De levenswandel van Willy Deleu, bijgenaamd de ‘slachter van Menen’ roept huiveringwekkende beelden op van Lector Hannibal, de doder met psychopathische trekjes uit de film ‘The Silence of The Lambs’.
Elke week blikt onze gerechtsverslaggever Jean-Pierre Terryn alias Inspecteur JPT terug op een van de spraakmakendste gerechtelijke affaires in onze provincie.
Eind april 2005 verhing tweevoudige vrouwenmoordenaar Willy Deleu uit Menen, 56 jaar, zich in zijn cel in Leuven-Centraal. Willy Deleu werd in intieme kring burgerlijk – maar wel met de hulp van de gevangenisaalmoezenier – begraven in Leuven. Zijn wens om in Menen een graf te krijgen, kan om financiële redenen niet worden ingewilligd.
Sekskamertje
Vier jaar eerder pleegde Willy Deleu in het sekskamertje van de gevangenis ei zo na zijn derde moord. Zijn jeugdvriendin Nicole Vansteenkiste, die opnieuw in Deleus leven kwam op zijn tweede assisenproces in 1999, kon tijdens haar bezoek nipt ontsnappen. De aanslag weerhield haar niet om met Willy Delu in 2003 in de gevangenis te trouwen.
De Menenaar zat sinds 1999 in Leuven-Centraal de straf van 24 jaar uit, waartoe het West-Vlaamse assisenhof hem veroordeelde voor de ongemeen gruwelijke moord op de 36-jarige Marie-Pia Warnitz (36) uit Kuurne. De feiten dateren van twee jaar eerder. Op dinsdag 28 oktober 1997 troonde Willy Deleu de lichte gehandicapte Marie-Pia Warnitz, een 36-jarige moeder van vier kinderen, na een herbergbezoek mee naar zijn flat aan de Dam in Kortrijk. Omdat de vrouw niet op zijn seksuele avances inging, maakte hij haar koelbloedig van kant. Het slachtoffer kreeg 60 messteken toegediend en werd de keel overgesneden. De dader ging daarna vier dagen boemelen. De vijfde dag ging hij koel en kalm aan de politie vertellen dat er een lijk in zijn flat was gedumpt…
Het weerloze liefje
Dat was al de tweede moord van de Menenaar. In 1973 bracht hij zijn liefje Anne-Marie Masure uit Komen-ten-Brielen om het leven. Willy Deleu was 24 jaar en werkte als slagersgast in Menen, zij was 15. Na fel aandringen van haar ouders verbrak Anne-Marie de relatie. Dat zinde Deleu niet. Op de avond van 28 november 1973 wachtte hij het meisje op de terugweg van school ‘s avonds op. Op een verlaten plek doodde hij de weerloze tiener met een gestolen aardappelmesje. In 1975 hoorde hij zich voor die moord tot twintig jaar opsluiting veroordelen.
Later kwam hij weer vrij. Deleu werkte in die periode als paardenslachter in de slachthuizen van Kortrijk en Menen. Dat leverde hem ook zijn bijnaam ‘slachter van Menen’ op. Deleu was al eens vijf jaar van zijn vrijheid beroofd. Als achttienjarige stak hij op het kerkhof van Menen een bejaard vrouwtje een mes in de rug. Op zijn proces zei hij tot de rechter dat “hij eens wilde voelen wat het doet om iemand neer te steken”…
Moordpoging op buitenwipper
In de jaren dat hij niet in de cel zat, bazuinde de ex-gedetineerde het graag uit dat hij ‘geen gewone’ was. Deleu zat nog ettelijke gevangenisstraffen uit voor allerlei baldadigheden, diefstallen, poging tot brandstichting en zelfs nog een moordpoging op een collega toen hij als buitenwipper in een Antwerpse nachtkroeg werkte.
Ondanks zijn indrukwekkend crimineel palmares werd ‘de slachter van Menen’ telkens weer op de maatschappij losgelaten. Een psychiater had op een van zijn processen duidelijk gesteld dat Willy Deleu ‘het nog zou doen’. De voorspelling kwam helaas uit.
Jeugdvriendin duikt op
Later kwam Nicole Vansteenkiste in het leven van Willy Deleu. Ze kenden elkaar uit hun jeugdjaren en groeiden op in de werkmanswijk Roo Campagne in Menen. Nadien verloren ze elkaar uit het oog. Nicole trouwde en werd moeder van drie kinderen.
Op het assisenproces in 1999 voor de moord op Marie-Pia Warnitz kwam Nicole Vansteenkiste getuigen, jawel, op vraag van Deleu. “Als zij niet mag getuigen, dan krijg ik geen eerlijk proces. Ze was mijn eerste lief in Menen. We hadden een jaar verkering, maar ze heeft met mij gebroken. Mocht ze in mijn leven gebleven zijn, dan had ik nooit twee vrouwen gedood.” Na het proces bleef Nicole Vansteenkiste contact met de koele killer houden. Ze schreef een briefje, stuurde een kaartje naar Leuven-Centraal. Na verloop van tijd bezocht ze hem in de gevangenis.
Aanval met colaflesje
Tijdens een van de bezoeken gebeurde echter het onvoorstelbare. Willy Deleu en ‘zijn’ Nicole hadden zich op 27 februari 2001 teruggetrokken in het intieme kamertje van de gevangenis. Plots ontstak Deleu in een hevige woede en viel hij zijn minnares met een stukgeslagen colaflesje aan. Het slachtoffer overleefde ternauwernood de aanval.
Toch verliet ze twee jaar later haar toenmalige man en trouwde ze met Willy Deleu, de man die haar naar het leven had gestaan. Na de aanslag op zijn vriendin werd Deleu veroordeeld tot internering. “Psychisch volstrekt ziek”, concludeerde het psychiatrische onderzoek. Zijn raadsman ging in beroep. Er volgde een nieuw onderzoek. Drie onafhankelijke psychiaters herhaalden nadien in een ‘bijzonder ongunstig verslag’ dat “… Deleu ongeneesbaar en onhandelbaar is. Internering is de enige uitweg.”
Onweerstaanbare liefdesdrang
Zei Nicole Vansteenkiste later aan onze krant: “Toegegeven, door met hem te trouwen werd de internering tegengehouden. Dat was het advies van zijn advocaat. Ik handelde eigenlijk veel meer uit medelijden. Tegelijk maakte een haast onweerstaanbare liefdesdrang zich van mij meester.”
Nicole Vansteenkiste : “Willy Deleu kon heel verstandig praten over van alles en nog wat. Zulke mensen zijn doorgaans intelligent. Al na zijn eerste moord was Willy geen man om in de gevangenis te stoppen. Hij moest toen al geïnterneerd worden. De Ieperse psychiater Roger Deberdt verwittigde toen al : ‘Hij gaat het nog doen’. Twintig jaar later pleegde hij zijn tweede moord. Bij Willy maakte een klets in iemands gezicht en iemand doden geen verschil uit.”
Inspecteur JPT
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier