Gezin na 17 maanden herenigd: Over en weer naar Cuba… voor papiertje

Stefaan Dehaerne met Diosluci Navarro Marques en Dioslinda Marques Rose op de trein richting Ieper. © gf
Redactie KW

Dat je voor de liefde van je leven net dat ietsje meer wil doen, weet iedereen die zijn wederhelft al gevonden heeft. Desnoods reis je de halve wereld rond om dat ene papiertje in orde te brengen. Dat is exact wat Stefaan Dehaerne, medewerker van deze krant, deed zodat hij nog Kerstmis zou kunnen vieren met zijn Cubaanse vriendin en hun dochtertje.

Het verhaal van Stefaan en Dioslinda Marques Rose startte meer dan elf jaar geleden. “Ik ontmoette haar op een van mijn laatste dagen tijdens een rondreis in Cuba”, vertelt Stefaan. “We waren beiden op slag verliefd en dat is vandaag nog steeds zo. Linda en haar dochtertje Diosluci kwamen al eens anderhalf jaar in Ieper wonen. Alle papieren waren in orde, Linda had werk bij De Lissewal en Cleandienst. Diosluci ging naar de vrije basisschool Immaculata. Toen op 10 juli 2015 het eerste kleinkind van haar oudste dochter Diosnelvis geboren werd, wilde ze uiteraard terug. Daar is het de gewoonte dat de oma de eerste maanden zorgt voor haar kleinkind, maar die maanden werden jaren. We hielden contact via de digitale snelweg en ik probeerde tijdens vakanties geregeld af te reizen naar Baracoa. Corona stak daar dan ook nog een serieuze stok in de wielen, zodat ik haar pas in de zomer van 2021 na twee jaar terug in mijn armen kon sluiten. We besloten toen opnieuw samen te gaan wonen in Ieper. Jammer genoeg bleek de administratieve mallemolen er niet op verminderd te zijn.”

Boek schrijven

Stefaan kan ondertussen al een boek schrijven over de administratieve mallemolen die deze gezinshereniging met zich heeft meegebracht. “Nergens vind je een website die klaar en duidelijk alle stappen opsomt. Je vindt wel informatie, maar die moet je overal gaan sprokkelen. Ik dacht er al aan om zelf een website te beginnen met hetgeen ik geleerd heb, maar die informatie zou vlug achterhaald kunnen zijn. Van de Belgische ambassade in Havana kreeg ik een overzicht van tien documenten die in orde gebracht moesten worden. Maar toen dat gebeurd was, bleken er nog drie documenten te ontbreken. Het was al eind augustus toen mijn vriendin eindelijk weer naar de ambassade kon met alle papieren. Maar tot overmaat van ramp bleek dat TUI Fly beslist had om niet meer op Havana te vliegen. Daarvoor loopt nu een schadeclaim in de hoop iets van die 1.200 euro terug te zien.”

We zien v.l.n.r. Diosluci Navarro Marques, Dioslinda Marques Rose, Stefaan Dehaerne, kleinzoon Stefancito en Diosnelvis Legra Marques, de mama van Stefancito.
We zien v.l.n.r. Diosluci Navarro Marques, Dioslinda Marques Rose, Stefaan Dehaerne, kleinzoon Stefancito en Diosnelvis Legra Marques, de mama van Stefancito. © gf

Begin december belde de Belgische ambassade van Havana Linda op dat ze haar documenten mocht ophalen. Stefaan boekte halsoverkop een vlucht voor hen, zodat ze op 15 december in Zaventem zouden landen. “Van Baracoa naar Havana is het in vogelvlucht nog geen 1.000 kilometer, maar door de slechte wegen is het een autorit van ongeveer 14 uur. Toen ze daar op vrijdag 9 december aankwam, stelde de ambassade vast dat er een document vervallen was. Dat was niet mijn schuld, want het papier was bij hen blijven liggen. Toch waren ze onverbiddelijk: er moest een nieuw komen en het moest het origineel zijn. Gelukkig kreeg ik dankzij de ‘dienst leef’ van stad Ieper al op zaterdag zo’n document terug in handen. Hoe ik in deze digitale tijden ook aandrong op het aanvaarden van de pdf-versie, ze eisten het origineel. Ik deed via Facebook een oproep of er iemand toevallig naar Havana moest, maar dat haalde niets uit. Ook DHL Express kon die documenten niet voor 26 december afleveren.”

Felbegeerde stempels

Na overleg met zijn werkgever, nam Stefaan een resolute beslissing. “Op maandagavond 12 december boekte ik dan maar zelf een vlucht naar Cuba, met vertrek op woensdag 14 december en terugkeer op zondag 18 december. Voor de liefde van je leven mag je al eens iets meer doen en gelukkig kreeg ik van mijn directeur de toestemming om te vertrekken. Daar zijn we hem echt dankbaar voor. Op donderdagochtend 15 december stonden we dan als eerste aan de poort van de Belgische ambassade en goed een half uur later stonden we met de felbegeerde stempels en paspoorten terug buiten. Sinds maandagavond ben ik terug in Ieper en donderdag moesten ook Linda en Luci aankomen. Dit is mijn mooiste kerstcadeau ooit en nu kan onze toekomst eindelijk echt beginnen.” (KPL)

Lees meer over:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier