa en Iryna treden met plezier ook op als tolk in ons gesprek met het gezin. “De papieren met de stad Izegem zijn in orde, ze hebben nu een verblijfsvergunning voor drie maanden, maar moeten ook nog naar Brussel om zich daar te laten registreren.”
Wij zijn dus in het Russisch opgevoed, Oekraïens was onze tweede taal. Maar Russisch is nu verboden op school.
Het gezin is uiteraard op de vlucht voor het geweld. “We wonen in een voorstad van Kiev op de 18de verdieping van een flatgebouw. Vanop ons balkon zagen we de bombardementen op de militaire basis daar in de buurt. Het is er gewoon niet meer veilig”, doet pa Dmytro, kortweg Dima, het verhaal. Met de auto reden ze vanuit Kiev naar Polen, maar dat was een hele onderneming door de vele checkpoints. Larysa: “Alle mannen tussen 18 en 60 jaar zijn ook gemobiliseerd. Er is een uitzondering voor vaders van drie kinderen of meer. Mochten er maar twee kinderen in het gezin geweest zijn, dan zou Dima het land niet mogen verlaten.”
Schuilkelders
Dat de oorlogsterreur echt wel dicht was, blijkt uit volgend verhaal. “Onze oudste zoon verloor al twee schoolgenootjes, ze waren ook op de vlucht met hun ouders en sneuvelden. Je weet op de duur ook niet meer waar het veilig is. De kinderen zitten daar nu momenteel met hun ouders in schuilkelders”, zegt Olena. “Ook mijn moeder is daar nog, zij is in het klooster ingetreden waar ze hopelijk veilig is.”
Alle Oekraïners waarmee we aan tafel zitten zijn afkomstig van het oosten van het land, dus dicht tegen de Russische grens. “Wij zijn dus in het Russisch opgevoed, Oekraïens was onze tweede taal. Maar Russisch is nu verboden op school. Alsof de Franstaligen hier het Nederlands zouden verbieden op school, of omgekeerd. 40 procent van de Oekraïners spreekt ook Russisch. We zijn ook eenzelfde volk. Maar door de propaganda aan beide kanten van de oorlog worden vrienden en zelfs families tegen elkaar opgezet. De oorlog in het Donetsbekken woedt al acht jaar. Daar zijn pro-Russische milities actief. Oekraïne is nu 30 jaar onafhankelijk, maar had daarvoor ook al een woelige geschiedenis. Het is dus niet allemaal zo zwart-wit als nu wordt voorgesteld.”
Dankbaar
Dima en Olena hebben ondertussen met de kinderen al wat hun draai gevonden in Izegem op een flatje dat uitkijkt op de Sint-Crispijnstraat. “Het blijft hard natuurlijk. Thuis hadden we een zelfstandige zaak in auto-onderdelen. Via camera’s in ons appartement kan ik in de gaten houden of er ingebroken wordt”, toont Dima de online beelden van de inderhaast achtergelaten flat.
Het gezin hoopt dus snel te kunnen terugkeren naar hun thuis en ondertussen zijn ze dankbaar voor alle hulp die ze hier krijgen.
West-Vlaanderen solidair met Oekraïne
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier