INSPECTEUR JPT (59): De Rambo van het Heuvelland vermoordt Franse agent voor twee flessen wijn

Twee flessen wijn, een autoradio en een sleutelhanger. Dat maakte Ronny ‘Roca’ Arnout uit Dranouter buit. Daarna schoot de ‘Rambo van het Heuvelland’ met zijn riotgun een Franse agent dood.

Elke week blikt onze gerechtsverslaggever Jean-Pierre Terryn alias Inspecteur JPT terug op een van de spraakmakendste gerechtelijke affaires in onze provincie.

De volksjury van het West-Vlaamse assisenhof achtte in oktober 2002 de toen 31-jarige Ronny ‘Roca’ Arnout uit Dranouter schuldig aan roofmoord op de Franse agent Christian Simoens, vader van drie kinderen. Arnout, bijgenaamd de Rambo van het Heuvelland, werd veroordeeld tot dertig jaar celstraf.

Ronny Arnout werd in de nacht van 30 op 31 maart 1999 betrapt op een inbraak in een bestelwagen in het Noord-Franse Bailleul (Belle). Toen de agent het portier opende om de inbreker te klissen, wapende Arnout zijn riotgun en schoot Christian Simoens neer. Diens collega Michel Walczak kon nipt een tweede kogel ontwijken. De buit bedroeg twee flessen goedkope wijn, een autoradio en sleutelhanger.

Ronny Arnout, intussen 43 jaar, zou kortelings vrijgekomen zijn en leeft gescheiden van zijn vrouw.

Het begon met kruimeldiefstallen

Voor die fatale nacht had Ronny Arnout al 17 diefstallen gepleegd. Het was begonnen met kleine diefstallen in 1997. Dat jaar had hij onder meer enkele jasjes van de Ieperse rallyclub Targa Florio en apparatuur uit een weerstation ontvreemd. Later zag hij het grootser en stal onder meer een aanhangwagen met een heftruck erop. In verband met die 17 diefstallen moest hij in het voorjaar van 2002 voor de correctionele rechtbank van Ieper verschijnen. De rechtbank volgde toen de verdediging, die aandrong op een samenvoeging van het dossier van de 17 diefstallen met dat van de roofmoord in Belle. Dat de Ieperse rechtbank het psychiatrisch verslag en het moraliteitsonderzoek niet had kunnen inkijken, was één van de hoofdredenen.

Tegen het samenvoegen van de dossiers ging het openbaar ministerie evenwel in beroep. Ronny Arnout werd dan maar afzonderlijk voor de reeks diefstallen veroordeeld.

Ronny Arnout beschikte over een heel wapenarsenaal.
© Foto Belga

Agenten werden verrast

Op 31 maart 1999 omstreeks 2u.20 stelde vishandelaar Pascal Muselet in de Rue de Lille in Belle vast dat een onbekende probeerde in te breken in zijn bestelwagen, die voor zijn zaak geparkeerd stond. Christian Simoens en Michel Walczak, twee agenten van de Franse Nationale Politie, werden na zijn oproep ter plaatse gestuurd. Op het moment dat agent Walczak zich voorover boog in de bestelwagen, zag hij een persoon die iets in zijn hand hield. Toen hij een pompgeweer hoorde opladen, verwittigde hij zijn collega Simoens. Nog voor die agent kon reageren, was hij al dodelijk getroffen in de borstkas. Christian Simoens was 44 en vader van drie kinderen.

“Ik verzamelde wapens en pleegde inbraken. Dat was een tijdverdrijf uit verveling en uit wraak”

De dader vluchtte vervolgens naar zijn eigen voertuig, dat een eind verder geparkeerd stond. Onderweg vuurde hij nog diverse keren met zijn riotgun in de richting van de agent. Michel Walczak schoot op zijn beurt drie keer, maar de Dranouternaar kon toch ontkomen. De buit was allesbehalve spectaculair: een autoradio, twee flessen witte wijn en een sleutelbos.

Camouflagestrepen geschilderd op zijn gezicht

Van de dader wist de politie in eerste instantie enkel dat hij vrij groot was, dat hij een commandomuts en militaire camouflagekledij droeg en dat hij zijn gezicht met camouflagestrepen had beschilderd. Enkele dagen later ontdekten speurders dat gelijkaardige kogels een paar dagen waren gebruikt bij de beschieting van een elektriciteitsmeter in een boomkwekerij in Belle. Ze konden ook achterhalen dat de gebruikte munitie in ons land gekocht was. Daarom vroegen de Franse politiediensten de medewerking van het Belgische collega’s.

Mrs. Jacques Tremmerie (l.) en Jan Droogné uit Menen verdedigden de beschuldigde.
© Foto Belga

Op 22 april 1999 pakten Belgische politiemensen Dranouternaar Ronny Arnout op voor diverse diefstallen met braak. Tijdens een huiszoeking bij deze ‘Rambo van het Heuvelland’ vonden ze behalve een heus wapenarsenaal en munitie, militaire kledij, een bobcat, computers en schotelantenne. Voorts troffen ze een autoradio, een fles wijn en een sleutelhanger aan, die grote gelijkenis toonde met deze die ontvreemd was uit de bestelwagen van Pascal Muselet. De Franse politie werd hiervan op de hoogte gebracht.

Toen Arnout voor het eerst aan de tand werd gevoeld over de schietpartij in Belle, ging hij meteen tot bekentenissen over. Hij zei dat hij tijdens het verlaten van de bestelwagen ‘gehaperd’ had. Hierdoor zou de riotgun, die hij in zijn hand droeg, per ongeluk zijn afgegaan. Het tweede schot zou zijn afgegaan, nadat hij het wapen tijdens de vlucht opnieuw geladen had.

Mrs. Didier Cattoir (l.) en Marnix Muylle (r), de burgerlijke partij namens de nabestaanden van de vermoorde agent.
© Foto Belga

Er werd van heel dichtbij geschoten

Ook bij de wedersamenstelling op 30 maart 2000 herhaalde Arnout dat het dodelijk schot accidenteel was afgegaan. Dat zou gebeurd zijn toen de linnen zak, waarin hij de gestolen goederen had gestopt, tussen het stuur van de wagen en de zetel viel. Wel hij gaf toe dat hij het tweede schot in de richting van agent Walczak afvuurde.

De experts kwamen tot de conclusie dat de eerste keer de riotgun onmogelijk per ongeluk was afgegaan. Toen de onderzoeksrechter Arnout op 23 oktober 2000 nog eens ondervroeg, gaf hij een andere versie. Hij zei dat hij zijn riotgun een eerste keer had gewapend toen hij stemmen hoorde, terwijl hij achteraan in de bestelwagen zat. Even later had hij bewust een schot gelost vanop korte afstand op de politieman, die hem vermoedelijk zou beletten om weg te vluchten. In zijn eindverslag schreef de wapendeskundige dat het dodelijk schot was afgevuurd op een afstand slechts 10 tot 40 cm…

Waarom de boerenzoon de Rambo werd

Ronny Arnout groeide zorgeloos op in een doorsnee katholiek gezin. Moeder baatte in Loker het dorpscafé ‘t Hof van Commerce uit, vader was landbouwer. Op 12-jarige leeftijd werd hij getekend door het vroege overlijden van zijn vader. Zijn zes jaar oudere broer nam de taak van gezinshoofd over. Ronny Arnout, die niet van de slimste was, volgde de richting machinebouw aan het VTI in Poperinge. Op de arbeidsmarkt bakte hij er weinig van. Na zijn huwelijk in 1995 met een verzorgende en de geboorte van hun oudste dochter in 1997 (zijn tweede kind kwam tijdens zijn voorhechtenis in 1999 ter wereld) werd Arnout huisman.

© Foto Belga

De man had algauw twee aparte hobby’s: hij verzamelde wapens, waarvan hij de loop afzaagde en pleegde inbraken. “Dat was een tijdverdrijf, uit verveling en uit wraak.” In de loods van zijn schoonvader oefende Arnout in het schieten met een riotgun. Hij keek bij voorkeur naar geweldfilms en hield ervan in camouflagepak rond te lopen. Hij gaf zichzelf de stoere bijnaam Roca (naar zijn volledige naam Ronny Oscar Cornelius Arnout). “Ik was graag beroepsmilitair geworden, maar mijn mama zag dat niet zitten.” De vrouw van Roca had met dat alles geen probleem.

‘Hij schoot voor de kick’

Op zijn assisenproces zei Ronny Arnout dat hij naar Belle trok om te gaan jagen. “Ik had mijn camouflagepak aangetrokken en mijn riotgun meegenomen. Plots kwam de drang om te stelen op. Ik vond een bestelwagen, die niet op slot was. Ik stal een en ander uit het voertuig. Toen de politie me betrapte, ging het dodelijke schot accidenteel af. Het tweede schot vuurde ik in een reflex in de richting van die andere agent. Ik voelde me bedreigd, mijn vlucht werd belemmerd.”

“Wat de Rambo van het Heuvelland deed, was laf en crapuleus. Wie met een riotgun op mensen schiet, weet welke de gevolgen zijn”

Openbaar aanklager Jean-Luc Cottyn noemde de beklaagde een psychopaat. “Wat de Rambo van het Heuvelland deed, was laf, crapuleus. Hij koos doelbewust voor het geweld. Hij schoot voor de kick, niet om de karige buit bij zich te houden. Wie met een riotgun op mensen schiet, weet welke de gevolgen zijn.”

Assisenvoorzitter Hans Van Bossuyt.
© Foto Belga

Tevergeefs probeerden mrs. Jacques Tremmerie en Jan Droogné, de advocaten van de verdediging, de jury ervan te overtuigen dat hun cliënt Ronny Arnout geenszins de bedoeling had om te doden : “Wat de beklaagde deed, was geen roofmoord. Het ging om onopzettelijke doodslag, die ongewild de dood van een agent tot gevolg had. Alles speelde zich in amper drie fatale seconden af. Ronny Arnout had geen tijd om na te denken. Hij zat in de laadbak van de bestelwagen, toen de politie arriveerde. Hij hoorde stemmen en zag dat het portier geopend werd. Hij had slechts een gedachte : ik moet hier zo snel mogelijk weg ! Op het moment dat hij uit de camionette stapte, dook er een schaduw op, die zijn vluchtweg versperde. Ronny schoot in een reflex.”

Hof en jury volgden de openbaar aanklager, die dertig jaar had gevorderd.