Miguel Van Damme (27), de doelman van Cercle Brugge die vecht tegen leukemie, wordt vader. Twee dagen voor de dokters hem vertelden dat hij uitbehandeld was, kreeg hij te horen dat zijn vriendin vrouw zwanger was. “Dat is van de hemel naar de hel. Maar ik kijk zo hard uit naar de geboorte. Ik leef er letterlijk naartoe”, zegt hij.
Drie maanden geleden kreeg Miguel Van Damme (27), doelman van Cercle Brugge, eindelijk nog eens positief nieuws. Hij vecht al vier jaar bijna onafgebroken tegen leukemie. Al drie keer herviel hij, maar was in augustus volop aan zijn revalidatie bezig. Er waren zelfs plannen om opnieuw op het hoogste niveau te voetballen. Van Damme leek eindelijk de wind een beetje in de zeilen te hebben. En toen kwam pas écht heuglijk nieuws: de jonge doelman en zijn vrouw Kyana Dobbelaere kregen te horen dat ze papa en mama zouden worden. Iets waar het koppel al een hele tijd van droomde. Maar hun roze ballon werd amper twee dagen later abrupt doorprikt. “Op dinsdag hoorde ik dat ik vader zou worden. Op donderdag zeiden de dokters me na een nieuwe test dat ik uitbehandeld was. Van het absolute hoogtepunt in mijn leven naar het absolute dieptepunt. In amper twee dagen tijd”, vertelt Miguel.
Kinderdroom
Het koppel had al een tijdje een kinderwens. Ze zijn al zeven jaar samen en hadden het al geregeld over kinderen voor Miguel ziek werd. “Door de leukemie kwam de kinderdroom een beetje op het achterplan terecht”, zegt Miguel. “Het was daarna nooit echt een goed moment. Maar we wilden absoluut een kindje samen, dus ik had mijn zaadcellen laten invriezen. In april dit jaar ging het eigenlijk echt beter met mij. Dus we beslisten om niet langer te wachten en er voor te gaan. In augustus kregen we uiteindelijk te horen dat de ivf gelukt was en Kyana dus zwanger was.”
Het geslacht maakt mij niet uit, als het maar gezond is. Een cliché, maar ik weet helaas waar ik over spreek – Miguel Van Damme
Ondertussen is zij drie maanden zwanger en schreeuwde het koppel het van de digitale daken. “We wilden die cruciale grens toch afwachten voor we het aan de grote klok hingen. Uiteraard wisten de mensen die het moeten weten het wel al. Of het een meisje of een jongen wordt? Dat weten we nog niet. Volgende week verwachten we een mailtje met het geslacht, maar dat zullen we meteen naar een vriendin doorsturen. Zij zal er dan een grote verrassing van maken. Maar eerlijk waar: het maakt mij echt niet uit. Als het maar gezond is. Een cliché, maar ik weet helaas waar ik over spreek.”
Sprankeltje hoop
De jonge doelman verbleef tot begin deze maand vijf weken lang in quarantaine. Hij mocht slechts één uur per dag één persoon zien. Maar sinds een tweetal weken is hij weer thuis. “En sindsdien gaat het eigenlijk wel beter met mij. Het doet me echt deugd om thuis te zijn. Ik probeer nu voor Kyana te zorgen waar ik kan. We zorgen momenteel een beetje voor elkaar (glimlacht). Ik krijg momenteel wel nog therapie. Cru gezegd: daar kunnen ze mijn leven maanden of zelfs jaren mee rekken. En ondertussen zoekt men wereldwijd natuurlijk verder naar manieren om mij misschien nog te genezen. Daar blijf ik echt in geloven, al is er maar een sprankeltje hoop. Natuurlijk heb ik ook mijn moeilijke momenten, maar het heeft geen zin om negatief te zijn. Dan kan ik net zo goed in een hoekje zitten wachten tot het voorbij is.”
Moed en motivatie
Maar zo zit Miguel helemaal niet in elkaar. Gesterkt door het vooruitzicht van het vaderschap. Volgens de dokters maakt hij een goeie kans om de geboorte – die voor mei uitgerekend is – te halen. En het tegendeel is voor Miguel simpelweg geen optie. “Ik zou echt alles geven om er bij te zijn. Niet enkel voor mijn kind, maar ook voor de mensen rondom mij. Dat wordt een moment dat ik wil delen met iedereen die me altijd heeft gesteund“, zegt hij. “Het geeft me extra moed en motivatie om er nóg harder voor te gaan. Ik bekijk het dag per dag, maar heb nu echt een streefdoel. Ik leef letterlijk naar de geboorte toe. Dat ik mijn kind daarna misschien niet zal zien opgroeien? Eerlijk waar, daar denken wij niet aan. Daar hebben wij het onderling zelfs niet over. We proberen dit enkel positief te benaderen.” (TL)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier