De familieleden van de bewoners van het gecontesteerde WZC Rozenberg werden uitgenodigd naar een infomoment. Maar daar kregen ze naar eigen zeggen onvoldoende een antwoord op de vragen die ze zich stelden. “Het is alsof het gemeentebestuur het slachtoffer is”, verwoordt de kleindochter van een van de slachtoffers van de rusthuismoorden het. “Maar mocht het niet in de pers gekomen zijn, dan wisten we nu nog van niks.”
In de nasleep van de rusthuismoorden in het WZC Rozenberg in Oostrozebeke werden maandagavond 18 september de familieleden van de bewoners uitgenodigd voor een infomoment. Nadat het nieuws uitlekte dat er de tussen juli 2020 en augustus 2021 drie moorden en zes moordpogingen waren in het Oostrozebeekse woonzorgcentrum, moesten ook de familieleden van de bewoners vooral nieuws vernemen via de pers.
Met een infomoment probeerde het gemeentebestuur nu een antwoord te bieden op die vele vragen. In gemeenschapszaal Tjuf mochten per bewoner twee familieleden deelnemen aan de infoavond die verder achter gesloten deuren plaatsvond. Iemand anders geraakte er niet in, daarvoor was zelfs de politie opgetrommeld. Algemeen directeur Carl Vereecke, cra (coördinerend raadgevend arts) Jo Bracke en Ellen Van Colen, de huidige directeur van het WZC die in op datum van de feiten nog niet in functie was, namen er het woord.
Ondertussen ligt het WZC ook onder het vergrootglas van het Agentschap Zorg en Gezondheid, dat besliste het rusthuis op de zwarte lijst te zetten waardoor het twee keer per jaar controle krijgt. Er werden door de inspectie ook al 19 inbreuken vastgesteld wat ook leidde tot een opnamestop.
“Misschien was de onderzoeksrechter zelf beter een en ander komen uitleggen”
Het infomoment dat om 19 uur stipt was gestart werd druk bijgewoond, om 20.45 uur kwamen de toehoorders de zaal uitgestroomd. En weinigen leken ook voldoening te hebben uit de antwoorden die ze er kregen. Twee bevriende koppels van wie de (schoon)moeder in het rusthuis verblijft, kwamen liever niet met de naam in de media, maar hadden wel een duidelijke mening. “We kregen eerst de tijdslijn nog eens uit de doeken gedaan, daarna kregen we te horen dat ze zich aan de zwijgplicht moesten houden, maar een echt antwoord op de vragen kregen we niet. Ons moeder is opgenomen in het rusthuis net na de eerste moord, ze kwam op dezelfde gang terecht en toch werden wij niet verwittigd. Ze wisten dat er iets aan de hand was en toch aanvaarden ze toch nog bewoners. Men had toch een tijdelijk inwonersstop kunen doen. Men wijst ook telkens naar de onderzoeksrechter, maar misschien was die beter hier geweest om een en ander te duiden”, klinkt het bij het ene koppel. Hun vrienden stellen zich ook vragen bij de huidige beveiliging. “Wij wonen iets verder en zijn net nog eens het rusthuis binnen gewipt. Er zat daar niemand aan het onthaal, we zijn zomaar binnen gewandeld.”
Zomaar rusthuis binnenwandelen
Ook Nancy en Rik Valcke zijn goed thuis in WZC Rozenberg, hun mama Francine die straks 90 wordt, woont er. “De feiten dateren van in de coronaperiode. Je moest toen een logboek invullen als je op bezoek kwam. Ofwel moet die dader ook in dat logboek staan, of het moet iemand intern zijn. Maar ook tijdens corona konden we daar soms ongezien binnen wandelen, het onthaal is niet altijd bemand.”
Ook Rik en Nancy zijn ontgoocheld in de uitleg die ze kregen. “Men verwijst naar de pers, maar dat was tot nu toen onze enige bron van informatie. Men had toch al eerder iets kunnen zeggen, al was het maar tegen de familieleden uit de betrokken afdeling van het rusthuis. En aan die mensen had men kunnen vragen om in het belang van het onderzoek te zwijgen. Nu heb je het gevoel dat ze er zich achter verstoppen. En mocht het niet in de pers gekomen zijn, dan wisten we nu nog van niks.”
Ander krijgt de schuld
Ook Lindsay Monteyne, de kleindochter Madeleine Goemaere, een van de slachtoffers van de rusthuismoorden, bleef met een onbevredigd gevoel achter. “Het is net alsof het gemeentebestuur hier het grote slachtoffer is. De media krijgen de schuld, terwijl ze al die tijd zelf niets gedaan hebben. Ontgoochelend en onbegrijpelijk tegelijk. Het lijkt alsof ze niet beseffen dat wat er gebeurt in het rusthuis hun verantwoordelijkheid is.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier