Licht en Liefde bestaat 25 jaar. In die kwarteeuw is de kijk op behandeling en integratie van blinden en slechtzienden in onze maatschappij enorm veranderd. Een uniek project rond literatuur kwam er onder impuls van de Jabbeekse cultuurraad, waarbij een groep slechtzienden samen een verhaal schrijft.
Norbert D’hiet en Marcel Desmedt, de heemkundige van Snellegem, begonnen dit project vanuit de cultuurraad. “Als cultuurraad hadden we ook de opdracht om mensen met een beperking aan te spreken. Op vraag van Luc Baeye, actief als atelierbegeleider bij Licht en Liefde, begonnen we dit project waarin taal in al zijn facetten aan bod komt.
Poëzie in de Tuin
Er wordt veel gewerkt met voordracht, maar er zijn ook heel wat taaloefeningen. Deze worden vaak in spelvorm gegeven omdat het niet te zwaar of theoretisch zou worden”, legt Marcel Desmedt uit. “We zijn reeds een vijftal jaar bezig met deze groep. Een eerste resultaat is alvast dat allen mee doen aan Poëzie in de Tuin. Iedereen heeft minstens één gedicht geschreven dat straks uitgestald zal staan”, vervolgt Norbert D’hiet.
Het initiatief heeft niet meteen een einddatum, maar het duo hoopt toch om binnen afzienbare tijd nog enkele realisaties te maken met deze groep. Zo wordt er gewerkt aan het gezamenlijk schrijven van een verhaal en eventueel komt er ook een performance. “Maar we hebben al geleerd dat we niet te veel vooruit kunnen plannen”, erkent Marcel Desmedt. “We komen om de 14 dagen bijeen en moeten het tempo van de groep respecteren. De mensen moeten er vooral plezier aan beleven. Maar we zien de vooruitgang. Nu kan en durft men voor te lezen voor een groep. En ik ben heel trots dat deze mensen allen meedoen aan Poëzie in de Tuin.”
Voor Kelly, Marc, Maria, Pjel, Ria en Hilde is het alvast iets waar ze veel energie uit halen. Veel mogelijkheden tot actieve cultuurparticipatie zijn er immers niet. Maria speelt nog in een toneelgezelschap en zowel Ria als Pjel zijn nog actief in een koor.
“Hier kunnen we ons niet alleen ontwikkelen op taalgebied, maar het is ook een groep waarin je iets kwijt kan”, meent Marc.
Elfjes schrijven
De 58-jarige Hilde bevestigt dit. “Ik schrijf als een vorm van therapie”, zegt ze. Als ‘Mahili’ schrijf ik ‘elfjes’, gedichten die bestaan uit elf woorden. Ik spreek de gedichten in en een begeleidster of vrijwilliger typt ze dan uit voor mij. Ik heb ook het tekstje op het overlijdenskaartje van mijn mama geschreven, dat heeft voor mij uiteraard heel wat emotionele waarde.”
Heel de groep heeft ook een uitgesproken interesse in verhalen. “We werken nu samen aan een verhaal. Dat zal de band tussen de mensen nog versterken. Maar eigenlijk kan hier alles, zolang het talig is. Het is een heel mooi voorbeeld van wat cultuurparticipatie kan zijn. En Licht en Liefde ondersteunt dit volop”, besluit Marcel Desmedt.
(PA)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
