De moegetergde onderwijzer André Brouckaert uit Ardooie sloeg zijn moeder Anna Pollentier met een bijl het hoofd in. Oudermoord is het zwaarste misdrijf in ons strafrecht. André zat slechts korte tijd in de cel.
Elke week blikt onze gerechtsverslaggever Jean-Pierre Terryn alias Inspecteur JPT terug op een van de spraakmakendste gerechtelijke affaires in onze provincie.
In januari 2000 oordeelde de assisenjury André Brouckaert schuldig aan oudermoord. Normaal staat daar levenslang tegenover. Maar er waren verzachtende omstandigheden. Het tirannieke karakter van zijn moeder dreef hem zover. Openbaar aanklager Jean-Luc Cottyn vorderde tien jaar opsluiting. De Gentse strafpleiter Filip Van Hende, advocaat van de beschuldigde, pleitte artikel 71 uit het strafrecht: uitlokking. Mr. Van Hende stuurde op vrijspraak aan. Het assisenhof veroordeelde de Ardooise onderwijzer uiteindelijk tot slechts vijf jaar cel, waarvan drie jaar effectief. Met aftrek van honderd dagen voorhechtenis kwam André Brouckaert vlug vrij. André Brouckaert verhuisde nadien naar Oostende.
Hallo, ik vermoordde mama
Die fatale maandagochtend 12 mei 1997 belde leerkracht André Brouckaert – toen 51 jaar – zelf op aanraden van zijn Tieltse schooldirecteur Alfons De Fleur de rijkswacht op met de laconieke mededeling dat hij zijn inwonende mama gedood had. De speurders troffen in een zetel in de keuken inderdaad de levenloze Anna Pollentier (78) aan. Haar voorhoofd was verbrijzeld. Het bebloede moordwapen _ een bijl _ lag in de wasbak…
Vrouw verstopt
André Brouckaert reageerde ogenschijnlijk alsof er niks gebeurd was. Beleefd en gelaten vertelde hij aan de rijkswachters dat de situatie met zijn moeder niet meer leefbaar was en dat hij haar daarom gedood had. Hij zei dat hij was moegetergd door haar tirannieke gedrag. Enkele minuten eerder had hij ook aan zijn schoolhoofd Alfons De Fleur en aan vriendin-des-huizes Regina Bruneel opgebiecht dat hij zijn mama het leven ontnam.
Volgens Regina Bruneel was Anna Pollentier de vorige dag erg agressief. Zij verdacht er haar zoon van dat hij een vrouw in zijn kamer verstopt hield. Waarop André Brouckaert aan Regina Bruneel te verstaan had gegeven dat hij zelfmoord wou plegen door verhanging. De vrouw bevestigde aan de speurders dat Anna Pollentier een moeilijk persoon was om mee te leven.
Kijken onder de lakens
Anna Pollentier was ziek en halfblind. Haar zoon verzorgde haar en nam alle huishoudelijke taken op zich. Tijdens zijn eerste verhoor zei André Brouckaert dat zijn moeder hem er de laatste tijd ten onrechte van beschuldigde dat hij seksuele betrekkingen had met een vriendin : “Zij keek zelfs onder de lakens en sloeg met een stok tussen de bedden, om te controleren of er geen vrouw in mijn bed lag ! De stoppen zijn bij mij doorgeslagen, toen zij mij voor de zoveelste keer verwijten naar het hoofd slingerde.” André Brouckaert sloeg zijn moeder drie keer met een hakbijl op het voorhoofd. Een daad die hem naar eigen zeggen een gevoel van ontlading gaf.
Achter het drama schuilt het bizarre levensverhaal van een ietwat wereldvreemde zoon en een egoïstische moeder, die haar zoon aan zich vastkluisterde door emotionele chantage. Anna Pollentier baatte jarenlang een café in Roeselare uit, terwijl vader Albert Brouckaert handelsreiziger was.
Eeuwige vrijgezel
Zoon André had in zijn leven drie keer verkering. Op z’n veertigste besloot hij vrijgezel te blijven. Bij de bouw van zijn huis in de Legestraat in Ardooie verklaarde hij in een document voor de notaris dat zijn ouders levenslang bij hem mochten inwonen. In 1991 overleed zijn vader en de daaropvolgende jaren moest André almaar meer klachten en verwijten van zijn dominerende moeder aanhoren.
Anna Pollentier leed aan diverse kwalen (waaronder suikerziekte) en had elke avond een insulinespuit nodig. Zij beeldde zich in dat zij vrouwenstemmen hoorde en kwam ‘s nachts om de haverklap de slaapkamer van haar zoon binnen. Op den duur zag die het niet meer zitten. Jarenlang had hij zich voor zijn moeder weggecijferd. Zijn enige hobby’s waren kunstschilderen en gokken op paardenwedstrijden. Een maand voor de feiten contacteerde hij zijn huisarts als een noodkreet. Maar die hulp kwam te laat.
Inspecteur JPT
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier