Oe is’t elders? Justine Huyghe verhuisde in februari naar Amsterdam

Justine Huyghe. (gf)
Justine Huyghe. (gf)
Tim Vansteelandt
Tim Vansteelandt Adjunct-hoofdredacteur

Net voor het coronavirus Europa in een wurggreep nam, verhuisde Justine Huyghe (25) van Lichtervelde naar Amsterdam. Met een missie: barista worden. Die droom maakte ze waar, ondanks dat vermaledijde virus. “Ik ben heel blij dat ik nog elke dag nieuwe mensen leer kennen, ook al zit er een glazen scherm tussen.”

Vol goede moed vertrokken Justine Huyghe en haar vriend Matthias Boënne in februari naar Amsterdam. Matthias zou er als onderzoeker gaan werken aan de Amsterdam Business School, Justine wilde er zich verdiepen in de wereld van de koffie en barista worden. Wisten zij veel dat hun oude én hun nieuwe thuis een maand later op slot zouden gaan.

“De timing was niet echt in ons voordeel, maar we zijn er toch samen voor gegaan. Een job vinden, was voor mij zeker niet gemakkelijk, maar het is gelukt. En nu ben ik stiekem heel blij dat ik dit jaar als barista kon werken in Amsterdam. Want ook al was er enkel take-away, ik kon tenminste nog elke dag nieuwe mensen leren kennen, zij het dan met een glazen scherm er tussen.”

Wat de pandemie betreft, is de situatie in België en Nederland best vergelijkbaar. Toch houden beide landen er een verschillende aanpak op na. “Nederland laat de mensen meer vrij, terwijl in België alles heel strikt aanvoelt. Ik merk dat de mensen door die strengere aanpak angstiger zijn en minder buiten komen. Het valt mij op dat locals in Amsterdam toch vaker hun huis verlaten, waardoor de meeste lokale zaakjes blijven draaien. De koffiebar waar ik werk, draait gelukkig nog altijd winst. Maar met een derde golf… Dat weet ik niet.”

Strenge aanpak

Dat je in België slechts één knuffelcontact mag uitnodigen op Kerstmis, vindt Justine niet menselijk. “Heel moedig voor wie zich er aan houdt, maar ik vrees dat velen toch meer mensen zullen zien. Ik vind vooral dat niemand alleen mag zijn op zulke dagen. Het moet redelijk blijven, om depressies te voorkomen.”

“Het is nog niet helemaal duidelijk met hoeveel mensen we hier maximaal mogen vieren, maar de overheid heeft vooral advies gegeven wat je kunt doen om thuis coronaveilig te vieren. Weer een heel andere aanpak dan in België, dus. Wat de juiste aanpak is, zal achteraf moeten blijken. Ik kijk er alleszins nog altijd naar uit. Het zal zeker anders zijn om te vieren in een kleine groep, maar daarom niet minder leuk. Nu heb je de tijd om je volle aandacht te geven aan die paar personen.”

Mentale gezondheid

Ondanks het coronavirus was 2020 voor Justine geen rampjaar. “Zoals bij veel andere mensen is er bij mij ook niet echt veel geld in het laatje gekomen”, zegt de Lichterveldse. “Maar het was wel een jaar waarin ik kon reflecteren over wie ik ben en waar ik naartoe wil. Onze mentale en fysieke gezondheid is nooit eerder zo belangrijk geweest en dat vind ik wel positief. Wie weet een eerste stap richting het terugbetalen van een psycholoog in de toekomst? En een betere mentale bewustwording in het algemeen?”

Wat ze hoopt voor 2021, vragen we Justine tot slot. “Dat het taboe rond mentale problemen eindelijk eens doorbroken wordt. Natuurlijk zal het straks vooral gaan over welke sectoren door corona geraakt zijn en hoe we de economie erbovenop kunnen helpen, maar we mogen ook onszelf niet vergeten na corona. Laat 2021 een jaar zijn waarin we weer zonder angst knuffels kunnen geven.”