Kunstenaar Stanislas Lahaut (42) verloor vorig jaar zijn vader Marc en bedacht hem met een uniek eerbetoon. Stanislas woont en werkt in Gent, en daar is ook zijn vader begraven. Vader en zoon hadden altijd al een unieke band met de zee en het strand. Voor het graf van zijn vader maakte Stanislas een bronzen afdruk van een stukje strand, zodat hij voor altijd vereeuwigd blijft met zijn geliefde strand.
“Mijn vader stierf op 9 mei 2020”, vertelt Stanislas. “Op zijn verjaardag, op 23 augustus, ben ik tussen eb en vloed een stukje strand van De Panne gaan mouleren waarvan ik later een bronzen afdruk heb gemaakt. Kon ik hem een mooier eerbetoon geven? Papa was van De Panne en zat er in de lagere school voor hij op internaat ging in het college van Oostende. Daar was Luc Decramer uit Oostduinkerke een van zijn beste vrienden. Later trouwde papa met Lieve, de zus van Luc. Mijn grootvader Arthur werkte in hotel Select op de Zeedijk en mijn grootmoeder Rachel Maes had een naaiatelier naast de cinema in de Zeelaan. Moetje is tot haar 96ste in de gezinswoning in de Ollevierlaan blijven wonen. Bompapa is helaas te vroeg gestorven, in 1976. Hij heeft nooit zijn drie kleinkinderen Candide, Florence in ikzelf, gekend.”
“Ik ben geboren in Gent en studeerde af aan Sint-Lucas als master in de beeldende kunsten. Maar mijn jeugd speelde zich vooral af in De Panne, Koksijde en Oostduinkerke. Het bos errond kenden we als onze broekzak. We gingen ook altijd langs bij Moetje. Bij Rachelle in de Nieuwpoortlaan gingen we tongetjes eten, of bij René in De Ferme of in de Mon Bijou. De zondagen spendeerden wij bij oma en opa in de duinen in Oostduinkerke. Papa vertelde ons dat hij als kind uren op het strand spendeerde: hij bouwde zandkastelen die de golven trotseerden en fantaseerde erop los. Hij ligt nu begraven op de Westerbegraafplaats in Gent, een prachtig oud kerkhof met magnifieke grafmonumenten. De herinnering aan de zee wilde ik hem graag teruggeven: voor altijd met de voeten in het zand, voor altijd zicht op zee.”
Proces
Stanislas bouwde een (inter)nationale reputatie op met zijn conceptuele en minimale kunst, waarmee hij een balans creëert tussen poëtische luchtigheid en ontwapenende spontaniteit. Hij maakt niet alleen beeldhouwkunst en installatiekunst, maar heeft ook een uniek oeuvre aan collages, schilderijen en neoninstallaties.
Hij legt uit hoe hij te werk ging om de grafzerk voor zijn vader te realiseren: “Eerst maak je een negatiefmal in verschillende delen en elk deel heeft twee lagen. In die lagen breng je vloeibare was aan. Rond elk wasmodel bouw je een systeem van wassen kanalen. Het wasmodel wordt met vuurvast materiaal ingekapseld en drooggestookt, waarbij de meeste was wegsmelt. Het brons wordt gesmolten op ongeveer 1.150 °C en via de giettrechter in de uitgestookte mal gegoten. Om alle resten van het vuurvast materiaal te verwijderen, worden de stukken gezandstraald. Daarna volgt het ciseleren en het patineren.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
