Emmie Declerck: “Ik kom nog altijd graag fietsen in de Westhoek”

Toen Emmie Declerck vijf was, trok ze voor het eerst met haar ouders op zomervakantie naar Valencia. Erasmusstudies deden haar jaren later terugkeren naar de universiteitsstad. In 2006 verhuisde ze naar Barcelona en een jaar later naar San Sebastián in Spaans Baskenland, waar ze onlangs twee reisgidsen over schreef.

Zonder het te weten blijkt de plaats van afspraak voor dit interview een beetje thuiskomen voor Emmie Declerck, want als kind woonde ze in de Korte Torhoutstraat. “Alleen is de grote boom op het pleintje vervangen door een kleiner exemplaar, maar voor de rest kan ik eigenlijk probleemloos mijn jeugd weer voor de geest halen.”

Wat was er vooral fijn aan je kindertijd?

“Met het hele gezin trokken we bijna tien jaar lang in de zomervakantie voor een maand naar Spanje. Mijn vader deed er zaken met een man uit Valencia. Hij had ook een dochtertje van dezelfde leeftijd, waarmee mijn broer en ik veel buiten gespeeld hebben. Tot zelfs middernacht, dat kon je je in Ieper niet voorstellen. We waren er ook de enige toeristen en trokken de aandacht door ons blonde haar.”

Je woont nu in een autonome Spaanse regio met een bewogen geschiedenis, onder meer door de Spaanse burgeroorlog. Is die geschiedenis er nog voelbaar zoals hier met de Eerste Wereldoorlog?

“Die geschiedenis heeft altijd gevoelig gelegen door de verdeeldheid toen. Er zijn niet echt symbolische herdenkingen zoals hier. Voor De Persgroep schreef ik tijdens mijn studies een stuk over de Last Post en dan besef je ook welke beladen geschiedenis we hier hebben. Dat is niet anders waar ik nu woon. Alleen is de gruwel van het Franco-tijdperk daar nog minder verwerkt. Onder bezoekers wordt die regio de laatste jaren vooral ontdekt omwille van de gastronomische kwaliteiten, zoals de pintxos (de Baskische versie van Spaanse tapas, red.), Rioja-wijn en asperges uit Navarra.”

Je spreekt en schrijft vloeiend Spaans, maar hoe is het gesteld met je Baskisch?

“Die unieke taal is heel moeilijk om te leren, omdat ze geen gelijkenissen vertoont met andere talen. Ik begrijp wel één en ander. De Basken zijn van oorsprong eigenlijk een soort bergvolkje dat nog heel sterk aan tradities vasthoudt en ook eigen sporten heeft, zoals pelota. Spaanse muurtennis, te vergelijken met squash, maar dan met de blote hand! Of wat dacht je van een krachtmeting steenheffen of boomstamhakken?”

De afgelopen drie jaar heb je meegewerkt aan een 18-delige reeks van Spaanse reisgidsen. Waarin onderscheiden die zich?

“Ik heb de coördinatie en eindredactie van die PassePartout-reeks gedaan. Hetgeen makkelijk te vinden is op het internet, zoals openingsuren, staat er niet in. Eigenlijk zijn het belevingsboeken, waarin mensen de ontdekkingstocht van de schrijver met vooral eigen foto’s kunnen volgen. Werkelijk alles wat in mijn gids beschreven staat, heb ik dan ook zelf gezien of genoten als echt de moeite waard.”

“Voor zover ik weet, ben ik de enige Vlaamse in San Sebastián”

“Voor elke reisgids koos ik ook telkens een Nederlandse of Vlaamse local schrijver, die al jaren in die bewuste streek woont en dus ook de beste tips kan geven. Ook komen er bijvoorbeeld korte interviews in voor, zoals met een lokale chef. In mijn boek ‘Baskenland, Rioja & Navarra’ vertelt ook Imanol Mitxelena zijn verhaal. Zijn naam doet het niet vermoeden, maar hij werd in Antwerpen geboren. Het verhaal van zijn Baskische ouders leest trouwens als dat van Romeo en Julia, omdat ze lang gescheiden raakten door de burgeroorlog. Daarnaast heb ik ook nog een time to momo-reisgids geschreven over Bilbao, San Sebastián en de Baskische kust.”

Merk je dat het toerisme toeneemt in die regio?

“In vergelijking met tien jaar geleden gids ik steeds meer Nederlandse en Vlaamse reizigers in San Sebastián. Zij vinden de unieke sfeer in de pintxosbars geweldig. Zo’n tour is echt een soort culinaire kroegentocht. Er zijn ondertussen ook 215 geregistreerde Belgen in Baskenland, maar in San Sebastián ben ik voor zover ik weet nog de enige Vlaamse. Ondertussen ben ik bezig aan mijn volgende boek over Madrid, waar ik ook enkele jaren gewoond heb.”

Wat mis je het meest uit je geboortestreek wanneer je terug in Baskenland bent?

“Witloof in hesp met kaassaus, stoofvlees of veenbessen: daar maak je me altijd gelukkig mee. Ik ben ook blij dat Spanjaarden nu steeds meer de fiets ontdekken en investeren in fietspaden. Toen ik in Ieper woonde, heb ik trouwens veel gefietst in Heuvelland en dat vind ik nog altijd fijn om te doen als ik hier terug kom. Het is hier heerlijk vlak, maar het groene berglandschap aan zee is altijd prachtig om naar terug te keren. Je kunt er fantastisch wandelen, bijvoorbeeld langs de Camino de Santiago-kustroute. Ik raad iedereen aan om zo snel mogelijk op bezoek te komen.” (DS)