Kathleen Meurrens is de Krak van Jabbeke: “We zijn geen indianen die in het wilde weg schieten”

Kathleen Meurrens en haar man Ruben Vanhollebeke zijn succesvolle boogschutters. (foto Davy Coghe) © Davy Coghe Davy Coghe

In augustus 2023 schoten Kathleen Meurrens en haar man Ruben Vanhollebeke voor ons land twee medailles bijeen op het EK G-boogschieten. Kathleen bezorgde ons zilver, Ruben nam het goud mee richting Jabbeke. “Het is een microbe.”

Kathleen Meurrens

Privé

Kathleen (37) groeide op in een gezin met zeven kinderen in Gent. Ze woont met haar man Ruben Vanhollebeke (46) en de blindengeleidenhond van Ruben, Toto, in de Varsenareweg in Jabbeke.

Loopbaan

Volgde de richting kantoor en verkoop aan het Sint-Rafaëlinstituut in Brugge en Gent. Werkt als klantenadviseur bij het onafhankelijk ziekenfonds Helan in Sint-Andries.

Vrije tijd

Boogschieten. Is lid van De Straffe Boog, een boogschuttersclub voor blinden en slechtzienden in Brugge en van de Sint-Sebastiaansgilde in Oostende. Richtte met Ruben de vzw De Blinde Doeltreffer op.

Kathleen Meurrens een Gentse die met een prachtige Franse ‘R’ spreekt, benadrukt haar man Ruben Vanhollebeke woont in de Varsenareweg in Jabbeke. Het koppel deelt een visuele beperking. Ruben heeft een aangeboren oogaandoening die na een operatie aan cataract op zijn 21ste achteruitging. De Jabbekenaar schoolde zich toen om van hersteller wegeniswerken bij Verstraete tot kok. Daarvoor trok hij naar Sint-Rafaël, een school voor blinden en slechtzienden, die toen nog in Brugge zat. Het was aan Sint-Rafaël dat hij Kathleen leerde kennen. Ze volgde er de richting kantoor en verkoop. “Mijn visuele beperking is te wijten aan vroeggeboorte. Ik kwam ter wereld na vijf maanden en drie weken. Weet je, je ogen zijn het laatste orgaan dat ‘volgroeit’. Omdat ik zoveel te vroeg geboren werd, was mijn netvlies op beide ogen niet volgroeid. Links ben ik blind, rechts zie ik wazig. Maar de situatie is stabiel. Het is trouwens het enige wat ik overhield aan die vroeggeboorte. Niet weinig natuurlijk, maar we spreken van 37 jaar geleden”, begint Kathleen.

Kathleen won in augustus zilver op het Europees kampioenschap G-boogschieten voor slechtzienden. Ruben bezorgde ons land goud. “Ik ging voor winst in de finale. Ik wou tevens vermijden om geen score op het bord te hebben. Ik was erg gelukkig dat ik op het podium stond”, vervolgt Kathleen. Haar sport is haar grote hobby. “We willen mensen motiveren om ook met deze mooie sport te beginnen. We zijn geen indianen die in het wilde weg schieten. Het gaat er professioneel aan toe in een aangename sfeer. Eens de microbe je te pakken krijgt, laat hij je niet meer los. Hoe meer je het doet, hoe liever je het doet. Vinden we allebei.”

Derde grote tornooi

Kathleen nam in juli 2023 ook deel aan het WK boogschieten voor blinden en slechtzienden, het jaar ervoor aan het EK in Rome. Op haar derde grote tornooi won ze dus zilver. “De ambitie om het minstens even goed of zelfs beter te doen is er. Ik ben echt iemand die er vol-le-dig voor gaat als ik iets doe. Anderzijds besef ik ook heel goed dat ik al een fantastische prestatie neerzette. Maar we blijven keihard werken, want de ambitie is uiteraard om het dit jaar nog beter te doen op het EK in Rome. Ik geniet er ook erg van om voor mezelf een doel te stellen en dat ook te halen.”

Blikken prijs

Of er een grote geldprijs verbonden was aan haar zilveren EK-medaille, willen we weten? Kathleen lacht en loopt naar het dressoir waar ze een doosje uithaalt. “Een medaille en blikken doosje met … thee. Je moet weten, ik lust geen thee maar ik vond het doosje wel mooi. (schaterlach) Neen, zoiets doe je voor de eer. Met een deelname aan een EK/WK win je geen handenvol geld, het kost je handenvol geld. Daarom richtten we vzw De Blinde Doeltreffer op. We zijn onze sponsors zeer dankbaar en ook alle mensen die ons op een of andere manier steunen. In juni zullen we trouwens opnieuw een eetfestijn organiseren.”

Jullie delen de liefde voor het boogschieten?

“Ruben maakte destijds aan Sint-Rafaël kennis met G-boogschieten. Hij dacht dat het om een grap ging. De nieuwsgierigheid om het uit te proberen werd een hobby en later een passie. Ruben is ondertussen tweevoudig wereldkampioen G-boogschieten (Den Bosch, 2019 en Dubai 2022). Hij is nu achttien jaar bezig, ik tien jaar. Ik ben er ingerold nadat ik het ook eens geprobeerd had.”

Hoe zit boogschieten voor blinden en slechtzienden precies ineen?

“Om het kort uit te leggen: wij schieten met behulp van een statief. Een extra persoon de zogenaamde spotter helpt ons de richting aan te wijzen. Wij leunen tegen een metalen constructie, de spotter of coach achter ons zegt dan op hoeveel uur we schieten. Via deze weg willen we ook eens onze spotters, Paul en Ann, bedanken.”

De sport is nog niet paralympisch erkend?

“Heel jammer. We willen boogschieten voor blinden en slechtzienden op de kaart zetten en tonen wat we allemaal kunnen. Doordat we niet erkend zijn voor de Paralympics worden we ook niet gesteund door G-Sport Vlaanderen en moeten we alle kosten zelf nemen. Deelnemen aan een tornooi kost al snel duizenden euro’s.”