Op 18 april 1994 bracht ex-legionair en glazenwasser Bruno Cools (36) uit Oostende Christa Corneillie (36), moeder van zeven kinderen, om het leven. Het slachtoffer wou niet ingaan op zijn seksuele driften.
Op zijn assisenproces in maart 1997 bleek hoe gruwelijk Bruno Cools tewerk ging. Precies volgens het boekje zoals de soldaten van het vreemdenlingenlegioen aanleren bij mesgevechten op leven en dood. Legionair Clément Jules – zijn valse naam bij het Franse legioen – bracht het slachtoffer negen messteken toe. De assisenjury achtte Bruno Cools schuldig aan doodslag op Christa Corneillie. Hij werd veroordeeld tot 28 jaar celstraf. “Ik vind van mezelf dat ik schuldig ben. Ik heb enorme spijt, maar wou geen kwaad doen. Ik beloof mij in de toekomst te gedragen”, luidde zijn reactie op het vonnis.
“Van mij kun je een sigaar krijgen”
Christa Corneillie ging die voor haar fatale avond een pakje friet kopen, maar verzeilde in café De Drie Trapjes in de Torhoutse Steenweg in Oostende. Bruno Cools zocht haar gezelschap op en trakteerde er zijn toekomstig slachtoffer op meer dan een pint. Toen de dronken vrouw om een sigaret bedelde, alludeerde de ex-legionair en trotse macho met de woorden “van mij kun je een sigaar krijgen” op zijn (naar eigen zeggen) goedgeschapen geslachtsorgaan.
Wat er nadien – toen beiden samen het café verlieten – precies gebeurde, bleef aanvankelijk onduidelijk. Eerst beweerde Bruno Cools dat zij seksuele betrekkingen hadden in de kelder van de woning van zijn ma en dat Christa nadien in het Vogelzangpark door drugtrafikanten verkracht en vermoord werd. Maar getuigen hoorden dader en slachtoffer al ruzie maken op weg naar het Oostendse stadsparkje. Bruno Cools zei in een latere versie dat Christa haar schoen verloor, struikelde en zich aan haar wenkbrauw verwondde: “Ik heb haar niet geslagen. Maar in het park kreeg ik plotseling zin en vroeg haar om haar kleren uit te doen. Wij hebben vervolgens gevrijd. Zij bood geen weerstand. Ik heb haar niet verkracht.”
“Bruno Cools wou bubbelen”
Vreemd genoeg herinnerde Bruno Cools zich niet meer wat er zich achteraf afspeelde. “Ik trok opnieuw mijn kleren aan en toen is er iets in mijn hoofd ontploft. Ik weet alleen nog dat ik een gorgelend geluid hoorde. Maar pas nadien vernam ik dat Christa dood was.” Uit de lijkschouwing bleek dat Christa Corneillie afgeslacht werd. Haar lichaam vertoonde negen messteken: vier in de hals en vijf in de borsttreek. De keel werd op diverse plaatsen opengesneden, terwijl de longen, het hart en de lever doorboord werden.
Openbare aanklager Jean-Luc Cottyn zei op het assisenproces dat er geen twijfel bestond over de schuld : “Het motief is zo klaar als pompwater. Bruno Cools wou ten allen koste bubbelen : hij wou seks in alle standjes. Maar toen Christa tegenstribbelde vreesde hij dat zij klacht zou indienen net zoals hij eerder met een meisje in Noorwegen gedaan had. Daarom maakte hij zijn slachtoffer op een gewelddadige manier af.”
Onweerstaanbare dwang
Mr. Rik Vanderhaeghe, de jonge, Brugse pro-deoraadsman van de beschuldigde, riep het beruchte artikel 71 van de strafwet in: “Mijn cliënt heeft een beestachtige daad gepleegd. Maar hij wist niet meer wat hij deed, hij handelde onder een onweerstaanbare dwang. Bruno Cools was helemaal niet de sluwe, listige dader, die bedachtzaam en berekend handelde. Indien hij doelbewust zijn slachtoffer had willen doden, had hij aan één gerichte messteek voldoende. Achteraf verborg hij trouwens zijn wapen niet en zocht hij niet meteen een plausibele verklaring voor de feiten.”
Ten slotte zei de advocaat dat er geen sprake was van verkrachting, omdat het jeansrokje van Christa Corneillie netjes opgeplooid onder haar hoofd lag. Maar de jury dacht er anders over…
Verkrachting van Noors meisje en drugsmokkel
Bruno Cools had ook nog zijn verleden tegen zich. In augustus 1987 verkrachtte hij brutaal een Noors meisje toen hij met een rondreizend circusgezelschap door Scandinavië toerde. Hiervoor kreeg Bruno Cools zestien maanden gevangenisstraf, ook al hield hij vol: “Het meisje deed een valse aangifte. Ik heb nooit ervaren dat zij geen seksuele betrekkingen wou of bang was. Ik dacht dat zij een spelletje speelde.” Die verkrachting is trouwens niet het enige misdrijf dat op het strafblad van Bruno Cools vermeld wordt.
Tot twee keer toe werd hij door een Britse rechtbank veroordeeld wegens het smokkelen van hasj vanuit Nederland naar Groot-Brittannië. Voor die feiten kreeg hij achtereenvolgens achttien maanden en drie jaar celstraf. Toen Bruno Cools in maart 1994 vrijkwam en Engeland uitgewezen werd zat hij financieel volledig aan de grond. Hij werd opgevangen in het Brugse Home voor Daklozen, maar kon tijdens de weekends bij zijn moeder in Oostende terecht.
Drie dochters en vier zonen
Het slachtoffer Christa Corneillie, die op haar 37ste verjaardag begraven werd, woonde vroeger met haar ouders in Lichtervelde en Torhout. In Torhout trouwde ze op 18 april 1974. Met haar man ging ze een tijdje in Koekelare wonen om uiteindelijk naar Oostende te verhuizen. Ze kreeg drie dochters en vier zoons. Dag op dag twintig jaar na haar huwelijk werd ze gedood.
Inspecteur JPT
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier