Nico Logghe: “Ik sta op en ga slapen met muziek”

Vorig weekend speelde hij als dirigent van Ypriana onder de Menenpoort een glansrol in het filmpje naar aanleiding van de 100ste verjaardag van de harmonie, maar voor de rest is het ook voor Nico Logghe huilen met de pet op in deze tijden. “Voor het kunstonderwijs is er helemaal nog geen toekomstperspectief”, zucht hij.

Het lijdt geen twijfel: muziek speelt een belangrijke rol in het leven van Nico Logghe, directeur van de Ieperse Academie. “Ik heb van mijn hobby mijn beroep kunnen maken. Ik ging al naar de Academie van kleins af, zelfs een jaar vroeger dan ik kon. Ik was 19 toen ik als spelend lid van Ypriana de kans kreeg om dirigent te worden. De harmonie zat op dat moment in het slop: weinig leden, moeilijkheden… Dat is een succesverhaal geworden. 28 jaar later is Ypriana een toonaangevende harmonie en ik doe het nog altijd met heel veel plezier.”

Kreeg u de muziekmicrobe van thuis uit?

“Nee, op dat vlak ben ik uitzonderlijk. Ik hoor wel van mijn ouders dat muziek van kleins af in mij zat. Ja, het is een passie en iets dat je niet loslaat. Zeker in tijden als nu is het super dat je dat nog hebt. We missen natuurlijk het sociaal contact. Maar muziek is emotie.”

Was het een bewuste keuze om dirigent te worden?

“Absoluut niet. Maar toen ik me erin verdiepte kreeg ik wel het gevoel dat het iets voor mij was. Ik zeg altijd: dirigeren is een beetje als directeur zijn. Je hebt de groep die je moet managen en werkt naar een doel toe, maar als directeur – en als dirigent – help je de lijnen uitzetten. We doen af en toe ook mee aan wedstrijden. Dat blijft uitdagend en dan wordt je visie al eens op het rooster gelegd. Naar concerten en wedstrijden toewerken met een groep vind ik gewoon heel fijn. Die combinatie van muzikale uitdaging en fijn samenzijn is iets dat constant in evenwicht moet zijn in een goed draaiende vereniging.”

“Cultuur valt jammer genoeg altijd als eerste uit de boot”

Ypriana speelde heel wat mooie concerten. Kunt u er de mooiste herinnering uitpikken?

“Ik denk dat we het eerste harmonieorkest waren dat op een groot festival speelde. Dat was de eerste keer 20 jaar geleden op Dranouter met Willem Vermandere, later deden we dat nog eens met Flip Kowlier. In 2012 nodigde Willem Vermandere ons ook uit op Nekka-Nacht. Toen hebben we ook opgetreden samen met Liesbeth List, die onlangs gestorven is. Dat was een van haar laatste optredens. Dat is misschien wel een van de momenten die mij het meest is bijgebleven omdat ze voor een vol Sportpaleis even haar tekst vergeten was.”

Jullie spelen ook vaak onder de Menenpoort…

“Mijn eerste optreden met Ypriana was een speciale Last Post onder de Menenpoort. We zijn intussen ook meer dan tien jaar vaste partner van de Last Post Association voor de herinneringsconcerten. We spelen jaarlijks vijf tot tien optredens onder de Menenpoort en dat doet me altijd wel iets. Als Ieperling raakt mij dat. Nu ga ik regelmatig wandelen en fietsen. Ik doe dat meestal rond 20 uur om nog even de Last Post mee te pikken. Dus voor mij is de Menenpoort wel iets wat mij raakt.”

Sinds 1 januari bent u algemeen directeur van de Academie. Was dat altijd uw ambitie?

“Toen Tom Deloose twee jaar geleden vertrok, hadden we met Koen Verhaeghe iemand die Tom heeft opgevolgd, maar toen ook hij wegging hadden we maar één directeur. Ik was al directeur van de afdeling Muziek en Woord. Ik ben ondertussen een ancien geworden. Dan is het logisch dat als er maar één directeur is, het algemene bij mij terechtkomt.”

Heeft u al uw stempel kunnen drukken als algemeen directeur?

“Ik denk niet dat het nu een periode is om je stempel te drukken. Tom en ik hebben de Academie de afgelopen tien jaar op de kaart gezet en ik wil die lijn voortzetten. Het is voor ons nu ook een heel moeilijke periode. Het kunstonderwijs heeft nog minder perspectieven dan het leerplichtonderwijs om weer te kunnen herstarten. Nu al twee maanden lang proberen we leerlingen en leerkrachten te motiveren voor langeafstandsonderwijs, maar dat is niet evident. Het komt er vooral op aan om iedereen aan boord te houden.”

Het zijn moeilijke tijden voor muzikanten?

“Ik denk dat er veel mensen tevreden zijn dat ze een vaste job hebben op de Academie, want als je het nu moet hebben van je optredens dan zijn het heel onzekere tijden. Ik zie het ook niet onmiddellijk opgelost raken. Cultuur is altijd iets dat eerst uit de boot valt, maar dat is toch belangrijk voor de maatschappij en dat wordt wel eens vergeten. Ik hoor toch veel schrijnende verhalen van kunstenaars.”

U bent directeur van de Academie, dirigent bij Ypriana, artistiek leider van Westhoek Consort én van het Koninklijk Houtlands Harmonieorkest uit Torhout. Hoe combineert u dat allemaal?

“De Academie is zes op zeven. Dan vrijdagavond, zaterdagavond en zondag ontspanning, al is het voor mij ook een beetje werken. Maar goed, voor mij is muziek geen werk, vandaar dat het wel combineerbaar is. Wat niet wegneemt dat het soms wel eens zwaar is. Anderzijds krijg ik er heel veel energie van. Ik sta op en ga slapen met muziek.”