Kurt Vandemaele trekt door de straten van Kortrijk en stelt aan de voorbijgangers één vraag: “Wie ziej gie?”. Een vraag die velen onder ons zo vaak zouden willen stellen. De antwoorden krijg je hier te zien in de videoreeks ‘De Kortrijkzaan’. Leer de mensen uit je buurt kennen. Maak kennis met Naqash. Hij woont al 27 jaar in Kortrijk en voelt zich een echte Kortrijkzaan. “Als ik op de autosnelweg rijd en ik zie het bordje ‘Kortrijk’, dan voel ik me al thuis.”
Ook als je geen plannen hebt om exotisch of halal te koken en eten in huis hebt voor de komende zes maanden, als je in de buurt van de Zwevegemsestraat bent, moet je toch eens binnenwippen bij Supermarkt Al Rahman, de winkel van Aqash Mustaq. Met een beetje geluk staat zijn broer Naqash Mushtaq er achter de toonbank. Je herkent hem aan zijn lange haar, zijn prachtige volle baard en zijn Kortrijks accent. Nu kun je hem nog in actie zien zonder dat je er een ticket voor hoeft te betalen.
Mijn eigen vrouw zou voor de minste kleinigheid een omweg maken langs Al Rahman in de hoop dat hij er zal staan. Je moet weten, Naqash is een echte showman. Zo staat het ook op zijn naamkaartje: entertainer. Op oudejaarsavond praatte hij nog in een half dozijn talen een uren durende show aan mekaar waarin Pakistaanse en Indische zangers aantraden. Ook zijn baard staat op zijn kaartje afgebeeld. Naqash is immers een internationaal baardmodel. Maar dat is niet de enige reden waarom hij veel reist. Soms doet hij het om mensen te helpen, soms om zijn kijk op het leven te verbreden. En sinds kort heeft hij ook zijn eigen reisvlog op Youtube. Daarin spreekt hij voornamelijk Engels, terwijl hij mij in het plat Kortrijks te woord staat.
Alle kleuren van de regenboog
“Dat zal wel zijn,” zegt hij. “Ik woon intussen 27 van mijn 29 levensjaren in deze stad. Ik ben geboren in de streek van Jammu-Kashmir, een gebied in de bergen waar Pakistan, India en China allemaal op azen. Terwijl de plaatselijke bevolking bovenal onafhankelijkheid wil. Het is er al jaren woelig. Ook nu is er weer ‘spel’. Zelf voel ik me een echte Kortrijkzaan. Het enige wat ik jammer vind is dat mensen hier naast mekaar leven. Ze mijden elkaar. Op restaurant gaan ze zo ver mogelijk uit elkaars buurt zitten. Terwijl ik net bij anderen wil aanschuiven. Of ik nodig mensen uit om met mij aan tafel te zitten.”
Hij weet hoe het moet. Er staat niet zomaar ‘entertainer’ op zijn naamkaartje. “Iedereen heeft stress, iedereen heeft miserie, maar eens lachen, eventjes het uilskuiken uithangen, dat is goed voor de mens. Het is een manier om even de donkere gedachten te verdrijven. Als je voortdurend zit te nukken en te somberen, geraak je nergens. Dus ja, ik doe het voor mezelf en voor de mensen. Iedereen heeft recht op entertainment. Het maakt niet uit welke taal iemand spreekt of welke kleur hij of zij heeft. Iedereen kijkt op naar de regenboog omdat ze al die kleuren verenigt. Haal de kleuren uit elkaar en niemand kijkt nog op.”
Taalkennis leidt tot mensenkennis
Een theorie die hij als bediende in het familiebedrijf in de praktijk brengt. Het ene moment hoor je hem in het Engels, het Frans, het Italiaans of Spaans bezig, even later schakelt hij over op het Nederlands of het plaatselijk dialect.
“Ik hou van talen. Ze laten je toe om met iedereen te praten, de hindernissen te verkleinen. Ik was niet echt een uitmuntend student, omdat ik zoals veel jonge mensen nog niet besefte wat kennis met een mens kan doen, maar de theorie die ik op school meekreeg, heb ik hier, dankzij mijn vader, in de praktijk kunnen brengen. Hoe meer je een taal gebruikt, hoe beter je ze spreekt. Oefening baart kunst hé, dus.”
Gelukkig niet meer getrouwd
Met zijn ouders praat hij Urdu en Punjabi. Met zijn zes broers en zijn ene zus bestaat de helft van de woordenwisseling uit Vlaams en Engels, vermengd met de talen waarin ze zijn grootgebracht. “Als je ons zou bezig horen, zou je misschien de helft begrijpen,” schatert hij. “Maar die andere helft vertaal ik dan wel in het Kortrijks.” Zes broers? “Je vader muntte niet uit in het maken van meisjes,” merk ik op. Opeens wordt er niet meer gelachen: “Bij ons is het God die zoiets bepaalt.” Wie die God dan is? “Wij zijn moslims,” zegt hij. “Maar dat maakt niet uit,” voegt hij er snel aan toe. “Of je nu moslim bent, christen of jood.
Respect is het belangrijkste. Daar begint het mee en daar eindigt het mee.” En hij breekt de spanning met een warme glimlach. Het hele gezin Mushtaq woont nog onder één dak. Naqash is even getrouwd geweest, met een dame van dezelfde origine die ook langs hier was opgegroeid. “Maar dat huwelijk is op de klippen gelopen. Soms lukt het, soms niet,” mijmert hij even. Wat er eventueel donker is aan die gedachte, verdrijft hij meteen met alweer een gulle lach: “Ik ben weer beschikbaar, ready to jingle and mingle. Klaar om me weer onder de mensen te begeven.”
Ver hoeft hij niet te lopen. De vrouwen schuiven in dichte drommen aan en hij pakt ze in waar ze bij staan. Geuren, kleuren, het maakt niet uit. Kom je voor zwarte knoflookpasta, granaatappelmelasse of gewoon een fles melk, “hier is iedereen welkom,” zegt hij. “We zijn multicultureel en multireligieus. I love everybody.”
Mensen met minder geluk
En iedereen lijkt van Naqash te houden. Helaas staat hij niet elke dag in de winkel. ” Ik werk slechts parttime in de zaak van mijn vader. De rest van mijn tijd besteed ik aan
daklozen en vluchtelingen. Ik kook voor hen. Minstens 1 keer per maand in Antwerpen, en af en toe ook in Rijsel, Menen, Moeskroen, soms in Brussel en zelfs in Parijs. Soms delen we er ook kleren uit. En voor de rest ga ik zo weinig mogelijk uit. Dat ik kan sparen. Want ik tracht er iedere maand toch enkele dagen tussenuit te knijpen. Je hebt niet veel nodig om 3, 4 dagen naar Spanje of Italië te trekken.”
Reizen voor mannen met baarden
Sommige van zijn reizen reiken een stuk verder. Al vaker werd hij voor humanitaire acties in verre en nabije vluchtelingenkampen gesignaleerd, maar recent voert ook zijn baard hem over de hele wereld. Naqash is immers een een gevierd baardmodel aan het worden. “Mijn baard heeft me al naar Dubai gebracht, naar Marrakech, ik heb in Parijs gestaan voor de Eiffeltoren, ik heb ook fotoshoots gedaan in Manchester en Glasgow, en onlangs stond ik nog op de cover van een Brits magazine.”
In landen als Engeland en Spanje is hij een beroemdheid aan het worden. En ook in Griekenland zien ze hem graag komen. “Hier heeft vlugger de neiging om een baard te associëren met negatieve maatschappelijke fenomenen. Maar tegelijk merk je dat ook hier de trend aan het groeien is. Er is nog geen echte baardcultuur zoals in sommige landen, maar wat niet is kan komen.”.
De Kortrijkzaan
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier