Harold Naeye: “Mijn fiets staat nog altijd waar hij vijf maanden geleden stond”

Nu de zomervakantie echt aangebroken is, moet iedereen flexibel zijn. De een kan zijn reisplannen uitvoeren, terwijl de ander ze moet annuleren of op zoek gaat naar een andere bestemming. Sommigen zweren bij een staycation. Dan heb je van al die stress geen last. In de komende weken laten we telkens iemand aan het woord die vertelt wat corona met hem of haar deed en dromen we ook even weg met wat reizen voor hen betekent of moet zijn.

Als beroepsfotograaf ziet Harold Naeye (55) uit Zillebeke de coronawerkelijkheid misschien met nog betere ogen. “Tijdens mijn vele coronawandelingen kwam ik op de markt de aanhangwagen van de Ieperse politie tegen met de tekst ‘verboden stil te staan’ Toch een beetje contradictorisch, want heeft deze crisis ons niet verplicht om stil te staan?”

Harold is een aanhanger van ‘ikkooplokaal’. “Fijn dat de mensen hun profielfoto’s op Facebook aanpassen met die slogan. Zo voelen we ons gesteund. Al heb ik daar natuurlijk ook mijn bedenkingen bij toen ik hoorde dat er een uur na het opengaan van de grenzen weer files waren richting Auchan in Frankrijk.” Nieuwe zaken heeft Harold niet ontdekt. “Ik ben geen brood beginnen bakken en heb ook niet leren breien. Mijn fiets staat nog altijd waar die vijf maanden geleden stond.”

“Slechte of favoriete vakantie-ervaringen hebben we niet, omdat we vaak geen verwachtingen hebben”

Toch heeft de coronacrisis iets teweeggebracht. “Je had plots tijd en niets hoefde, maar het kon als het mocht welteverstaan. De donkere kamer werd weer op punt gezet en ik schakelde weer over naar analoge fotografie. De geur van ontwikkelbaden en het wachten op resultaat zijn ook een vorm van beeldig onthaasten”, weet de beroepsfotograaf.

Als een volleerd socioloog zegt Harold dat er na het ‘vakantiegevoel’ nu ‘de’ vakantie komt. “Buitenlandse verre reizen zitten er niet in en iedereen promoot nu de staycation. In Ieper zitten we met de wederopbouw die centraal staat, zoals de Rijselpoort in de stellingen en overal terrasjes met palletten. Een Ieper zonder Engelse toeristen: jarenlang serveerde je thee in de stad en plots van de ene op de andere dag vraagt haast niemand er nog. Zijn we er klaar voor? Met een treintje om de mensen naar horeca op de markt te brengen, gaan we het niet oplossen.”

Atlantic Wall

Harold Naeye ziet kunstparcours op de vestingen met tentoonstellingen en poëzie. “Ik zie mogelijkheden genoeg in een stad waar de K van kunst hier vooral voor Koor en Koers staat. Op dit ogenblik maak ik deel uit van het project ‘Menen ingekaderd’: een openluchtmuseum waar alle bewoners hun venster ter beschikking stellen van kunstenaars groot en klein. Ze creëren zo een artistiek wandelparcours die door de stad meandert zoals de Yperley dat hier vroeger deed.”

Zelf had Harold Naeye ook vakantieplannen, die hun oorsprong vinden in een fotoboek dat hij op een of andere rommelmarkt kocht met beelden van de Atlantic Wall. “Het was mijn bedoeling om dit boek aan te passen en dezelfde plaatsen in beeld te brengen anno 2020, maar ik stel dat nu uit. Vakantieplannen moeten voor mij meestal ingevingen van het moment zijn.”

Verdwalen

Zo is Harold net terug van een paar dagen Amsterdam. “Daar verbleven we voor 17 euro per persoon, inclusief ontbijt, op een binnenschip. Een bed en een badkamer, dat is het enige dat er echt toe doet op vakantie. ‘s Morgens mijn handdoek over de stoel aan het zwembad draperen of uren op het strand liggen, zijn niet aan mij besteed. Slechte of favoriete vakantie-ervaringen hebben we niet, omdat we meestal geen verwachtingen hebben.”

“De toeristische bezienswaardigheden mijden wij vooral. Laat ons maar verdwalen, dan beleef je meer tijdens een vakantie. Ik herinner mij een oude dame in Berlijn die ons een slaapplaats aanbood. Haar verhalen voor het slapengaan van haar talloze ziektes en spataderen zorgden ervoor dat we probleemloos in dromenland geraakten; ook dat is een mooie bestemming om te verzeilen”, besluit Harold Naeye. (DS)