Kurt Vandemaele trekt door de straten van Kortrijk en stelt aan de voorbijgangers één vraag: “wie ziej gie?”. Een vraag die velen onder ons zo vaak zouden willen stellen. De antwoorden krijg je hier te zien in de videoreeks ‘De Kortrijkzaan’. Leer de mensen uit je buurt kennen. Vandaag: Khadija Ait Bazene en Chaimae El Massaoul. Ze hebben dagelijks last van racisme en willen daar iets aan doen. “Wie droomt van een betere wereld kan maar beter bij zichzelf beginnen.”
Het zijn de eerste schooldagen voor Khadija Ait Bazene en Chaimae El Massaoul. Voor de twee vriendinnen zit het humaniora erop en de hogere studies kunnen beginnen. Chaimae opteert voor studies journalistiek, Khadija gaat sociaal werk studeren. Beiden geven toe dat hun studiekeuze voor een groot deel door hun afkomst is bepaald. En ze dromen allebei van een betere wereld.
Chaimae is geboren en getogen in Kortrijk, maar Khadija heeft de Spaanse nationaliteit en Marokkaanse roots. En eigenlijk hopen ze er beiden op hun manier toe bij te dragen dat er één en ander verandert in de maatschappij waarin ze zijn groot geworden.
Road of Change
“Eigenlijk willen we de wereld verbeteren”, zegt Chaimae, “een beetje meer vrede brengen in de wereld.” Een visie die ze al deels kon ontwikkelen toen ze op haar zestiende als enige West-Vlaamse mocht deelnemen aan Road of Change, een project van Vluchtelingenwerk Vlaanderen en Bond Zonder Naam, waarvoor ze met groep jongeren naar de grenzen van Europa mocht trekken om de vluchtelingenproblematiek onder ogen te nemen. Een project waar ook Rudi Vranckx bij betrokken was. “Ik mocht daar vluchtelingen interviewen en werd eigenlijk een beetje de stem van degenen die geen stem hebben.” Weg van Verandering of Road of Change was een weg die haar leven zou veranderen. De ervaring had zo’n impact op haar had dat ze toen al wist dat ze de richting journalistiek zou inslaan.
“Ik hoop dat ik de kijk van de mensen op allochtonen wat kan veranderen. Ik ben Belg en geen Marokkaan. Maar ik krijg voortdurend een etiket opgeplakt en dat vind ik niet leuk.” Ook Khadija heeft last van de vele vooroordelen. “Misschien is onze studiekeuze wel mede bepaald door hoe men naar ons kijkt of hoe we soms behandeld worden,” zegt ze. “Eigenlijk willen we aantonen dat we niet zo zijn zoals jullie denken.”
Praten tegen een muur
Beiden beamen dat ze vaak last hebben van racisme. Chaimae herinnert zich de dagen van de aanslagen, “toen ik niet naar mijn tas mocht grijpen, zonder dat er wel iemand riep: ‘O pas op, een bom!’ Khadija trekt het zich wat minder aan, wanneer ze wordt nageroepen. “Je went eraan. Het doet me niets meer. Ik hoor het en ik stap door. Door te antwoorden en je boos te maken, maak je alleen jezelf kapot. En dat is hun doel. Geen antwoord geven is eigenlijk ook een antwoord. Want dat betekent dat het je eigenlijk niet boeit wat die persoon zegt. Mocht iedereen zulke mensen negeren, zouden ze op de duur niets meer zeggen. Want dan zijn ze aan het praten tegen een muur.” Zelf hebben ze alleen maar goeie voornemens. “Wie de wereld wil verbeteren, kan maar beter bij zichzelf beginnen,” zeggen ze. Er is hoop voor de toekomst.
De Kortrijkzaan
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier