“Mijn zus Christel is vooral een luisterend oor voor de mensen.” Dat vertelde Myriam Verstraeten een jaar geleden toen ze verkozen werd als Krak van De Haan. We blikken met elke Krak terug op het voorbije jaar, maar voor Myriam kreeg dat jaar onverwacht een triestig einde toen haar zus Christel op 18 december om het leven kwam bij een ongeval.
Het is nog geen maand geleden dat Myriam haar jongere zus Christel (54) moest afgeven door een ongeval. Ze heeft enkele moeilijke weken achter de rug want haar zus woonde niet enkel naast de deur, ze zagen elkaar elke dag en deden heel wat activiteiten samen. Het verlies valt haar dan ook zwaar.
Ze wil dit interview toch geven om haar zus te eren. Ze zetten zich immers samen in voor de lokale afdeling van vzw Kansarmen Vlaanderen, waardoor Myriam verkozen werd tot Krak. “Het idee om te starten met de vzw kwam ook via Christel. Zij had in het binnenland al eens een voedselpakket gekregen en toen ze naar hier verhuisd was ontstond het idee om een lokale afdeling op te starten om mensen te helpen”, vertelt Myriam.
De zussen hadden een zeer nauwe band. “Ik ben 11 jaar geleden naar Wenduine verhuisd en Christel is een half jaar later gevolgd. Ze woonde hiernaast. Ik zag haar bijna elke dag, ze kwam vaak een koffie drinken in het café en dan deden we een babbeltje.”
De zussen zijn heel creatief en hebben samen al heel wat spullen gemaakt om te verkopen om zo geld in te zamelen voor de vzw. “Christel had nog maar net een workshop gevolgd om tassen te kunnen bedrukken. Ik had het materiaal gekocht en ze had al één tas gemaakt”, zucht Myriam.
Team
Christel ging soms zichzelf voorbij lopen om andere mensen te kunnen helpen. Samen met Myriam vormden ze een goed team. “Christel was de babbelaar en ik deed de praktische zaken. Wij vulden elkaar mooi aan. Dat was ook zo bij de creatieve projecten. Ik deed het brute werk en zij het fijne werk. Nu moet ik het allemaal zelf doen, maar ik zal het nooit zo goed doen als zij.”
Christel had het zelf niet gemakkelijk. “Ze liep met krukken en had soms een rolstoel nodig om zich te verplaatsen. Ze had heel veel pijn en daar leed ze ook onder. Ze bleef weliswaar voortdoen. Ze had het de laatste maanden extra moeilijk nadat een vriend van haar gestorven is. Ze was er nog maar net aan het doorkomen en nu kwam ze dit tegen. De enige troost die we hebben is dat ze niet meer geleden heeft en dat ze nu geen pijn meer heeft. Het is een magere troost, maar ik probeer me er aan op te trekken.”
Voedselbedeling
Het werk van de vzw en de voedselbedeling loopt ondertussen door. “Ik heb drie weken zelf niets gedaan. Het ging me gewoon niet. Ik ga nu wel terug helpen met de voorbereidingen, enkel de bedeling zelf kan ik nog niet aan. Er is volk genoeg die kan helpen, maar voor mij is het momenteel nog te zwaar.” Dat Christel veel mensen heeft geraakt bleek ook op haar begrafenis. “Er was ongelofelijk veel volk. Ze kende echt iedereen en iedereen kende haar.”
Ook Café Metro in Wenduine van Myriam bleef drie weken dicht. “Ik heb vorige week donderdag voor het eerst terug open gedaan en dat was heel raar. We moeten verder, maar we zullen haar enorm hard missen. Gelukkig krijg ik veel steun van haar twee zonen die in het binnenland wonen. Ik zal nu helpen om haar jongste zoon op te vangen, zodat hij in zijn vertrouwde omgeving kan blijven. Ik doe dat voor hem, maar ook voor haar.”
Stemmen voor de Krak van 2022 van jouw gemeente kan nog tot 15 januari op www.kw.be/krak.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier