“In Roeselare zijn het doeners”

Yves Rosseel is Gentenaar en sinds vijf jaar algemeen directeur van kenniscentrum ARhus, dagelijks pendelt hij naar de Rodenbachstad. Hij is daarbij onder de indruk van de mentaliteit die hier heerst. “Meer nog dan elders in West-Vlaanderen is de ondernemersgeest hier enorm en dat vind ik fantastisch”, vertelt Yves.

Yves Rosseel is afkomstig van Veurne, maar woont ondertussen al meer dan dertig jaar in Gent. Hij begon als systeemanalist bij de Groep Eternit maar legde zich al snel toe op artiestenmanagement en belandde zo in de raad van bestuur van muziekcentrum De Bijloke. In 2000 ging hij er als directeur aan de slag en zorgde er op tien jaar tijd voor dat het centrum uitgegroeid is tot een van de places to be. In mei 2012 begon hij aan zijn taak als algemeen directeur van kenniscentrum ARhus. “Ik heb in Gent gestudeerd en ben nooit weergekeerd. Dat was eigenlijk geen optie, want in Veurne is er echt niets. Het was geen expliciete keuze, maar een logisch gevolg van mijn verlangen naar vrijheid toen.”

Grijze stad

“Op dat moment was Gent overigens nog niet de hippe stad zoals dat vandaag het geval is. Gent was een grijze stad, waar niemand wou wonen en waar je een huis kon kopen voor een appel en een ei. Het is maar twintig jaar geleden dat de kentering kwam, onder burgemeester Frank Beke werd er een nieuw mobiliteitsplan ingevoerd en was er een grootse restauratie. Gent is flink veranderd, maar voor mij blijft het een provinciestad. Er is maar één stad in Vlaanderen en dat is Antwerpen.”

Ondertussen pendelt Yves al vijf jaar bijna dagelijks van Gent naar Roeselare. “Het is ongelofelijk hoe snel de tijd gaat en hoeveel er ondertussen veranderd is. Ik voelde me al van bij het begin verwant met de mentaliteit die hier heerst. West-Vlamingen zijn doeners en ondernemers, maar in Roeselare was dat nog dat tikkeltje meer. Als nieuwkomer zullen ze eerst wat argwanend naar je kijken, maar eens je jezelf bewezen hebt, openen er zich wel heel wat deuren. Roeselarenaars denken graag vooruit, zijn erg ambitieus, ARhus is daar denk ik het beste voorbeeld van. Het viel me van bij het begin ook al op hoe sterk het contact is met ondernemers, in Gent was dat niet zo. Sowieso gaat het er hier een stuk persoonlijker aan toe dan in Gent bijvoorbeeld.”

“Ik heb geen identiteitsgevoel zoals dat bijvoorbeeld in Roeselare sterk aanwezig is. Ik voel me geen Veurnenaar, noch Gentenaar of Roeselarenaar. In het boeddhisme is er een gezegde dat zegt ‘wie thuis is in zijn hoofd, is overal thuis’, en dat vat eigenlijk perfect mijn levensvisie samen. Maar ik ben wel heel loyaal aan de plaats waar ik werk en smijt me sowieso voor de volle 100 procent.”

Geen hokjesdenken

“De mensen vroegen mij vijf jaar geleden wel eens wat ik als cultuurmens in een handelsstad als Roeselare te zoeken had, maar dat was voor mij net een uitdaging. Ik denk niet graag in hokjes en zie het graag ruimer. Ik merk dat er hier net heel veel creativiteit aanwezig is. In ARhus mogen we mensen ontvangen van alle kleuren en leeftijden, in de Gentse cultuurwereld was dat minder het geval. Dat had ik eigenlijk niet direct verwacht in Roeselare.”

Pioniersrol

Met KW kaapt Gent, het project waarbij we Gent nog meer als de hoofdstad van West-Vlaanderen in de kijker zetten, pakken we uit met een pop-up redactie in De Krook, dat is de nieuwe bibliotheek op het Zuid in Gent. Interessant om te bekijken, zeker ook voor Yves Rosseel die als inwoner van Gent mee het kenniscentrum in Roeselare vorm gegeven heeft. “De invulling is erg vergelijkbaar met die van ARhus, waarbij we de jongste jaren duidelijk een pioniersrol hebben kunnen spelen. Ik was bij de opening en merk veel raakpunten. Het grote verschil is dat De Krook eigenlijk het overkoepelend geheel is van verscheidene organisaties met enerzijds de bibliotheek, en anderzijds hebben ze met de Universiteit van Gent en IMEC twee partners die fysiek aanwezig zijn in het gebouw en daartoe dus sowieso op elkaar aangewezen zijn. Wij hebben er bewust voor gekozen om ons als kenniscentrum te profileren en werken ook samen met andere organisaties, maar zijn aan niemand gebonden en dat zorgt voor meer vrijheid. Het belangrijkste is dat de burger beter wordt van het project, iets waar we bijvoorbeeld met ARhus in slagen. Pas over drie jaar kun je echt een evaluatie maken van de werking. Sowieso is het een fantastisch gebouw, een landmark in een verloederd stadsdeel.”