Huisarts Donald Lesage is 68 jaar en nog steeds aan het werk. Daarmee behoort hij tot de oudste dokters van Kortrijk. Hij doet het wel rustiger aan en hoeft geen wachtdiensten meer te doen. “Dokter zijn is een beetje mijn leven, ik kan niet echt zonder maar over twee jaar gaat de deur van mijn wachtzaal toch dicht”, vertelt hij.
Deze reportage maakt deel uit van ons ‘Dossier Huisartsentekort’.
Dokter Donald Lesage is geboren en getogen in de Simon Stevinstraat en heeft er nog steeds zijn praktijk. “‘s Morgens en ‘s avonds is er vrije consultatie. Het aantal huisbezoeken is sterk verminderd”, legt hij uit. “Terwijl de gemiddelde dokter een derde van de dag op de baan is, werk ik eigenlijk voor 90 procent thuis. Tussen 11 uur en 17 uur verwijs ik via het antwoordapparaat door naar de wachtdienst. Dat is een luxe die ik mezelf permitteer. Eigenlijk zou ik moeten afbouwen in patiënten maar dat is moeilijk als je niet op afspraak werkt. Ik kan toch niet selecteren wie er in de wachtzaal zit?”
In het ideale geval neemt een jonge dokter zijn praktijk over, ofwel moeten de patiënten op zoek naar een nieuwe huisarts. “Ik wil graag een jaar op voorhand zorgen dat mijn patiënten een nieuwe arts hebben gevonden. Ofwel dichter bij hen in de buurt ofwel een arts uit deze buurt. Het zijn vooral de oudere mensen die ermee inzitten. Maar bij een nieuwe, goede arts zullen ze evengoed tevreden zijn.”
“Ik denk niet dat er in Kortrijk huisartsen te kort zijn”, zegt dokter Lesage. “De laatste tien jaar zijn er veel bijgekomen en ook veel vrouwelijke artsen. Velen werken in een groepspraktijk met drie of vier collega’s of met een zoon of dochter.”
“Als je jarenlang een service biedt, kan je daar niet ineens mee stoppen”
“Het zijn maar de ouderen zoals ik die nog solo werken. Het is een evolutie die je niet kan tegenhouden. Het komt het sociale en familiale leven van de arts ten goede.”
Goede samenwerking
Elke maand komen de huisartsen van Kortrijk samen. “De ambiance zit er goed. Zeker als ik hoor hoe het er elders soms aan toe gaat. En ook al hoef ik nu geen wachtdienst meer te doen, in Kortrijk is die heel sterk georganiseerd.” Toch ziet dokter Lesage de wachtdiensten in de toekomst verdwijnen. “Je zou zelf moeten kunnen kiezen of je dat wil doen of niet. Er zijn dokters die zelfs uitsluitend wachtdiensten willen doen of zich zelfs specialiseren in urgentie.”
De collega-dokters steken elkaar dikwijls een hart onder de riem. “Het is een probleem dat een arts niet goed weet waarnaartoe als het niet goed gaat. Burn-outs bij dokters bestaan. Als je jarenlang een service biedt, kan je daar niet ineens mee stoppen. Sommige dokters wachten te lang als ze zelf ziek zijn. Je moet eigenlijk een collega hebben waar je naartoe kan en die heb ik ook.”
Niet digitaal
Er is geen computer te zien in het kabinet van dokter Lesage. “De computer staat hiernaast. Ik kan attesten uitprinten maar ik ben niet mee met de digitalisering. Voor wie er weg mee kan, is het een grote hulp. Soms ben ik een beetje jaloers op collega’s die alles met de computer en de smartphone doen maar ik heb me er niet op toegelegd.”
“Huisarts zijn is nooit saai, daar zorgt de afwisseling voor. Ook al is het niet leuk wanneer je geconfronteerd wordt met een zware ziekte of overlijden. Ik bewonder artsen die zich naast hun taak verdiepen in kunst of cultuur, dat heb ik niet. Ik heb wel gesport maar dokter zijn is een beetje mijn leven.”
Dossier huisartsentekort
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier