Katty De Rammelaere (53) is nieuwe voorzitster van kerkkoor Amuzang: “Naam is geen toeval: we zingen vooral heel graag”

‘t Is weer amusant bij Amuzang, want de ruim 60 leden van het kerkkoor van de parochie Sint-Jozef Werkman in Tielt hebben eindelijk weer een pak afspraken om naar uit te kijken. De voorbije maanden onderging het bestuur ook een grondige vernieuwing en stond met Katty De Rammelaere een nieuwe voorzitster op.

Katty De Rammelaere vroeg en kreeg van de directie de toestemming om ons op haar bureau in het Sint-Andriesziekenhuis te ontvangen. Ze is er hoofdverpleegkundige op de PAAZ-afdeling, maar heeft nog een reden om ons daar uit te nodigen. “Ik slijt hier veel meer uren dan in het koor, maar vooral: wat ik hier doe, verschilt in wezen amper van waar ik bij Amuzang voor sta: mensen verbinden. Op beide plaatsen leg ik veel verantwoordelijkheid bij werkgroepen. Ik vind dat iedereen z’n gaven en talenten heeft gekregen om ze te gebruiken.”

Welaan dan, een van jouw talenten is dus zingen. Wanneer en hoe ben je bij Amuzang beland?

Katty De Rammelaere: “In 1977 – ik was toen amper negen – ronselde stichtster zuster Ferdinanda, tevens kleuterjuf in de Heilig Hartschool, zangertjes voor een optreden van het parochiekoor. Ik greep mijn kans en heb het koor nooit meer verlaten. Het zingen, het samenzijn met vrienden… Ik vond dat geweldig. Bovendien woonde – en woon – ik op de parochie en ken ik iedereen.”

Sinds april ben je voorzitster als opvolgster van Christine De Bruyne. Hoe heb je je de voorbije 44 jaar gemanifesteerd?

“Ik zong lang bij de sopranen, tot het moment gekomen was om over te gaan naar de alten. Ik kwam eerder toevallig in het bestuur terecht. Na mijn jaar als deken bleef ik ‘plakken’ en bestuursvergaderingen bijwonen. Ik probeerde me ook verdienstelijk te maken als archivaris: partituren sorteren, de mappen maken voor al onze leden… Kort voor corona waren er dat 66, ons hoogtepunt.”

En ik die dacht dat kerkkoren al jaren op de weg terug waren.

“Ook eigentijdse liederen in het Nederlands en het Engels behoren tot ons repertoire. Op die manier spreek je een grotere groep geïnteresseerden aan. De naam ‘Amuzang’ is trouwens ook niet toevallig gekozen. In de eerste plaats zingen we allemaal heel graag. Onze vereniging ontstond midden jaren 50 en we zijn en blijven een kerkkoor.”

Waarom leg je daar zo de nadruk op?

“We zingen tweewekelijks de zondagmis op onze eigen parochie. In de toekomst staan we voor een moeilijke evenwichtsoefening, want waar gaat het in de komende jaren naartoe met de Kerk? Ik heb er dan ook geen idee van waar we over pakweg vijf jaar zullen staan.”

“Iedereen heeft zijn gaven en talenten gekregen om te gebruiken”

Zijn jullie leden kwijtgespeeld tijdens de coronacrisis?

“Eigenlijk niemand. Momenteel klokken we af op 61. Een aantal leden kijkt nog even de kat uit de boom en staat op non-actief.”

We kregen enkele weken geleden een mysterieus bericht van jullie, iets in verband met opnames voor een VRT-programma.

“Ik kan intussen meegeven dat er beelden werden gemaakt voor het spelprogramma ‘1 jaar gratis’ waar met Vera Sagaert een van onze leden aan deelneemt. Ik denk dat de uitzendingen, waarvoor we een toepasselijk liedje maakten, dit najaar of volgend voorjaar op antenne komen.”

Welke afspraken staan er nog op de Amuzang-agenda?

“Dat zijn er nog heel wat. Op 31 oktober zingen we de Allerheiligenmis en er is contact met de stad om op 1 november op te treden op de begraafplaats. Amuzang heeft een traditie met het zingen tijdens uitvaartdiensten. De verwachting is dat er met de vele corona-overlijdens van het voorbije anderhalf jaar meer mensen dan ooit naar de begraafplaatsen zullen afzakken. Met onze gezangen willen we iedereen daar een hart onder de riem steken.”

“Verder zingen we op 7 november Sint-Cecilia. Voor ons is het de belangrijkste afspraak van het jaar. Dan treden we met bijna het voltallige koor en in uniform op. Behoorlijk indrukwekkend. Een week later zijn we bij aanvang van de Seniorenweek te gast in wzc Deken Darras.”

Hoogtepunt van het najaar wordt het kerstconcert ‘We’ll meet again’ op zondag 12 december in de Sint-Jozefskerk, in samenwerking met harmonie De Goede Vrienden.

“Voor die gelegenheid wordt onze kerk omgetoverd tot een heuse concertzaal, mét tribune. Naast traditionele kerstliederen koos dirigent Rik Stevens voor heel wat bekende nummers en meezingers als ‘Down Town’ (Petula Clark), ‘Hey Jude’ (The Beatles) en natuurlijk ‘We’ll meet again’ (Vera Lynn). Ik kijk er heel erg naar uit, want met deze mix moeten we ook een iets jonger publiek kunnen aanspreken.”

Deze goedgevulde agenda bewijst dat het verenigingsleven terugkeert naar de normaliteit. Een goede zaak voor velen, maar allicht niet voor de kwetsbare patiënten op je ziekenhuisafdeling?

“Dat valt inderdaad te vrezen. Voor onze mensen wordt het in deze vernieuwde wereld zoeken naar hun plaats en misschien niet vinden, met depressies tot gevolg. In die zin is het een goede zaak dat we sinds een jaar dagtherapie aanbieden, zodat patiënten de band met thuis zo veel mogelijk kunnen behouden en bij ons krachtvoer opdoen om er daar te staan voor de huisgenoten.” (TVW)

Info: Voor het kerstconcert op 12 december kunnen kaarten worden besteld bij Cecile Deleersnyder op 0496 05 96 10 of via cecileruis@telenet.be.