De ouders van schepen Rudi Cattrysse werden onlangs na vijf moeilijke maanden herenigd in het woon-zorgcentrum Zilverduin in Vosseslag. Net op tijd voor een warme kerst. “Hier kunnen we samen oud worden.”
Ivan Cattrysse (76) en Marie-Claire Barra (77) moesten het de afgelopen maanden zonder elkaar stellen, maar ook zoon Rudi zat in die periode met de handen in het haar. “Mama was er immers heel slecht aan toe nadat ze eind juli ten val kwam. Ondertussen is haar toestand al veel verbeterd, maar terug naar huis gaan, leek geen optie meer en na meer dan 50 jaar onafscheidelijk te zijn geweest, ging het ook met pa plots snel bergaf. Hij zat thuis de hele tijd te treuren”, aldus Rudy, die niet over één nacht ijs ging bij de moeilijke beslissing die volgde.
Maar kijk, ondertussen zijn Ivan en Marie-Claire herenigd en lijkt het geluk hen weer toe te lachen. Sinds ze in de Zilverduin een assistentieflat delen, zag Rudi zijn ouders helemaal opfleuren. “’t Is echt mooi om te zien”, glimlacht hij. “Toen papa hier een paar weken geleden aankwam, hebben ze elkaar eens diep in de ogen gekeken. En ondertussen gaat het met ons ma’tje stukken beter. Blijkbaar hebben die twee elkaar gewoon echt nodig.”
“Zo gaat dat in ‘t leven”, stelt Marie-Claire. “Hoe ouder je wordt, hoe meer je elkaar nodig hebt. Ivan is nooit de grote romanticus geweest hoor, maar ik weet wel dat hij me de voorbije maanden enorm gemist heeft. Dat voel ik gewoon.”
Nu Ivan zijn Marie-Claire opnieuw dicht bij zich heeft, mist hij De Haan. Hij stond er meer dan 20 jaar aan het roer als burgemeester. “Zíjn De Haan”, onderstreept Marie-Claire. “Het was voor Ivan echt niet makkelijk om daar afstand van te nemen. Hij maakte vroeger alle dagen zijn wandelingetje in de Potinière.”
“Ma heeft zelf ook meer dan 60 jaar – van haar veertiende – commerce gedaan hoor in De Haan”, zegt Rudi. “Ook zij zal het dus ongetwijfeld wel missen. “Toch niet naar dat sjiek spellement daar in Vosseslag zeker”, klonk het eerst. Bij pa leefde heel sterk dat idee van ‘de laatste halte’: “Als ze me daar in zo’n kamertje steken, is ’t ermee gedaan”, zei hij. Maar ‘t is hier heel knus en huiselijk ingericht. Ma en pa hebben het allebei naar hun zin.”
Een luxehotel
“’t Is een luxehotel”, bevestigt Ivan. “Het eten is altijd lekker, en in plaats van mijn wandelingetje in de Potinière, zit ik nu alle dagen op de hometrainer. En ik kom hier ook al eens iemand tegen uit De Haan.”
Ook Marie-Claire heeft er zich in geschikt. “Wat een adembenemend mooi zicht vanuit onze flat: je kunt de zee zien, het vuurtorentje, het standbeeld van Mong De Vos… Ik zie ons hier samen oud worden.”
Ivan is nu ereburgemeester van De Haan. “Toen we nog daar woonden, kwam er altijd wel iemand aan mijn mouw trekken om iets van me gedaan te krijgen. Eens burgemeester, altijd burgemeester”, lacht hij. En hij sleurt er twee dikke knipselmappen bij. “Mijn broer Hervé heeft dit allemaal voor mij bewaard. Kijk hier eens: felicitaties van de koning toen ik 20 jaar burgemeester was. En dit is van Rudi’s eedaflegging als schepen. Ik ben trots op mijn zoon.”
Nu we een tijdje van elkaar gescheiden zijn geweest, hebben we goed beseft hoeveel we echt van elkaar houden
Marie-Claire is ook trots op haar vier kleinkinderen. “Matisse is helemaal zijn opa”, toont ze op foto’s. Wie er nog aan mocht twijfelen: Ivan en Marie-Claire zijn blij dat ze weer samen zijn. “Vroeger, toen hij nog burgemeester was, was Ivan nooit veel thuis. Hij was liever onder ‘t volk. Nu we een tijdje van elkaar gescheiden zijn geweest, hebben we maar eerst goed beseft hoeveel we echt van elkaar houden”, zegt Marie-Claire.
53 jaar al, zo lang zijn Ivan en Marie-Claire ondertussen getrouwd. Maar Marie-Claire herinnert het zich nog als de dag van gisteren.
“De eerste keer dat we elkaar zagen, was in de Doedelzak in Moere. “’t Zijn hier allemaal boerenpummels”, zei ik tegen mijn vrienden. Maar toen kwam Ivan, en hij was zot van mij en ik van hem”, knipoogt ze. Minpuntjes waren er ook natuurlijk, maar die nemen ze er na al die jaren graag bij.
“Ivan commandeert nog altijd even graag als vroeger”, glimlacht Marie-Claire. “Toen hij hier aankwam, hadden we eigenlijk iets afgesproken: “Jij bent thuis 53 jaar de baas geweest”, zei ik tegen hem, “nu is het mijn beurt.” Twee dagen heeft het geduurd.” (lacht)
“Elke dag is extraatje”
Ivan kroop in 2010 door het oog van de naald nadat hij een beroerte kreeg achter het stuur van zijn wagen. “Als mijn buurman toen niet naast mij had gezeten, was ik er al niet meer geweest. Sindsdien beschouw ik elke dag als een extraatje”, zegt hij.
Rudi merkt nog op dat destijds onder Ivans burgemeesterschap de eerste onderhandelingen voor de Zilverduin werden opgestart. “Hij heeft mee de baan geëffend voor de komst van een woon-zorgcentrum in Vosseslag”, zegt hij.
Ivan en Marie-Claire doen er geregeld ook een klein toertje in de buitenlucht. “En we krijgen hier veel bezoek. Zo tikken de dagen weg”, aldus Marie-Claire, die daarnaast graag woordpuzzels oplost en zich bezighoudt met breien. “Ik ben bezig aan een sjerp en een muts. Die voetbal op tv ook altijd…”
Kerstbabbels
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
