Kasseilegger Malfried Dumarey uit Aartrijke wilde van zijn vriendin Christa af. Hij kneep haar keel dicht. “Ze moest maar bij haar twee gangsters zijn gebleven.” Daarmee bedoelde hij Christa’ s twee zonen.
Elke week blikt onze gerechtsverslaggever Jean-Pierre Terryn alias Inspecteur JPT terug op een van de spraakmakendste gerechtelijke affaires in onze provincie.
Het West-Vlaamse assisenhof veroordeelde in mei 2006 de toen 57-jarige kasseilegger Malfried Dumarey uit Aartrijke tot levenslange opsluiting voor de moord, die hij op 8 september 2004 in Oostende pleegde op zijn toenmalige vriendin, de 47-jarige Christa Dekeyser. Hij kneep haar de keel dicht na een nachtje stappen. Dader en slachtoffer waren behoorlijk beschonken.
Malfried Dumarey, alias den dikken had een LAT-relatie met de tien jaar jongere vrouw uit Oostende, maar wilde van haar af. Volgens hem “moest ze voortaan maar bij haar gangsters blijven”. Met ‘gangsters’ bedoelde hij Christa’s twee zonen, X. en J., nu 28 en 24 jaar.
“Ik moest altijd betalen”
Op donderdagmorgen 9 september 2004 omstreeks halfacht trof een schoonmaakster van de school Vogelzang aan de zogenaamde Soldatenberg in de Oostendse Haverstraat in de struiken het stoffelijk overschot van een vrouw aan. Het lichaam was volledig ontkleed op de schoenen na. Het rechteroog was dik opgezwollen en het hele gelaat vertoonde paarsblauwe vlekken. Een buurtonderzoek, waarbij in enkele cafés in de omgeving een foto van het slachtoffer werd getoond, wees uit dat het om Christa ging, de vriendin van Malfried Dumarey. Die ontkende eerst, maar op 16 september viel hij door de mand.
“Ik ga je dood doen als je niet terugkeert naar je twee gangsters”
Dumarey beweerde dat de bezoeken van Christa aan hem te duur geworden waren. Telkens gingen ze samen op café en hij moest dan betalen. In café ‘t Jaar 2000 zei hij haar ooit: “Ik ga je dood doen”. Die bewuste avond waren beiden toch weer samen op stap geweest. Hun kroegentocht liep langs de herbergen ‘t Jaar 2000, Gerstenhof en ‘t Muizeke. Ze hadden al behoorlijk wat op toen ze café ‘t Muizeken in de Leeuwerikenstaat verlieten. Kort daarna klauterde het koppel over de lage afsluiting van de schooltuin.
Den dikken beloofde Christa een flinke portie seks in de buitenlucht. Malfried Dumarey legde haar tussen de struiken en ontkleedde haar, wat ze niets vermoedend toeliet. Ze flikflooiden wat en toen kneep hij haar de keel dicht. De speurders stelden later hij met voorbedachte rade handelde.
Opvliegend karakter en verslaafd aan drank
Malfried Dumarey werd op 7 juli 1949 in Aartrijke geboren als enig kind van kasseilegger Maurice Dumarey en Margriet Mahieu. Aan het VTI in Torhout volgde hij de richting metaal-lassen.
Op zijn zestiende begon hij te werken in een pluimveeslachterij in zijn geboortedorp. Daarna werkte hij in de metaalsector. In 1971 trad hij in de voetsporen van zijn vader en werd kasseilegger. In april was hij echter alweer werkloos. Tussen 1965 en 1999 had hij minstens 25 verschillende werkgevers. Bij minstens vijf ervan werd hij ontslagen. De redenen waren telkens drankproblemen en zijn opvliegende karakter.
” ‘t Is wreed dat ik hier nu binnenzit voor een brokke van een wuuf”
Maar de drank en slaag verkopen vormden ook de rode draad in zijn relationele leven. Zijn eerste echtgenote was Julia V.. Hij trouwde met haar in 1969. Het paar kreeg twee kinderen, een zoon en een dochter. Malfried en Julia hielden echter beiden van de drank… Medio 1986 verliet Julia haar man. Malfried ging met zijn kinderen in Oostende wonen.
Ooit een levenslustige vrouw
In een herberg leerde hij Silvia K. kennen, die van Zwitserse afkomst en zelf ook een zoon had. Malfrieds dochter kon het met deze laatste niet vinden en trok naar haar moeder. Wat later verliet ook de zoon het huis.
In 1990 liep de relatie met Silvia K. stuk. Drank en slagen waren alweer de oorzaak. Marie-Jeanne G. was de volgende in de rij. Toen kwam Josiane V. en ten slotte Christa Dekeyser. Door zijn gedrag raakte Malfried Dumarey het contact met zijn kinderen kwijt en ook zijn ouders spuwden hem uit.
Ook Christa had verschillende relaties. Ze was aanvankelijk een mooie levenslustige vrouw maar raakte verslaafd aan de drank en medicatie.
Beschuldigde weigert te antwoorden
Malfried Dumarey zat er de hele tijd tijdens zijn proces apathisch bij. Hij weigerde te antwoorden op de vragen, die hem werden gesteld. Over het slachtoffer liet hij zich ontvallen: ” ‘t Is wreed dat ik hier nu binnenzit voor een brokke van een wuuf.” Voor de rest beriep hij hij zich op zijn zwijgrecht.
Voorzitter Dirk Van der Kelen kon niet anders dan de verklaringen van de beschuldigde voorlezen. Tot enig ongenoegen van mrs. Nadia Lorenzetti, Valerie Delie en William Maertens van de burgerlijke partijen: “De beschuldigde weigert zijn verantwoordelijkheid op te nemen.” Dat zat ook procureur Yves Segaert-Vandenbussche hoog. Die pakte met een vernietigend requisitoir uit en vorderde de hoogste straf, levenslang.
Zijn ex-vrouwen en ex-vriendinnen waren op hun beurt niet te spreken over Dumarey. Zijn eerste vrouw Julia, die geregeld werd ‘afgeklopt’, zei: “Dumarey was een agressieve zot.” Rolstoelpatiënte Marie-Jeanne G.: “Ik was vies van hem. Als hij zat was, deed hij zijn gevoeg in bed.” De nochtans schitterende pleidooien van mrs. Jojan Platteau en Vincent Vereecke mochten niet baten. De kasseilegger kreeg van het hof en de jury levenslang.
Inspecteur JPT
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier