Tuinder Gilbert Vanderschaeghe uit Ruddervoorde sloeg met een mokerhamer zijn Brugse vriendin Huguette Lowyck het hoofd in. Huguette stond zijn ontluikende relatie met zijn poetsvrouw in de weg.
Elke week blikt onze gerechtsverslaggever Jean-Pierre Terryn alias Inspecteur JPT terug op een van de spraakmakendste gerechtelijke affaires in onze provincie.
Begin mei 2005 veroordeelde het assisenhof de toen 54-jarige tuinbouwer Gilbert Vanderschaeghe tot levenslange opsluiting. Openbaar aanklager Fien Maddens had nochtans ‘slechts’ dertig jaar gevorderd. Toch kreeg de beschuldigde de maximumstraf voor moord. De jury, bijgestaan door het hof, gaf de man dus levenslang. Hoofdreden voor dit zware verdict was de gruwel waarmee de beschuldigde te werk ging. De beelden van het zwaar verminkte lichaam van het slachtoffer, die op het proces werden getoond, waren zo choquerend dat bijzitter van het assisenhof Eddy Veraverbeke onwel werd en diende te worden afgevoerd.
Gilbert Vanderschaeghe had het laatste woord. “Ik heb eigenlijk nog weinig te zeggen. Ik ben schuldig. Mijn straf zal ik aanvaarden. Ik kan ook de pijn niet verwoorden, die ik voel voor wat ik Huguette aandeed.”
Gilbert Vanderschaeghe (nu 63 jaar) zit nog steeds in de cel. Recent is zijn dossier voor vervroegde vrijlating onder voorwaarden bij strafuitvoeringsrechtbank ingediend.
De slag met de mokerhamer
Gilbert Vanderschaeghe uit Ruddervoorde sloeg op 22 juli 2003 in Brugge zijn vriendin, de 67-jarige Huguette Lowyck met een mokerhamer het hoofd in. Alhoewel de man altijd had beweerd dat zijn vriendin zijn ontluikende relatie met poetsvrouw Marleen Verbeke in de weg stond en dat de reden was waarom hij Huguette van het leven beroofde, diste hij op de eerste dag van zijn proces een nieuwe verise op. “Huguette zei me : ‘Wat moet ik doen als ge weg zijt ?’ Ze was ziek, haar dochter ook. Ik heb Huguette gedood. Zo zou ze niet langer moeten afzien.” Veel indruk maakte zijn nieuwe uitleg op de jury en het hof niet.
Ofschoon Gilbert Vanderschaeghe werd geboren in een redelijk welstellend gezin van tuinbouwers, zat het hem niet mee. Zijn vader overleed aan een hartfalen toen Gilbert elf jaar was, de jongste van vijf. Zijn oma nam de leiding over het tuinbouwbedrijf. Iedereen lag onder haar sloef. Later nam Gilbert Vanderschaeghe met zijn broer de zaak over. Het lukte hen niet, het bedrijf ging failliet. Toen hij het daarna nog eens alleen probeerde, werd het weer niks.
Zonder werk en zonder woonst
Niet enkel op zakelijk vlak, ook op relationeel vlak viel het de Ruddervoordse tuinbouwer niet mee.
Met Carine R. woonde hij 2,5 jaar samen. De vrouw had voor Gilbert Vanderschaeghe haar man verlaten, maar ging ten slotte weer bij haar ouders wonen. Reden ? Ze werd constant door Vanderschaeghe belogen. Vanderschaeghe stond op straat en ging bij een huis voor daklozen aankloppen. Huguette Lowyck poetste er en werkte er in de keuken. Ze woonde samen met een zekere Deprest maar koos na een tijdje voor Gilbert. Sinds 1981 vormden Gilbert en Huguette een koppel. Huguette had toen al geen goede gezondheid. Toen ze na enkele operaties ook nog sukkelde met een gebroken pols werd ze invalide verklaard.
En toen haar dochter Catherine een hart- en longtransplantatie moest ondergaan, werd het Huguette allemaal te veel. Huguette vertoefde in het Leuvense ziekenhuis Gasthuisberg weken aan haar zijde. Daarna leefde ze teruggetrokken en kwam ze nog nauwelijks het huis uit.
Huguette kreeg argwaan
Moeder en dochter verhuisden naar de Ezelstraat in Brugge. Gilbert Vanderschaeghe kwam regelmatig langs en ging soms wandelen met het hondje van Catherine om eens buiten te zijn. Toen hij wegens een arbeidsongeval thuis moest blijven, leerde hij Marleen Verbeke kennen, de poetsvrouw van Familiehulp. Hij had al meteen een oogje op haar. Marleen werd verwend met geschenkjes en ze liet het zich allemaal welgevallen. Ze hielden vooral telefonisch contact. Tijdens de wandeling met het hondje kon Vanderschaeghe ongestoord met zijn nieuwe vlam bellen.
Huguette vond geregeld dat hij te lang wegbleef en dat zinde haar niet. De dagen voor haar gewelddadige dood werden beheerst door argwaan bij Huguette en door de drang van Vanderschaeghe om Marleen te plezieren. De geliefden spraken af in het Tempelhof in Brugge. Gilbert beloofde Marleen voor haar verjaardag een tuinbank. Toen Huguette hem het vakantiegeld – ongeveer 2.000 euro – vroeg, kon hij het niet geven. Het grootste deel ervan had hij gespendeerd aan cadeaus voor Marleen. Huguette had haar doodvonnis getekend.
‘Marleen blijft eerste keuze’
Op bewuste 22 juli 2003 besloot Vanderschaeghe zijn vriendin uit de weg te ruimen. Hij ging om middernacht naar bed, maar kon de slaap niet vatten. Hij lag te piekeren over zijn liefdesproblemen. Gilbert Vanderschaeghe dacht voortdurend aan Huguette en ook aan Marleen. Hij koos uiteindelijk voor deze laatste. Hij wipte omstreeks 7 uur ‘s ochtends uit het bed, nam een hamer en besloop Huguette van langsachter. Hij haalde fors uit met de mokerhamer en sloeg de slapende vrouw de schedel in. Toen hij haar nog hoorde rochelen, duwde hij een zakdoek in haar mond. En om haar helemaal stil te krijgen, drukte hij de hamer nog op haar keel.
Huguette’s zoon ontdekte in de namiddag het dode lichaam van zijn moeder. Gilbert Vanderschaeghe was verdachte nummer een. Hij was aanvankelijk nergens te bespeuren. Hij doolde doelloos rond aan de kust. Een paar dagen later kon hij worden gevat toen hij in Blankenberge in zijn auto stapte. Gilbert Vanderschaeghe bleek dermate dronken dat hij geen zinnige verklaring kon afleggen. Toen hij weer bij zijn zinnen was, legde hij bekentenissen af.
Mr. Vincent Vereecke uit Torhout pleitte voor de beschuldigde. Foto RN-a
©
KRANT VAN WEST-VLAANDEREN
Mr. Vincent Vereecke uit Torhout pleitte voor de beschuldigde. Foto RN-a
‘Versheidsdatum is bestreken’
De gewezen tuinbouwer werd volledig verantwoordelijk geacht voor zijn daad. Openbaar aanklager Fien Maddens: “Hij behandelde Huguette als een product waarvan de versheidsdatum verstreken is.” Ze vorderde dertig jaar opsluiting. Mr. Vincent Vereecke uit Torhout, die samen met Christophe Saveyn, de beschuldigde verdedigde, repliceerde: “Ook Marleen Verbeke heeft morele schuld aan dit drama. Gilbert was moe, begon te piekeren en het onvoorstelbare gebeurde. Zijn daad, waardoor hij alles kapotmaakte, was er een van iemand die de pedalen kwijt speelde. Ik vraag hem zo zwaar als nodig, maar zo licht als mogelijk te straffen.”
Op het proces herhaalde Gilbert Vanderschaeghe dat Marleen zijn keuze bleef, ook al speet het hem wat hij had aangericht. Op 18 december 2003, na vijf maanden voorhechtenis, liet hij Marleen zelfs een kerstbloemstuk sturen. Maar Marleen moest van geen liefde meer weten.
Inspecteur JPT
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier