Zondag zal er hoogspanning hangen ten huize Giel Seynaeve en Griet Vandeputte. De echtgenoten hebben allebei een stevig voetbalhart, maar steunen elk een andere club. Giel is al sinds zijn jeugdjaren fan van Club, terwijl Griet het eerder voor de rivalen uit Anderlecht heeft. “Voor de rust is een gelijkspel het best”, glimlachen ze.
Koning voetbal zwaait dezer dagen de plak bij Giel Seynaeve (65) en Griet Vandeputte (58) uit de Henri Dunantstraat. Kan ook moeilijk anders, gezien man en vrouw voor elkaars aartsrivaal supporteren. Giel heeft al zijn hele leven een blauw-zwart hart, terwijl Griet de laatste jaren een stevige liefde voor RSC Anderlecht ontwikkelde.
“Ik ben al van kindsbeen af een vurige fan van Club Brugge”, zegt Giel. “Ik maakte zelfs nog de grote dagen op De Klokke mee en zag Club aan het werk tegen Liverpool tijdens de finale van de Europacup I in 1978. Gouden tijden…”
Griets fascinatie voor de club uit de hoofdstad is iets recenter. “Enkele jaren geleden was Giel een match van Club via televisie aan het volgen”, legt ze uit. “Uit nieuwsgierigheid besloot ik via onze iPad de wedstrijd van Anderlecht – die op hetzelfde moment gespeeld werd – even te volgen, maar dat bleek de kiem voor een vurig supportersschap”, glimlacht ze. “Het begon als grap en om mijn man wat te plagen, maar ondertussen mis ik amper nog een wedstrijd van Anderlecht.”
‘De jode’
En dat leidt soms tot vurige discussie tussen Giel en Griet. “Maar altijd vriendschappelijk, hoor”, knipoogt Giel. “Maar in aanloop naar zondag staan we allebei wel op scherp.” Giel heeft geen abonnement op Club Brugge, maar trok jarenlang naar Jan Breydel om er de thuiswedstrijden te volgen. “Nu ben ik nog af en toe in het stadion te vinden, maar de meeste matchen volg ik nu in Den Ondank, de thuishaven van onze fanclub Iseghemse Bruges Clan. En af en toe gaat mijn vrouw met me mee.”
Griet grijnst. “Daar weten ze al goed genoeg dat ik het meer voor Anderlecht heb”, zegt ze. “Daar, de jode, krijg ik te horen als ik binnenkom. Maar daar kan ik wel mee om. Ik zorg er wel voor dat ik geen paarse kledij draag, maar soms heb ik het moeilijk om mijn mond te houden tijdens de wedstrijden”, grinnikt ze. “De binnenkant van het Constant Vanden Stockstadion heb ik nog nooit gezien. Hopelijk komt het er ooit eens van.”
“Ik begon Anderlecht te volgen om mijn man te plagen, maar nu is het een echte passie”
“Voorlopig zag ik mijn ploegje nog maar één keer live aan het werk, op verplaatsing bij KV Kortrijk. En gelukkig wonnen ze toen.”
Match van het jaar
Als we naar de klassering kijken, is het louter een kwestie van tijd vooraleer Club Brugge de 15de landstitel mag vieren. “Het is hen gegund”, geeft Griet toe. “Al mag Anderlecht volgend seizoen wel weer de beste zijn. Zondag staat voor ons allebei sowieso de match van het jaar op het programma. Alleen jammer dat ik er niks van zal zien. Ik werk als kinesiste in het buitengewoon onderwijs in Kortrijk en heb een schoolfeest. Maar misschien passeer ik nog wel eens aan Den Ondank. En hopelijk kan ik mijn man wat plaagstoten uitdelen.”
Giel glimlacht. “Voor de rust is het misschien beter dat Club en Anderlecht gelijk spelen”, vindt hij. “Kampioen spelen we toch. En dan krijgt mijn mascotte, een zelfgemaakte blauw-zwarte pop uit de jaren 70, weer een prominente plaats in onze woonkamer. Ik heb die zelfs ooit kunnen verkopen aan een speler van KV Kortrijk, maar ik weigerde. De emotionele waarde is te groot. En gelukkig kan Griet er mee leven dat dit kleinood ons huis siert”, schatert hij.
(PVH)
Eerste klasse A
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier