Dokter Desmyter (83) gaat met pensioen: “Minister De Block moet luisteren naar de virologen”

Op woensdag 1 juli hing dokter Gerard Desmyter zijn stethoscoop, bloeddrukmeter en vergeelde doktersschort voor goed aan de kapstok. De bekende en gewaardeerde huisarts uit Reningelst, 83 jaar ondertussen, vond de tijd rijp om na 53 jaar met pensioen te gaan.

Dokter Desmyter werd op 30 juni 1937 geboren in het ouderlijke huis van vader Oscar en moeder Mariette Van Severen in de Zevekotestraat. Het kroostrijk gezin telde vijf kinderen: Jan (+), Godelieve (+), Gerard, Rafaël (+) en Anna.

“Vader was eveneens huisarts in Reningelst, afkomstig van de boerderij met de twee lindebomen aan de inrit tussen de Ouderdom en Vlamertinge. Papa was pas 48 toen hij aan ziekte overleed. Ik was 16 jaar. Ik koester nog veel van zijn medische instrumenten, onder meer een chloroform-masker. Moeder stond er alleen voor, zonder inkomen. In alle soberheid konden we toch verder studeren, dankzij een maximum studiebeurs en steun van de Bond der Kroostrijke Gezinnen. Kleuter- en lagere school liep ik in het dorp onder meer bij meester Joseph Decanter, Fernand Fiey en George Poissonnier, van wie ik wat toneelbloed meekreeg. In het vierde leerjaar kreeg ik TBC. Zeven jaar fietste ik als intern naar het college van Poperinge, waar ik het zevende leerjaar C, alsook de Latijnse afdeling volgde. In 1957 met de boemeltrein naar de KU Leuven om zeven jaar geneeskunde te studeren. We startten er met 340 kandidaten, slechts 145 haalden de eindstreep. Het college en de unief hanteerden een streng regime. Streng onderwijs apprecieer ik enorm. Slechts twee lessen heb ik gebrost. Onderscheiding op mijn diploma. Daar ben ik trots op.”

Nooit ziek

Heel spontaan, eerlijk – af en toe met een ontroerde krop in de keel – maar heel doordacht geeft dokter Desmyter zijn visie weer over corona, het onderwijs, het dorp, de politiek, koetjes en kalfjes, het leven. “In 1964 studeerde ik af. Daarna volgden 15 maanden militaire dienst. Mijn dokterscarrière startte op 23 oktober 1967. Gelukkig ben ik nooit ziek geweest. Ik was mijn eigen huisarts, alsook fervent bloedgever bij het Rode Kruis. Indien ik mijn studies zou overdoen, dan had ik waarschijnlijk chirurgie gestudeerd. Als jonge huisarts assisteerden we steeds de chirurg tijdens operaties onder meer bij dokter Vantomme uit Poperinge, die doelbewust met blote maar goed gewassen handen opereerde. Pure ontspanning was dat voor mij.”

“Als minister moet De Block luisteren naar de virologen: eerst huisarts en dan pas politiek. Niet omgekeerd. En ik meen het!”

“Broer Jan Desmyter (+2018), viroloog en hoogleraar aan de KU Leuven, stond aan de bakermat voor het ontwikkelen van diverse vaccins tegen onder andere aids. Jan was in feite de voorganger en collega van viroloog Marc Van Ranst. Maggie De Block houdt er als minister van Volksgezondheid een hybride coronapolitiek op na. Aanvankelijk staat ze 100 procent achter de virologen. Maar door pre-electorale motieven neemt ze mijns inziens onverantwoorde maatregelen en versoepelingen. Geen enkele geneesheer wil haar standpunt aanvaarden. Mondmaskers moet ze verder verplichten, in alle winkels en grootwarenhuizen, in de horeca, zeker tot september. Corona is nog niet verdwenen, hoor. Als minister moet De Block meer naar de virologen luisteren: eerst huisarts en dan politiek. Niet omgekeerd. Volksgezondheid primeert. En ik meen het!”

Oerklassiek

Als lievelingskost prefereert de dokter ‘paling in ‘t groen’. Ook een pikant Chinees restaurant kan hem bekoren. “Altijd heb ik chocolade in de auto, zwarte, 85 procent cacao want die is vermoeidheidswerend. De weinige suiker is lekker meegenomen. Stilt de honger. In mijn auto luister ik naar Bach, Mozart en Händel. Ik ben oerklassiek, mijn interieur en kleding eveneens. Maar mijn bediende-huishoudster legt me al 31 jaar in de watten. Bedankt Maria! Stond ik in de tijd bekend als de ‘flying doctor’? In al die jaren had ik slechts twee ongevallen. Oorzaak: vermoeidheid. De hedendaagse verkeersdrukte zette een rem op mijn gaspedaal. Veel auto’s heb ik eigenlijk niet gekocht. Ik reed ze allemaal op. Mijn laatste Peugeot dateert van 2006. Vanaf de jaren 90 kregen de artsen veel papierwerk te verteren. Pas in 2004 pronkte een eerste computer op mijn bureau. Hiermee zoek ik informatie en contact op met de specialisten in de ziekenhuizen. Ik schafte ook een digitale bloeddrukmeter aan, prima kwaliteit, made in the USA, ondanks die gek van een president.”

Alleen over zijn talrijke patiënten houdt dokter Desmyter het masker voor de mond: beroepsgeheim, respect. “De dossiers in mijn fichebakken heb ik nog nooit geteld. Nimmer chronometreerde ik hoeveel minuten iemand bij mij op visite was. Al zeg ik dat niet graag: al mijn patiënten waren tevreden. Mijn leuze is: als je iets doet, doe het dan goed, hoeveel tijd het ook kost. Ik had zelfs klanten over de grens, in Boeschepe en Godewaersvelde. Ook wielrenner Frank Vandenbroucke zaliger trok bij mij aan de bel. Joviale kerel. Van mezelf weet ik dat ik een moeilijk mens ben. Liep daardoor mijn drie jaar huwelijk in de tijd spaak?”

Niet dement worden

“Na 53 jaar praktijk als huisarts kan ik het ritme niet meer aan. Het recuperatievermogen ebt weg. Het zwarte gat? Ik aanvaard dat dit bestaat. Maar daarvoor heb ik nog bedenktijd. Mijn papierberg moet opgeruimd, zeker zes weken lang. Kijk maar eens rond. Een wereldreis zit er zeker niet in. Misschien trek ik naar de vergaderingen van het bewonersplatform Reningelst, want ik zie geen meerwaarde in de gescheiden rioleringen van de huidige dorpskernvernieuwing. Mijn hartenwens? Eentje, dat ik niet dement word! En als je me vraagt of dokter Desmyter in drie woorden te verpakken is? Moeilijk te verteren, gedreven maar altijd goedbedoeld.” (HoPa)