Armoezaaier Arthur Vanhooren uit Brugge neemt wraak op vrouwen na vijf mislukte relaties en wurgt zijn verovering van een nacht, de psychiatrische patiënte Brigitte Van Wassenhove. ‘Tuurke’ krijgt levenslang voor lustmoord.
Elke week blikt onze gerechtsverslaggever Jean-Pierre Terryn alias Inspecteur JPT terug op een van de spraakmakendste gerechtelijke affaires in onze provincie.
Op zaterdag 5 juli 1997 verdween de 32-jarige Bruggelinge Brigitte Van Wassenhove spoorloos uit het psychiatrisch ziekenhuis Onze-Lieve-Vrouw in Sint-Michiels. Zij verbleef er als vrije patiënte. Aanvankelijk werd haar verdwijning niet als onrustwekkend beschouwd, want Brigitte verliet af en toe de instelling zonder een bericht achter te laten.
Pas twee dagen later begon men zich echt zorgen te maken aangezien Brigitte Van Wassenhove haar medicatie strikt moest volgen. De Cel Verdwijningen van het Centraal Bureau van Opsporingen (CBO) trad op verzoek van de Brugse procureur Berkvens in actie. Maar een huiszoeking in de kamer van de patiënte en het verhoor van een paar mannen – Brigitte Van Wassenhove was makkelijk beïnvloedbaar en weinig weerbaar – leverden niks op.
Een doordringende geur uit de brievenbus
Op 24 juli 1997 meldde Maria Derijcke aan de politie dat er een doordringende geur kwam uit de brievenbus van haar woning in de Oude Gentweg in Brugge, die door Arthur Vanhooren gehuurd werd. Vrienden van laatstgenoemde waren ongerust, omdat zij Arthur sinds het begin van de maand niet meer gezien hadden. Hij was naar verluidt depressief wegens financiële problemen en relationele moeilijkheden met zijn vriendin Marie-Rose Couckuyt.
Tijdens de huiszoeking trof de Brugse politie op het bed in de slaapkamer een lijk in verregaande staat van ontbinding aan. Het lichaam was ten gevolge van de ontbinding onherkenbaar, zodat de opgevorderde dokter ‘het verdachte overlijden van Arthur Vanhooren’ vaststelde. Een vriend identificeerde het lijk trouwens aan de hand van twee ringen en een armtatoeage. Maar een dag later meldde Lisette Lowyck aan de politie dat zij zopas een telefoontje gekregen had van haar doodgewaande zoon Arthur. Hij zei al wenend: “Ma, ik heb iets misdaan…” Toen Arthur Vanhooren (toen 39 jaar) diezelfde avond naar de woning van zijn ma trok, werd hij door de politie onderschept. Hij ging meteen tot bekentenissen over.
Gewurgd met een touw
Naar eigen zeggen had de depressieve Arthur Vanhooren op zaterdag 5 juli 1997 anderhalve bak bier gedronken. Om tot rust te komen wandelde hij wat in de buurt van de Onze-Lieve-Vrouweziekenhuis rond, waar hij een gesprek aanknoopte met een zekere Brigitte, die hem een sigaret vroeg. Zij stelde hem zelf voor de instelling te verlaten, waarna beiden naar Arthurs woning in de Oude Gentweg wandelden.
Arthur had er seksuele betrekkingen met het slachtoffer, dat hij nadien wurgde omdat zij niet bij hem wou blijven en terug wou naar de instelling. Voor de moord gebruikte hij het touw van de lichtschakelaar, die boven zijn bed hing. Toen hij besefte dat Brigitte dood was, trok Arthur Vanhooren naar het Brugse café Ad Fundum en verbleef twee dagen bij zijn vriend Freddy Craeye. Nadien woonde hij enkele weken in het Kortrijkse home Emmaüs.
Wraak op zijn vijf vorige vrouwen
Aanvankelijk werd Arthur Vanhooren enkel gearresteerd op verdenking van doodslag. Van voorbedachtheid – de kwalificatie die nodig is voor moord – was toen nog geen sprake. Maar achteraf bekende Arthur Vanhooren aan de Brugse onderzoeksrechter Paul Gevaert dat hij naar de Onze-Lieve-Vrouweziekenhuis was gegaan met de bedoeling ‘een meisje te vinden’. Hij wou wraak nemen omdat zijn vriendin Marie-Rose Couckuyt hem verlaten had. Hij zou trouwens tegen de zin van het slachtoffer seksuele betrekkingen hebben gehad. Toen zij tegenspartelde, wurgde hij haar. Bovendien smoorde hij Brigitte nog met een hoofdkussen om er zeker van te zijn dat zij dood was.
Wetsdokter Hubert Floré bevestigde na de autopsie de doodsoorzaak door wurging. Maar het touw van de lichtschakelaar hing nog intact boven het bed. Kennissen van Arthur Vanhooren herinnerden zich trouwens nog dat de dader hen enkele dagen voor de feiten in een dronken bui gezegd had : “Als ik nog aan een vrouw geraak, kraak ik haar nek, zodat ze niet meer kan weglopen.” Tijdens een nieuw verhoor verklaarde Arthur Vanhooren dat hij enkele dagen voor de feiten ook nog seksuele betrekkingen had gehad met een oudere blinde vrouw, van wie hij 2.000 ‘oude Belgische’ frank stal. Maar hij had naar eigen zeggen zin in een jongere en makkelijker prooi. Hij wist dat er in het Onze-Lieve-Vrouwinstituut patiënten waren met wie je kon doen wat je wilde.
Zoeken naar geschikt slachtoffer
Arthur Vanhooren speelde naar verluidt al drie weken met de gedachte om een vrouw naar zijn woning te lokken, seksueel te misbruiken en daarna te doden. Op die manier wou hij wraak plegen op zijn vijf vorige vrouwen met wie hij niks anders dan tegenslagen en miserie had gekend. Hij bekende dat hij een ander touw onder zijn hoofdkussen gelegd had, waarmee hij de eerste de beste vrouw die hij onder handen kreeg zou wurgen. “Die gedachte speelde voortdurend in mijn hoofd, ik zocht enkel nog een geschikt slachtoffer”, zei hij tegen de onderzoeksrechter. Eerst wou hij de blinde vrouw doden, maar hij zag van dat plan af omdat enkele getuigen hen die avond samen in een kroeg bemerkt hadden…
Arthur groeide in een probleemgezin op
Hoewel de levensloop van Arthur Vanhooren zijn misdrijf niet kan verschonen, verklaart hij toch deels waarom hij de feiten pleegde. Arthur Vanhooren groeide in een probleemgezin op. Vader Gilbert Vanhooren kon zijn stiefdochters niet gerust laten en moeder Lisette Lowyck verwaarloosde haar kinderen. Lisette Lowyck was voorheen getrouwd met Arthur Alfvoet. Hij is de natuurlijke vader van zowel Arthur, als Jean-Pierre Vanhooren. Arthur Alfvoet werd in 1935 tot levenslange dwangarbeid veroordeeld wegens de dubbele moord op een bejaard echtpaar, dat in de Noordzandstraat in Brugge een winkel in witgoed uitbaatte. Broer Jean-Pierre Vanhooren kreeg in oktober 2001 twee jaar celstraf, waarvan de helft voorwaardelijk, voor het toebrengen van negen messteken aan zijn vrouw Brigitte Cleenwerck.
Arthur Vanhooren behaalde een diploma A4 mechanica en trok in 1978 in bij de ouders van zijn toenmalige vriendin Anne-Marie Fransen, met wie hij in 1982 trouwde. Een jaar later al liep het huwelijk spaak. Anne-Marie verliet haar man wegens zijn wangedrag. Hij wou niet werken en dronk veel. En als hij zat was, werd hij agressief. In 1985 leerde Arthur Vanhooren Marijke Desmet kennen, met wie hij een dochtertje kreeg. Maar de vader keek nooit naar zijn kind Bianca om.
Tuurke dronk te veel
Na de breuk met Marijke, ging Arthur in 1988 samenwonen met Edith Desmet. Toen ook zij hem verliet, nam de betichte een overdosis pillen in en verbleef een tijdje in de instelling Reigerlo in Beernem. Een jaartje later ging hij in Blankenberge een relatie aan met de dakloze Ludwine Dedaene en nadien had hij een korte verhouding met Rita Roegiers. In 1993 leerde hij Marie-Rose Couckuyt in Kortrijk kennen. Van september 1995 tot juni 1997 leefden zij samen in een huisje in de Oude Gentweg in Brugge. Toen Roos hem verliet en terugkeerde naar Kortrijk, begon de werkloze Arthur Vanhooren zwaar te drinken en broedde zijn wraakplan uit.
Arthur Vanhooren werd in januari 1999 door het West-Vlaamse assisenhof veroordeeld tot levenslange celstraf.
Inspecteur JPT
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier