Eind juni zetten Aline Knockaert en Eddy Decloedt een punt achter een lange carrière als zelfstandige ophalers van huisvuil. Aline en Eddy zijn niet alleen een koppel in het dagelijkse leven, ze werkten ook 33 jaar samen. Aline: “Het is tijd om van ons leven te genieten.”
Aline Knockaert (61) en Eddy Decloedt trouwden in 1987 en namen op 1 januari 1988 de huisvuilophaling over van Alines vader Michel. Aline kende al de knepen van het vak, want ze liep al enige tijd achter de wagen om de zakken op te halen. Eddy werkte toen met zijn vader Etienne in de bouw. “De firma waarvoor we werkten, was gespecialiseerd in het herstellen en bouwen van golfbrekers”, vertelt Eddy. “Ook een zware job, maar toch was de overgang naar de huisvuilwagen groot.”
Geen enkel ongeval
In hun beginjaren haalden Aline en Eddy huisvuil op in Jabbeke, Oudenburg, Roksem en Westkerke. “Daar kwam ook nog snoeihout bij, groot huisvuil – waarvoor we toen een open vrachtwagen hadden – en in Zerkegem stonden we ook twaalf jaar in voor pmd en papier”, gaat Eddy verder. “ Mensen denken dat we maar de zakken in de wagen te gooien hebben en dat daarmee de kous af is. Daar komt echter veel bij kijken.”
“We werken van dinsdag tot donderdag 12 uur per dag”, pikt Aline in. “We rijden op en af naar de verbrandingsoven waar we zelf moeten lossen. De rest van de week dient om papierwerk in orde te maken en de wagen indien nodig te kuisen. En ik kan je verzekeren dat het door het toenemende verkeer een zware klus is om veilig te rijden. Na drie dagen ben ik doodmoe. Gelukkig hebben we in die 33 jaar geen enkel ongeval gehad.”
Meer afval
“ Weet je dat we de eerste twaalf jaar van onze activiteit geen vakantie konden nemen? Dankzij de toenmalige burgemeester Dereeper is daar toen verandering in gekomen en mochten we een ophaling schrikkelen . Ik ben hem daar nog altijd dankbaar voor.”
“Het laatste jaar was heel stresserend. Er stonden veel meer zakken om mee te nemen. Sommige gezinnen hadden er wekelijks van drie tot wel negen exemplaren. Ik hou dit jaar het gewicht per dag bij. Dat draait al een hele tijd rond de 15.000 kilo. In de voorbije vijf maanden haalden we maar eventjes 593.000 kilo op. Dat is 20.000 kilo meer per maand sedert corona, en dat op een totaal van 4.042 woningen. In veel zakken zitten etensresten. Ongelooflijk hoeveel eten wordt weggegooid”, zegt Eddy.
Dief
Dat Aline en Eddy stoppen als huisvuilophalers, heeft in Oudenburg al goed de ronde gedaan. “Door een bericht van Danie Vermeersch op Facebook, liep het als een vuurtje. We kregen intussen massaal berichtjes van begrip en spijt ”, aldus Eddy, die al enige tijd met zijn rug sukkelt.
“Enkele anekdotes zullen ons altijd bij blijven. Zeker die morgen dat we vroeg in centrum Oudenburg aan de ophaling bezig waren en we iemand in peignoir de weg zagen oprennen. Hij achtervolgde een persoon die blijkbaar bij hem had ingebroken. Ik ben dan achter die dief gelopen en kon hem grijpen. Ik heb hem aan het stadhuis zeker een uur in de greep gehouden tot de rijkswacht kwam ”, lacht Eddy, terugdenkend aan dit voorval.
Spuiten en naalden
“Je kan niet geloven wat mensen allemaal in hun huisvuilzak steken. Ooit zat in een zak een dode hond, al in staat van ontbinding. Nog erger was wat we vonden aan de school in Roksem. Al een paar keer stonden daar zakken waar bloed uit liep. Tot ik op een keer samen met een juf toch wilde weten wat daar instak: ingewanden en koppen van schapen. Walgelijk! Ik heb toen de stad en de politie verwittigd. Bleek achteraf dat iemand in de buurt illegaal slachtte en die zakken dan maar aan de school dropte.”
“Eng was onlangs toen ik een prik kreeg van een naald. In de huisvuilzak van een dierenarts zaten 21 spuiten met de naalden er nog op. Na bloedonderzoek bleek dat ik een lichte vorm van hepatitis B had opgelopen. De bewuste dierenarts heeft toen wel alle kosten vergoed”, vertelt Eddy Decloedt.
Tomaten
“Gelukkig zijn er ook leuke anekdotes”, vult Aline aan. “Zoals die van een mevrouw die ging verhuizen. Ze had al haar schoenen in een grijze vuilniszak gestoken. Ze had echter niet haar huisvuil buiten gezet. Wel de zak met de schoenen. Die was, net voor ze het besefte, in onze laadruimte was verdwenen. En, neen, we konden die er niet uithalen.”
“En ik heb Eddy ooit eens achtergelaten langs de vaart. Ik kijk altijd in mijn spiegels en camera als hij op de wagen staat, maar die keer blijkbaar niet. Ik was al een heel eind verder toen ik merkte dat Eddy niet mee was. Ik ben dan achteruit gereden tot bij hem”, lacht Aline. “En weet je nog die keer dat je gezegend werd met tomaten en champignons? Dat was toen we nog met onze vorige wagen reden die op een andere manier de zakken binnen trok. Regelmatig sprong een zak open. Dus ook die keer”, vult Eddy aan.
Respect
Op dinsdag 30 juni rijdt de rode huisvuilwagen van Aline en Eddy voor de laatste keer door Roksem en Westkerke. “Of we het zullen missen? Neen, er zal een last van ons vallen , want we hebben 33 jaar heel plichtsbewust onze job gedaan. Wel zullen we het contact met de inwoners, van wie we veel respect kregen, missen. En de kindjes die zwaaien.”
De ophaling wordt vanaf 1 juli overgenomen door de firma Dekeyser uit Sint-Andries, al jaren actief in Ettelgem. De dagen blijven dezelfde. “ Binnen twee jaar zullen we een aanbesteding voor het hele pakket uitschrijven ”, laat burgemeester Anthony Dumarey weten.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
