Op zijn 52ste verjaardag zou wielertoerist Pieter Vandorpe zaterdag de cyclorit van voorjaarsklassieker Kuurne-Brussel-Kuurne rijden, maar tijdens een training liet de “eeuwige optimist” het leven op de Kemmelberg. Zijn familie en vrienden fietsten zaterdag naar Pieters laatste klim, voor een symbolisch afscheid op zijn verjaardag. Arthur (23) reed mee op de mountainbike van zijn papa. “Zo vader, zo zoon.”
Op zaterdag 25 februari zou Pieter Vandorpe 52 jaar worden, maar het hart van de Veurnse wielertoerist stopte vorige maand plots met kloppen tijdens een zoveelste beklimming van de Kemmelberg. Enkele vrienden probeerden hem nog te redden, maar er kon geen hulp meer baten.
Zijn familie en vrienden herinneren Pieter als “een eeuwige optimist met een passie voor de fiets”. Daarom organiseerden ze een passend eerbetoon op zijn 52ste verjaardag: een herdenkingsrit van Lo naar de Kemmelberg en terug.
Mountainbike
Arthur (23) reed op de mountainbike van zijn vader. “Hij had hem pas gekocht en was er heel preus op. Bovendien deed hij met deze fiets zijn laatste rit”, vertelt Arthur. “Papa fietse graag en veel. Met vrienden van wielertoeristenclub Julius Caesar uit Lo-Reninge trok hij er elke zondag op uit. Hij was aan het trainen voor de cyclorit van voorjaarsklassieker Kuurne-Brussel-Kuurne, die op zijn verjaardag gereden werd. Zonder hem, helaas. Omdat papa daar zijn laatste adem uitblies, stippelden we een symbolische rit uit naar de Kemmelberg voor een laatste afscheid.”
Een peloton van tientallen vrienden en familieleden reden mee. “Papa heeft zijn gezin en velen uit zijn omgeving ‘aangestoken’ om te fietsen. De rit voelde heel bijzonder aan.”
Op het stukje asfalt achter ‘Den Engel’, een beschermde gedenkzuil op de top van West-Vlaanderens hoogste heuvel, hield het peloton halt voor een tiental minuten van ingetogen stilte. “Dit kwam binnen”, getuigt Arthur. “De zon brak toen net door de wolken, het was een heel speciaal moment.”
De rit eindigde aan De Lobrug, het stamcafé van de wielerclub, waar samen gedronken en gelachen werd. “Papa zou het zo gewild hebben”, aldus Arthur. “Sinds het overlijden hebben we ons vaak afgevraagd hoe het verder moet. We houden vast aan de oude gewoontes, met papa in gedachten. In zijn leven deed hij alles voor zijn familie en vrienden.”
Zo vader, zo zoon
“Na deze herdenkingsrit blijf ik rijden op de mountainbike van papa, ook al heb ik zelf een koersfiets”, zegt Arthur. “Mijn broer Lander zal de koersfiets van papa gebruiken. En dat past: we hebben dezelfde maten en passie. Zo vader, zo zoon.” (TP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
