De 12-jarige Emilia Myncke heeft in innovatieve basisschool De STEMpel al zes jaar één missie: haar blinde klasgenootje en beste vriendin Maimouna een zo normaal mogelijke lesdag bezorgen. Zonder veel woorden zorgt ze ervoor dat het meisje haar blindenstok op school nog geen dag echt nodig heeft gehad. “En als we gaan knutselen, is ze ook haar handen”, zegt hun trotse juf.
Emilia en Maimouna zijn al zes jaar onafscheidelijk. Sinds ze samen in het eerste leerjaar zaten, is Emilia de ogen van Maimouna. Het is dankzij háár dat Maimouna al zes jaar gewoon basisonderwijs kan volgen. “In de kleuterklas had Maimouna een ander vriendinnetje, maar toen ze in het eerste leerjaar bij mij samen in de klas belandden, was het vrij snel duidelijk wie de rest van het schooljaar Maimouna’s buddy zou zijn. Het klikte van de eerste dag zó goed, dat er van een beurtrol met de andere klasgenootjes geen sprake meer was”, vertelt juf Kim.
Maimouna is er 11, Emilia 12. Emilia is ook een kop groter dan haar boezemvriendin, maar voor de rest zijn de twee meisjes volgens juf Kim elkaars evenbeeld. “Ik zie uiteraard ook wel verschillen tussen de twee, maar het zijn toch vooral de gelijkenissen die opvallen. Zo vallen Emilia en Maimouna meestal ook op dezelfde jongens”, knipoogt de juf.
Maimouna heeft haar blindenstok op school eigenlijk nooit nodig, want ze heeft Emilia
Zelf laten de vriendinnen ons iets anders geloven. “Toen we laatst op zeeklassen waren, had Emilia een oogje op de jongen die aan de death ride stond. Zij heeft het nu eenmaal voor oudere jongens”, glimlacht Maimouna.
“Hoe dan ook: Emilia en Maimouna hebben niet veel woorden nodig om elkaar te begrijpen”, zegt juf Kim. “In de klas, op de speelplaats of in de refter: ze wijken geen seconde van elkaars zijde. Als we gaan knutselen, is Emilia ook de handen van Maimouna. Ze ontfermt zich zodanig over haar vriendinnetje, dat ik soms vergeet dat Maimouna blind is. Misschien houd jij ons stiekem al jaren voor de gek, zeg ik weleens voor de grap.”
Aanvoelen
Juf Kim beseft dus maar al te goed dat ze met Emilia een echte Kinderkrak in de klas heeft. “Reken maar dat ik daar blij om ben, want het is toch niet te onderschatten hoor, een blinde leerling in je klas. ’t Is vooral dankzij Emilia dat dit zo vlot lukt. Dingen die ik te midden van alle drukte – ik sta voor een klas van 28 leerlingen – over het hoofd zie, heeft Emilia wél gezien. Als de batterij van haar laptop bijna plat is, dan is Emilia de eerste om dat te signaleren. Of ligt er op de gang een boekentas in de weg, dan heeft zij die in een vingerknip verwijderd. Maimouna heeft haar blindenstok op school eigenlijk nooit nodig, want ze heeft Emilia. Echt ongelofelijk hoe goed zij alles aanvoelt – haar vriendinnetje veilig door de dag loodsen is voor haar een automatisme, een tweede natuur geworden. Vaak uit zich dat in subtiele lichaamstaal. Daardoor valt het als we op klasuitstap gaan ook helemaal niet op dat Maimouna blind is.”
Death ride
Al offert juf Kim zich zelf ook wel eens op. “Ik ben in Cadzand óók op die death ride gegaan, alleen maar om Maimouna een plezier te doen. En ik plaste daarbij bijna in mijn broek van de schrik”, glimlacht ze. Emilia en Maimouna moeten daar achteraf wel om gniffelen. “Onze juf was behoorlijk aan het gillen terwijl ze aan die kabel bungelde.”
Emilia en Maimouna doen eigenlijk áltijd alles samen. Ook op de dagen dat ze niet naar school moeten. “We zijn samen in de jeugdbeweging, samen bij de basket. Na school bellen we ook geregeld naar elkaar, of we sturen berichtjes op WhatsApp. Dat we vanaf september niet meer naar dezelfde school gaan, is balen. Maar we gaan wel dichter bij elkaar wonen: wij verhuizen binnenkort naar Koolkerke.” “Straks wonen we twee straten van elkaar”, valt Maimouna enthousiast in. “Dan kunnen we elkaar na school nog altijd veel zien.”
Fietsen en skeeleren
Wie de twee jongedames dus het meest zal missen, is juf Kim. “’t Zijn twee buitengewoon knappe madammen”, zegt ze. “We hebben het hier nu de hele tijd over Emilia, maar het is ook straf hoe zelfstandig Maimouna ondanks haar blindheid is. Dat ze overal tegenaan botst als ze met haar fiets over de speelplaats rijdt, nemen we er graag bij. Eigenlijk zijn het allebei kraks.” Skeeleren doet Maimouna trouwens ook. “Maimouna denkt daar allemaal niet te veel over na. Ze doet het gewoon.”
Eén keer is Maimouna tijdens het schoolfeest van het podium gevallen. “Dat was toen Emilia haar twee seconden uit het oog verloor”, klinkt het.
Kinderkrak
Aanleiding voor dit gesprek, was de lancering van de Kinderkrak. “Onze schooldirecteur had dat ook gelezen en stuurde het artikel spontaan naar me door”, zegt juf Kim. “Mooi dat de mama van Emilia jullie zelf spontaan een mailtje stuurde, anders hadden wij dat wel voor haar gedaan.” Want ook de mama van Emilia is trots. “Ze doet dit zonder dat er iets van haar verlangd wordt, en klaagt daar thuis ook nooit over”, zegt zij.
“Weet je, vroeger werd hier op school elk jaar een verdienstelijke leerling in de bloemetjes gezet, maar we zijn daarmee gestopt omdat ze allemáál wel hun talentjes hebben. Alleen is dit verhaal wel héél bijzonder, natuurlijk”, aldus juf Kim. “Emilia verdient méér dan een pluim. Ze verdient een standbeeld.”
Kinderkrak 2022
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
