Lid, leider en kookouder: ook deze West-Vlamingen gingen deze zomer al op kamp

Ruim 40.000 West-Vlaamse kinderen en jongeren ravotten deze zomer op kamp met de jeugdbeweging. Ze trekken tot in Limburg en Wallonië, maar ook onze eigen Westhoek is razend populair. Waarom blijft onze jeugd massaal kiezen voor een zomer in de natuur? Eva-Maria, Sem en Lieva vertellen over hun eigen kampavonturen.

Hoofdleidster Eva-Maria (22) is een KSA’er voor het leven

Sinds haar elfde is Eva-Maria Byttebier lid van KSA Peter Benoit Harelbeke. Deze zomer rondt ze haar vijfde jaar als leidster én derde jaar als hoofdleidster af. “Als kind keek ik altijd enorm hard uit naar de KSA-kampen, en dat gevoel is doorheen de jaren enkel maar sterker geworden. Ik heb altijd veel hobby’s gehad, maar niets kon ooit de KSA overtreffen. Je leert er zelfstandig worden en overeenkomen met iedereen, dat is best uniek”, vertelt Eva-Maria.

Het zomerkamp in juli was zoals altijd het hoogtepunt van het jaar. Ook nu wordt er vanuit verschillende hoeken kritiek geuit aan het adres van jeugdbewegingen, maar als hoofdleidster staat Eva-Maria sterk in haar schoenen. “Er wordt altijd meer aandacht besteed aan negatieve verhalen, ik lig daar niet wakker van. Ik weet hoeveel tijd en moeite onze leiders steken in het organiseren van zo’n kamp, net zoals alle activiteiten doorheen het hele jaar trouwens. Je bent als jonge student verantwoordelijk voor een grote groep kinderen, maar je staat er nooit alleen voor. Tijdens mijn eerste jaren als leidster wist ik dat ik altijd terecht kon bij de oud-leiding in de kookploeg, zelf zal ik ook met plezier die rol op mij nemen na volgend jaar.”

“Ik zie die gastjes echt graag, we willen hen gewoon de tijd van hun leven bezorgen”

Toch niet evident om festivals, vakantiejobs of reizen met ouders links te laten liggen voor elf dagen kamp? “Goh, voor mij eigenlijk wel. Op kamp is het back to basics, je komt toe op een leeg veld en bouwt alles zelf op. Mijn beste vrienden zijn hier en de gasten waar ik leiding aan geef zie ik ook echt graag. We willen hen gewoon de tijd van hun leven bezorgen. En voor mij een persoonlijk pluspunt: hier kan ik zelf nog eens het kind uithangen en spelletjes spelen. Die kampervaringen zijn gewoon onbetaalbaar.”

Sem (9) voelt zich helemaal thuis bij de Scouts

Nog piepjong maar toch al een enthousiaste Scout: Sem ging vorig jaar voor het eerst mee op kamp met Scouts Sint-Jan Oostende. “Ik heb de groep leren kennen door vriendjes op school. Daarvoor ging ik naar een andere Scouts, maar daar vond ik het niet zo tof. Bij Sint-Jan voel ik me helemaal thuis”, vertelt Sem. “Als Welp mocht ik vorig jaar voor het eerst de volledige 12 dagen mee op kamp naar Bouillon, dat vond ik heel spannend.” Van heimwee heeft hij echter geen last gehad, Sem kwam thuis boordevol goeie herinneringen aan zijn eerste kamp. “De tweedaagse vind ik het leukste, dan wandelen we twee dagen lang en zoeken we onze eigen slaapplaats, op de zolder van de koeienstal bijvoorbeeld”, klinkt het.

Thuis eet Sem wat mama en papa hem voorschotelen, maar de foeriers moesten duidelijk niet onderdoen: pita, WAP, fishsticks met spinaziepuree, macaroni… “Het was eigenlijk echt allemaal lekker. Behalve de pasta pesto, die vond ik echt vies”, lacht Sem. Of hij later zelf leider wil worden weet hij nog niet zeker. Maar de komende jaren blijft hij alleszins met veel plezier ravotten in de Scouts. “We zitten vaak in de natuur, daar hou ik van. Lekker vuil worden mag hier, dat is niet zo bij mijn andere hobby’s. Ik ben hier samen met mijn vriendjes en de leiding is echt heel grappig. Ik zou het iedereen aanraden om het eens uit te proberen!”

Lieva (57) gaat al 38 jaar mee op Chirokamp

In haar kindertijd kon Lieva Dejonckheere als meisje bij geen enkele jeugdbeweging in Vleteren terecht. Toen ze 18 werd en net aan de slag was als kleuterleidster, zochten de jongens van Chiro Edelweis uit Westvleteren vrijwilligers om in de leidingsploeg van een nieuwe, gemengde Chiro te stappen. “Zo is Chiro Pimpernel ontstaan en ben ik meteen hoofdleidster geworden. Ik heb dat in mijn kindertijd wel gemist, maar ik heb daarna mijn schade wel ingehaald”, glimlacht Lieva. Tijdens haar derde leidingsjaar werd ze zwanger. Met een baby in huis was het tijd om een punt te zetten achter haar carrière als leidster, maar haar Chirohoofdstuk sloot ze allesbehalve af.

“Samen met enkele vrienden heb ik snel besloten om te blijven meegaan op kamp als kookouder. Die eerste jaren waren wel pittig: met een zevenkoppige ploeg 11 dagen koken voor 180 hongerige jongeren is niet eenvoudig. Nu is het nog altijd zwaar, maar we hebben de ervaring mee.” Ook haar twee zonen zijn Chirojongens in hart en nieren. De oudste ging zelfs als baby mee terwijl Lieva in de kookpotten roerde, haar jongste zoon nam vier jaar de rol van hoofdleider op zich.

“Ik vind het jammer dat ik als kind niet bij de Chiro kon, maar ik heb mijn schade intussen ingehaald”

Zelf wil ze graag nog drie jaar meegaan op kamp, tot haar 60ste. “Als we opvolging vinden natuurlijk, want niet iedereen wil 10 dagen verlof opofferen om vrijwillig te zwoegen voor een ander”, benadrukt Lieva. “Ik denk niet dat ik mij zal amuseren, die eerste keer dat ik tussen 21 en 31 juli thuis zal zijn. Zo’n kamp is echt iets unieks: die kinderen hier zien rondlopen met een gigantische glimlach op hun gezicht, de vriendschap onder de leiders zien ontstaan… Het is echt de mooiste tijd van je leven.”