Dat de coronatijd aanzet tot creativiteit ondervindt ook Marie-Jeanne Van Hove. Zij is een begenadigd kunstschilderes die met een eigen toets bloementaferelen, marines en wijdse landschappen trefzeker op het canvas plaatst. In de periode van de lockdown liet ze zich artistiek leiden door de prachtige vergezichten die ze vanuit haar woonst kon gadeslaan.
Marie-Jeanne Van Hove (°1952) studeerde sierkunsten en volgde daarna het regentaat plastische kunsten aan het Technisch Instituut Heilige Familie in Brugge. Van 1972 tot 1980 was ze in dienst bij firma Nuyttens in Deerlijk als modeontwerpster. In 1980 kreeg haar leven een nieuwe wending en koos ze resoluut voor een loopbaan als lesgeefster aan de kunstrichtingen en aan het regentaat plastische kunsten aan het TIHF in Brugge.
Vanaf september 1994 tot eind juni 2012 was ze docent aan de Katholieke Hogeschool Brugge-Oostende waar ze aan de lerarenopleiding plastische opvoeding tekenen en schilderen doceerde. Marie-Jeanne: “De coronacrisis weekte bij mij heel wat emoties los. Ik ontdekte dat mijn schilderijen precies nog meer kracht kregen dan vroeger het geval was. De natuur en in het bijzonder de bloemen zijn nog altijd mijn inspiratiebron. Waarschijnlijk is dit een uitvloeisel van de gemeenschappelijke passie die ik met mijn echtgenoot, Carlos Strobbe, deel. We hebben een heel grote tuin en jaarlijkse ontvangen we tijdens de open tuindagen veel bezoekers die het natuurschoon komen bewonderen.”
Kleurenpallet
“De natuur is een onuitputtelijke bron van inspiratie. Elk seizoen, elk moment van de dag schenkt een ander beeld, biedt een andere lichtinval zodat het kleurenpallet altijd varieert”, zegt ze. “Ik schilder bloemen, kleinschalig of uitvergroot, solitair of in weelderige borders. Ik leg die pracht op een bijna fotografische manier vast op het canvas waarbij ik geen schrik heb om zowel grote als kleine formaten te gebruiken. Deze realistische benadering houdt nu eveneens een grote emotionaliteit in zodat dauwdruppels misschien geïnterpreteerd kunnen worden als tranen.”
“In deze coronatijd kijk je nog nauwkeuriger, trager, intensiever. Zo bereik je een extra dimensie die het werk krachtiger maakt. Ik laat kleuren en groeivormen exploderen op het doek. De drang om zo fervent door te gaan, ontstaat uit het tekort aan mensen om me heen, ik kan nu mijn tableaus niet delen met zij die mijn werk al kennen of willen ontdekken. Toch schuilt er in elk schilderij een zeker positivisme, een intensiteit die in heel wat doeken leidt tot vrolijkheid. Op die manier wordt mijn kunstdrift gevangen gehouden tussen passie en emotie.” (LB)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier