Heidi Coudron: “Klaroenblazers worden overal op handen gedragen”

Door de coronacrisis blijft een deel van haar stock onverkocht, maar dat laat Heidi Coudron, zaakvoerster van kledingwinkel ZPS, niet aan haar hart komen. “Ik ben een positief iemand en bij problemen probeer ik creatief te zijn”, vertelt Heidi, die ook een link heeft met de Menenpoort. Haar man Jan Callemein is al twaalf jaar klaroenblazer.

Met de lente die voor de deur stond, waren Heidi Coudron en haar team van ZPS in de Vooruitgangstraat helemaal klaar om de nieuwe zomercollectie voor te stellen, maar toen kwam de lockdown. “Toen hebben we twee maanden stilgelegen”, zegt Heidi. “We hebben wel online verkocht via Facebook, maar dat was maar een fractie van de normale omzet en bovendien erg arbeidsintensief. Maar ik heb daar enorm veel voldoening uitgehaald door de feedback van de klanten. Al die positieve reacties en complimentjes, dat doet je altijd opnieuw deuredoen.”

Hoe gaat het nu?

“Nu is het superdruk bij ons in de winkel. We krijgen nog steeds veel reacties op de fotoshoots die we gedaan hebben en nog altijd doen. We denken er niet te veel over na, maar ik heb veel energie en enthousiasme. Ik ben een positief ingesteld iemand. Ik zal niet bij de pakken blijven zitten. Ik zal creatief zijn. De gevolgen zullen we wellicht pas op het einde van het jaar merken.”

Ik kan me voorstellen dat het toch een mokerslag was. Jullie hadden wellicht net de stock voor de lente-zomer gekocht?

“Die was al bijna een jaar voordien aangekocht. Naar de toekomst toe zal je sowieso wat voorzichtiger zijn. Je weet nooit wat er nog komt. Maar wat er is, is er. Er is inderdaad een groot deel van de stock die we waarschijnlijk niet meer verkocht zullen krijgen. Al de geklede collecties voor de communies en zo. Dat is passé. Maar ik sta er niet te veel bij stil. We werken nu goed en we gaan met positieve gedachten verder doen.”

Wat gebeurt er dan met die stock?

“Ik hou één keer per jaar een stockverkoop zomer en het andere jaar een stockverkoop winter. We doen ook elk jaar een schenking voor het goede doel. Dit jaar waren er twee. Welzijnsschakel Te Goare en de Gambia Helpers. Liever dat dan een opkoper. Zo kan je tenminste mensen gelukkig maken.”

“Opofferingen horen erbij voor het gezin van een klaroenblazer”

Hoe is het om getrouwd te zijn met een klaroenblazer?

“Jan (Callemein, red.) doet het als sinds 2008. Ik vind dat het grootste engagement natuurlijk van de klaroenblazer zelf komt. Ik sta er iedere keer van te kijken hoe hij het kan opbrengen. Hoe alle klaroenblazers het kunnen opbrengen om daar iedere andere week elke avond te staan. Je moet fris gewassen, netjes in het pak, stipt om 20 uur hier staan en ik vind dat persoonlijk echt waar een heel grote opgave. Ik ben wel trots natuurlijk.”

Voor de gezinsgenoten is het wellicht ook aanpassen. Om 20 uur samen eten zit er niet in …

“Of op een mooie zomeravond eens naar de zee rijden … Er wordt wel eens onder elkaar gewisseld, maar je kan dat ook niet iedere keer doen. Toch niet voor zulke dingen. En ja, er komen ook opofferingen van het gezin. Bijvoorbeeld met kerstavond staan ze hier te blazen. Vorig jaar liepen ze nog weg van een trouwfeest. Maar goed, dat neem je erbij.”

Kom je ook vaak kijken naar de Last Post?

“Niet heel veel, maar toch een paar keer per jaar. En ook bij speciale gelegenheden af en toe. Jan is trouwens in 2012 naar Australië mogen gaan – jammer genoeg mocht ik niet mee – maar voor die klaroenblazers was dat fantastisch. Ze leggen daar ook veel contacten. In het buitenland wordt enorm geapprecieerd wat ze doen. Ze worden er echt op handen gedragen. Veel toeristen die komen, hebben een verhaal over een familielid of zo. Ik denk ook dat dat het is wat hen drijft om verder te doen.”

Word je soms nog geraakt door de Last Post?

“Absoluut, het is toch telkens een kippenvelmoment. Jan had de eer om als eerste hier alleen te blazen tijdens de lockdown. Ik kon er niet bij zijn, maar toen ik dat filmpje zag was ik er zo door geraakt. Adembenemend.”

Je bent van Zonnebeke, maar woont al sinds 1997 in Ieper. Voel je je een echte Ieperlinge?

“Ik ben de liefde gevolgd. Jan was bij de brandweer en wilde in Ieper bij de brandweer blijven. Ik voel me zeker al Ieperling, hoewel ik me pas echt Ieperling ben beginnen voelen toen ik in Ieper begon te werken. Ik heb een hele tijd eerst in Roeselare gewerkt en toen deed ik bijvoorbeeld ook boodschappen in Roeselare.”

Heb je hier favoriete plekjes?

“Mijn favoriete terrasje is alvast dat van Ariane. Ik wandel veel en liefst waar het rustig is, zoals de Vestingen en de Verdronken Weiden. In de stad wandel ik minder graag. Ik durf het niet te luid te zeggen, maar eigenlijk ben ik blij dat er nu minder toeristen zijn. Soms vond ik het te druk. Ik zoek liever de rust en de natuur op.”