Begin 2020 werkte Elias Callewaert (25) volop aan zijn bachelorproef met als thema ‘eenzaamheid’, dat moest het sluitstuk worden van zijn studie Dramatherapie die hij volgde aan de Arteveldehogeschool in Gent. Met succes, want hij won de prestigieuze Bachelorprijs uit 178 inzendingen.
Wat is een dramatherapeut? “Je kan het zien als een psycholoog”, legt Elias uit. “Maar wij helpen onze patiënten niet alleen door te praten, maar stimuleren hen om in contact te komen met zichzelf door het gebruik van het lichaam en de stem. Dikwijls zijn ze depressief, heel vaak hebben ze het moeilijk om over hun gevoelens te praten. Een dramatherapeut zoekt en helpt om hun gevoelens te uiten via lichaamstaal. Dat doen we aan de hand van theatertechnieken.”
Opnieuw beginnen
Toen in maart het coronavirus zijn intrede maakte en iedereen aan zijn huis gekluisterd werd, was Elias op schema om zijn bachelorproef binnen de maand in te dienen. Toch besloot hij om alles om te gooien en opnieuw te beginnen.
“Ik merkte dat eenzaamheid een groeiend fenomeen was, dat mensen opgesloten waren in hun eigen huis”, verklaart hij die ommezwaai. “Dus ging ik op een zonovergoten dag op stap in de straten van Antwerpen en klopte aan bij de vensterramen van onbekenden. In de hoop mensen aan te treffen die zich door het contactverbod eenzaam voelden, probeerde ik via improvisatie en theatrale interactie een emotionele band te krijgen met de onbekende persoon achter het raam. En natuurlijk waren die bewoners totaal verrast, maar toch slaagde ik erin om in vele gevallen tot interactie te komen.”
Elias doopte zijn experimenten ‘d’raamatherapie’, met een kwinkslag naar zijn studierichting. In een week tijd bracht hij 40 bezoeken, bij 20 daarvan volgde er een interactie doorheen het raam.
Virtueel gewichtheffen
“Het was de bedoeling om hen via improvisatie het gevoel te geven dat ze niet alleen waren. Er waren enkele opvallende ontmoetingen zoals een vereenzaamde, kersverse moeder die de denkbeeldige baby op mijn armen tot bedaren bracht. Wellicht het opvallendste verhaal is toen ik aanklopte bij een ex-bodybuilder. We speelden wat door met een imaginair balletje naar elkaar gooien. Toen raakten we aan de babbel. ‘Ik ben eigenlijk niet eenzaam’, vertelde hij me. Maar geleidelijk aan begreep ik dat hij al drie maanden alleen thuis zat. Toen begonnen we samen virtueel te gewichtheffen. En na het heffen van zo’n 250 imaginaire kilo’s besefte hij dat hij ‘misschien wel eenzamer is dan hij dacht’.
Elias groeide op in Lauwe maar woont ondertussen al een tijd in Antwerpen, momenteel werkt hij in Zoersel.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
